จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 154

บทที่154 ถ้าไม่พอใจมาหาฉันได้เลย

กู้หยุนหลันเคยได้ยินเรื่องหลูหมิงเซิง ซึ่งเป็นเจ้าแห่งการเอาเปรียบคนอื่น

“จุดสนใจของคุณไม่ควรเป็นเรื่องที่แม่ของเราถูกทำร้าย?”

หลี่โม่ถามด้วยความสงสัย

กู้หยุนหลันกลอกตา และพูดด้วยความโกรธ: “ถ้าหากฉันสนใจจุดที่คุณพูดจริงแล้วไง?คุณกำลังบ่นเกี่ยวกับแม่ของฉันที่ช่วยเหลือฮั่วเจี้ยนเฟิงอย่างงั้นหรอ หรือจะให้เกลียดคุณที่ดูแลแม่ของฉันไม่ดี”

เรื่องที่หวังฟางโดนตบหน้า กู้หยุนหลันจงใจแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน แต่หลี่โม่กลับยกมันขึ้นมาพูดอย่างไม่ฉลาด

ไม่ว่าจะลำเอียงต่อคนไหน กู้หยุนหลันก็จะรู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี

หลี่โม่เกาหัวอย่างเบาๆ รู้สึกราวกับว่าเขาพูดอะไรผิดอีกครั้ง

“อ๋อ จริงๆแล้วเป็นเพราะผมไม่รู้ตัว เมื่อผมรู้ตัวอีกทีมันก็สายไปแล้ว”

หลี่โม่อธิบายด้วยเสียงเบา

กู้หยุนหลันเหลือบมองไปที่หลี่โม่ โดยเห็นรูปลักษณ์ของหลี่โม่ ก็อดหัวเราะไม่ได้

“อย่าอธิบายเลย ยิ่งคุณอธิบายมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้น มาพูดถึงเรื่องที่คุณทำสำเร็จได้อย่างไงเถอะ ไม่รู้ว่าคุณมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้มาก่อน”

“ไม่ใช่ว่าผมเก่ง แต่เป็นเพราะผมเสือปลอมจิ้งจอกต่างหาก และใช้ชื่อเสียงของเพื่อนร่วมชั้นทำให้หลูหมิงเซิงหวาดกลัว”

หลี่โม่อธิบาย

กู้หยุนหลันเงียบไปชั่วขณะ และพูดอย่างเบาๆ:“วันหลังคุณไม่ต้องพยายามแสดงตัวช่วยถึงขณะนี้ก็ได้ หากว่าคุณต้องการช่วยคุณก็ช่วยอย่างลับๆ ไม่เช่นนั้นคุณทำความดีช่วยเหลือบางคน จะทำให้อีกคนขุ่นเคืองและบ่นเอาได้ ”

ตัวอย่างของการที่เราทำความดีช่วยเหลือผู้อื่นแต่กลับกลายเป็นศัตรูกันทีหลังนั้นมันไม่ดีนัก ตำแหน่งของหลี่โม่อยู่ในครอบครัวนั้นค่อนข้างน่าอึดอัดอยู่แล้ว หากมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก กลัวว่าหลังจากกลับบ้านแล้วหวังฟางจะต้องโวยวายแน่ ๆ

กู้หยุนหลันรู้สึกปวดหัวเมื่อเขาคิดถึงความต้องการของหวังฟางที่จะให้ตัวเองหย่ากับหลี่โม่

หลี่โม่ย่อตัวลงและพิงพนักเก้าอี้ และพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย: “ผมเข้าใจแล้ว ผมก็ไม่มีอะไรน่าโชร์อยู่แล้ว ต่อไปนี้ผมจะดูแลตัวเองให้ดีก็พอ”

เมื่อเห็นความหดหู่ของหลี่โม่แล้ว กู้หยุนหลันก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ในรถก็เงียบลง

ไม่นาน รถคันดังกล่าวก็ขับมาถึงประตูโรงงานวัตถุดิบ

เมื่อเห็นชายหนุ่มจำนวนมากนั่งยองๆอยู่ที่ทางเข้าโรงงาน กู้หยุนหลันก็ขมวดคิ้วและพึมพำ: “คนพวกนี้เป็นอะไร ทำไมพวกเขาถึงขวางตรงทางเข้าโรงงาน”

หลี่โม่เหลือบมองไปที่คนที่ขวางประตู และพูดด้วยเสียงเยาะเย้ยว่า: “ฉันกลัวว่าการหยุดการผลิตที่โรงงานวัตถุดิบไม่ใช่เรื่องธรรมดา อาจจะมีคนทำเรื่องเลวร้ายอยู่เบื้องหลัง"

“คุณดูหนังเยอะไปแล้ว ใครจะทำเรื่องผิดศีลธรรมแบบนี้ มาดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันก่อน”

กู้หยุนหลันกล่าว

หลี่โม่รีบลงจากรถ และยืนข้างของกู้หยุนหลันเพื่อปกป้องเธอ และเดินไปที่กลุ่มชายหนุ่มที่บ้าคลั่ง

ผู้ชายหลายสิบคนกำลังจ้องมองไปที่กู้หยุนหลันด้วยดวงตาที่ลุกโชนในขณะนี้น้ำลายของพวกเขาเกือบไหลออกมาจากปาก

“เชี่ย ยัยนี้สวยมากสวยกว่าดาราในหนังด้วยซ้ำ”

“ถ้าฉันได้นอนกับผู้หญิงสวยๆแบบนี้สักคืนละก็ ให้ฉันชีวิตน้อยไปสิบปีฉันก็เต็มใจ”

“นี่ไม่ใช่โอกาสดีเหรอ พวกเราอยู่ที่นี่เพื่อปิดกั้นประตูและสร้างปัญหา หากสาวสวยคนนั้นเดินเข้ามา เป็นจังหวะที่ดีในการฉวยโอกาสเธอ"

ดวงตาของเด็กหนุ่มกลุ่มนั้นสว่างขึ้นทันที และเฮียหู่ที่เป็นหัวหน้าก็พ่นบุหรี่ที่เหลือเพียงครึ่งหนึ่งบนปากออก เขายิ้มและพูดว่า: “พี่น้องทั้งหลายกำลังทำงาน มีหญิงสวยงามเข้ามาปลอบโยนพวกเรา ทุกคนมาร่วมสุขด้วยกันเถอะ”

“เฮียหู่เปิดตากว้าง พวกเราจับผู้ชายคนนั้นไว้ เฮียหู่จะสนุกกับผู้หญิงสวย คนนี้ก่อน แล้วพวกเราคอยเรียงคิวกันทีหลัง”

“ฮ่าฮ่าฮ่า”

เฮียหู่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ สายตาของเขาเต็มไปด้อยความลามก และเดินผยองเข้าหากู้หยุนหลันเรื่อยๆ

กู้หยุนหลันหยุดเดิน รู้สึกว่าคนเหล่านี้รวมทั้งเฮียหู่มีเจตนาที่ไม่ดี และทันใดนั้นก็รู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อยในใจ

หลี่โม่ก้าวไปยืนตรงหน้าของกู้หยุนหลัน และกระซิบว่า: “ฉันอยู่ที่นี่ไม่ต้องกลัว”

กู้หยุนหลันรู้สึกปลอดภัยในใจ และความรู้สึกที่ได้รับการปกป้องนั้นดีมาก