จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 155

บทที่155 ต้องสั่งสอนสักหน่อยละ

เมื่อเห็นสถานการณ์ที่น่าเศร้าของเฮียหู่ ลูกน้องในสังเฮียหู่ก็ก้าวถอยหลังไปกว่าสิบก้าว ไม่มีใครรีบวิ่งเข้าไปช่วยเฮียหู่ พวกเขาทั้งหมดยึดถือวิถีชีวิตในแบบของเพื่อนตายเถอะ แต่กูจะไม่ตาย

กู้หยุนหลันดูสิ่งที่เกิดขึ้นทุกอย่างด้วยความตกใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอเห็นคนไม่กี่คนที่มีจมูกฟกช้ำเพราะและใบหน้าบวมที่ถูกหลี่โม่ทุบตีเธอก็ประหลาดใจมากขึ้น

ตอนที่หลี่โม่พุ่งเขาไปต้องเผชิญหน้ากับผู้คนมากมายเพียงลำพัง!

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้หลี่โม่ไม่เพียงแต่ทำให้คู่ต่อสู้บาดเจ็บ และตัวเขาเองก็ยังไม่ได้ทำอะไร และไม่ได้รับการบัตรเจ็บเลย สำหรับกู้หยุนหลันเขาไม่สามารถเข้าใจได้เลย

สามีที่ไร้ประโยชน์ของตัวเองมีพลังมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

ไม่เพียงแต่กู้หยุนหลันที่ไม่สามารถเข้าใจได้ สำหรับเฮียหู่ก็อยากที่จะเข้าใจได้เช่นกัน

ในอดีต เขาพาพวกลูกน้องไปไหนก็ตามแค่ยืนนิ่งเฉยก็สามารถทำให้ผู้คนหวาดกลัวได้แล้ว

แต่ตอนนี้ มาเจอกับคนเหี้ยมโหดที่กล้าเผชิญคนเป็นกลุ่มเพียงลำพังได้อย่างไรที่สำคัญคือชายคนนี้ดูเหมือนจะไม่มีใบหน้าที่โหดเหี้ยมเลย!

“ผมจะไปจากที่นี่ ผมจะไสหัวออกไปจากที่นี่เองครับ ขอบคุณพี่ใหญ่ที่เมตตา”

เฮียหู่ขาอ่อนแรงจนเดินไม่ได้ เขาคุยด้วยเสียงกระซิบ แล้วเดินถอยหลังช้าๆ

“เป็นเวลาเจ็ดวินาทีแล้ว ถ้ายังไม่รีบไป ฉันโช๊คต่อละนะ”

หลี่โม่ถูข้อมือของเขาและกล่าวว่า

ทันใดนั้นเฮียหู่ก็ขนหัวลุกระเบิด และไม่มีคำพูดไร้สาระอีกต่อไป เขาหันหลังและวิ่งอย่างก้าวกระโดดโดยไม่สนใจลูกน้องของเขาเลย

ลูกน้องทั้งหลายของเฮียหู่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เดินตามเฮียหู่ไปอย่างอย่างรวดเร็ว

ในห้องรักษาความปลอดภัยที่ทางเข้าโรงงานวัตถุดิบ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนก็ตกตะลึง ตอนที่พวกเขาถูกเฮียหู่และคนอื่นๆล้อมรอบ พวกเขาทุกคนก็ตัวแข็ง และไม่กล้าที่จะพูดแรงๆกับพวกเฮียหู่เลย

เมื่อเห็นเฮียหู่ถูกขับออกไปในขณะนี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนก็ออกจากห้องเดินออกไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า พยักหน้าและโค้งศีรษะคำนับให้ลี่โม่

กู้หยุนหลันถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก้าวไปข้างหน้าและจับแขนของหลี่โม่แล้วถามว่า: “ทำไมตอนนี้คุณเก่งจังขนาดนี้? แค่คนเดียวก็สามารถจัดการกับคนพวกนั้นได้”

“ตอนที่ผมยังเด็กฉันชอบกังฟูมาก ดังนั้นผมจึงได้ฝึกซ้อมกับชายชราคนหนึ่งเมื่อกี้ผมกระตือรือร้นมาก รีบวิ่งเข้าไปเพื่อปกป้องคุณ ผมไม่คาดคิดมาก่อนว่าผมจะต่อสู้เก่งขนาดนั้นได้ อาจเป็นเพราะพวกอันธพาลพวกนี้กระจอกเกินไป”

หลี่โม่พูดถึงเหตุผลอย่างไม่เป็นทางการ ชี้นิ้วไปที่บริเวณโรงงาน และเบี่ยงเบนความสนใจของกู้หยุนหลันไปที่อื่นได้สำเร็จ

เมื่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนเห็นกู้หยุนหลัน พวกเขาก็วิ่งเหยาะๆและพูดว่า:

“ประธานกู้มาแล้วหรือครับ เมื่อกี้โรงงานอยู่ดีๆก็ไฟดับ เลยส่งผลให้เกิดปัญหากับอุปกรณ์ ตอนนี้ทีมงานกำลังซ่อมแซมอยู่ครับ”

“พวกคุณเฝ้าประตูให้ดี อย่าให้เกิดเหตุการณ์อย่างเมื่อกี้อีก ในตอนนี้ถ้ามีคนมาขวางประตู ควรหาแผนกที่เกี่ยวข้องเพื่อจัดการกับมันให้ทันเวลา”

กู้หยุนหลันสั่งสอนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอย่างเย็นชา จากนั้นก็พาหลี่โม่เข้าไปในโรงงาน

ขณะที่เธอเดินกู้หยุนหลันหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา และโทรหาคนที่ดูแลโรงงาน

หลังจากพูดไม่กี่คำเดินกู้หยุนหลันก็วางโทรศัพท์ และกระซิบ: “คนที่รับผิดชอบที่นี่คือกู้เผิงเฟยซึ่งถือว่าเป็นญาติห่างๆของครอบครัว และค่อนข้างสนิทสนมกับกู้ซิงเว๋ยและครอบครัวของเขา”

“ตอนนี้เขาดูแลงานซ่อมบำรุงในโรงงาน แต่เขาบอกว่ายังไม่พบปัญหาและไม่รู้ว่าจะซ่อมเสร็จเมื่อไหร่”

ยิ่งกู้หยุนหลันพูดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่อารมณ์ของเธอก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้น ถ้ารู้ว่าปัญหาอยู่ที่ไหนก็ยังดี หากไม่รู้ปัญหาปัญหาเกิดจากอะไร นั่นแหละเป็นปัญหาใหญ่

“ไปดูก่อน ถึงตอนนั้นเราจะใช้วิธีระดมความคิดกัน หากไม่ได้ผลค่อยจ้างผู้เชี่ยวชาญมาซ่อมให้

หลี่โม่ให้คำแนะนำ