บทที่153 แผนร้าย
หนุ่มรวยทั้งหลายกลัวจนตัวแข็งเหมือนหุ่นยนต์ นอกจากคำว่าไม่นะพวกเขาไม่สามารถพูดอะไรได้อีก
ใครจะคิดได้ว่าหลี่โม่ที่สวมเสื้อผ้าธรรมดา แต่กลับมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ ขนาดผู้มีอำนาจอย่างฉู่จงเทียนยังต้องให้ความเคารพด้วย
หากตอนนี้มียาลดความเสียใจ หนุ่มรวยเหล่านี้จะต้องรีบหยิบยาแก้เสียใจขึ้นคนละขวดและเทเข้าปากอย่างไม่รอช้าแน่
หากย้อนเวลาได้ พวกเขาจะตบหน้าเฉินผิงผิงก่อนที่เฉินผิงผิงเรียกหลี่โม่แน่นอน แต่ไม่มีคำว่าถ้า มี แต่ความโหดร้ายของโลกแห่งความจริง
พนักงานต้อนรับคนสวยได้แจ้งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอย่างเนียนแล้วทีมงานของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของมังกรดำรีบเข้ามายืนอย่างเรียบร้อยต่อหน้าหลี่โม่และฉู่จงเทียน
เมื่อมองไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของมังกรดำ หนุ่มรวยทั้งหลายก็รู้สึกหมดหวังแล้ว
แม่งนี่คือจะเสร็จจริงหรอเนี่ย!
หลี่โม่เดินก้าวไปข้างหน้า พวกหนุ่มรวยคุกเข่าลงอย่างตื่นเต้น มองไปที่หลี่โม่ด้วยสายตาที่น่าสมเพช
“คุณหลี่ ไม่นะ คุณปู่หลี่ปล่อยผมไปเถอะ ผมมันไม่รู้ที่ต่ำที่สูงเอง จากนี้ผมจะเคารพและให้เกียรติเมื่อผมเห็นคุณปู่หลี่ ให้โอกาสผมสักครั้งเถอะ!”
หลี่โม่มองคนที่ขอความเมตตาอย่างดูถูก พูดอย่างเหยียดหยาม: “ถ้าไม่มีไอ้ฉู่ฉันจะโดนคนที่นายโทรเรียกมาเล่นงานใช่ไหม?”
หนุ่มรวยทั้งหลายถึงกับพูดไม่ออก และอยากจะบอกว่าพวกเขาแค่ล้อเล่นเฉยๆ แต่แล้วพวกเขาไม่มีความกล้าพอที่จะโกหก
“ถ้าพวกแกไร้คุณธรรม ฉันก็จะไร้ความปรานีต่อ คราวนี้แค่จะสอนบทเรียนเล็กๆน้อยๆให้พวกแกเท่านั้น คราวหลังก็ระวังตัวให้ดี” หลังจากที่หลี่โม่เดินจากไป พนักงานคนสวยก็เดินตามหลี่โม่อย่างรวดเร็ว และทำหน้าที่นำหน้าหลี่โม่ต่อ
ฉู่จงเทียนสั่งให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทำตามความต้องการของหลี่โม่ จากนั้นเจ้าหน้าที่กลุ่มหนึ่งก็รีบวิ่งเขาไปเหมือนสัตว์ที่กระหาย และลากเฉินผิงผิงกับกลุ่มหนุ่มรวยออกไป
“คนที่ตาบอดเยอะกว่าที่คิดจริงๆ กล้ายั่วยุคุณหลี่ได้ยังไง เป็นเพราะความไม่เจียมตัวจริงๆ”
ฉู่จงเทียนพึมพำและรีบเดินตาม หลี่โม่ ไป
หลี่โม่เดินถึงประตูห้องส่วนตัว หลูหมิงเซิงกำลังยิ้มกว้าง และยืนต้อนรับหลี่โม่ที่ประตูด้วยท่าทางไร้เดียงสา
เมื่อเห็น หลี่โม่ มาถึง หลูหมิงเซิงก็รีบผลักประตูออก: “เชิญเข้าครับคุณหลี่”
หลี่โม่เข้าไปในห้องส่วนตัว หลูหมิงเซิงรีบตามหลังไปด้วย และช่วยหลี่โม่เปิดเบาะนั่งออก
“คุณหลี่เชิญนั่งครับ”
เมื่อเห็นหลูหมิงเซิงที่ประจบประแจงของ พนักงานต้อนรับคนสวยรู้สึกเสียใจเล็กน้อย ควรจะเป็นหน้าที่เธอในการทำสิ่งเหล่านี้เพื่อหลี่โม่ แต่ตอนนี้ถูกชายอ้วนคนนี้แย่งทำหมดเลย
เพียงแค่ได้เห็นทัศนคติของฉู่จงเทียนที่มีต่อหลี่โม่ พนักงานคนสวยก็มีความคิดที่อยากจะยึดติดกับหลี่ แต่เขาไม่เคยพบโอกาสที่เหมาะสมในการแสดงความคิดของเขา
หลังจากที่หลี่โม่นั่งลงฉู่จงเทียนก็เข้าไปในห้องส่วนตัวและทักให้พนักงานออกไป เธอทำได้แค่ออกจากห้องส่วนตัวโดยไม่เต็มใจ
“คุณหลี่ครับ จัดการทุกอย่างตามความปรารถนาของคุณแล้ว คุณต้องการดูการถ่ายทอดสดในภายหลังหรือไม่?”
ฉู่จงเทียน รีบรายงานสถานการณ์ทันที
“ไม่ละ ฉันคิดถึงภรรยาแล้ว เดี๋ยวกินเสร็จแว้ว ส่งฉันไปที่ บริษัทของหยุนหลัน”
เมื่อเห็นความสนใจของหลี่โม่ต่ำ ฉู่จงเทียนและหลุหมิงเซิงก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีกเพราะเกรงว่าหลี่โม่จะไม่พอใจ
หลังจากจัดอาหารไว้บนโต๊ะแล้ว หลี่โม่ก็กินแค่นิดเดียว และให้ฉู่จงเทียนส่งตัวเองไปที่บริษัทของกู้หยุนหลัน
หลุหมิงเซิงเฝ้าดูหลี่โม่จากไปด้วยความเศร้า เพราะคิดว่ามันยากมากสำหรับเขาที่จะหาผู้พึ่งพาได้ ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสอีกหรือเปล่า
……
ขณะนี้ บริษัทของตระกูลกู้
ภายในห้องทำงาน กู้เจี้ยนกั๋วเหลือบดูเวลา จากนั้นหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและโทรออกไปยังหมายเลขของกู้ซิงเว๋ย
“ซิงเว๋ยคนถึงหรือยัง?”
“ถึงแล้วครับ โรงงานวัตถุดิบสามารถปิดตัวลงได้ทันที คราวนี้กู้หยุนหลันก็เป็นเหมือนทำอิฐโดยไม่ใช้ฟางไม่ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่ฉลาดแค่ไหนก็ตามมันเป็นเรื่องยาอมาก มาดูกันว่าเธอยังจะอวดเก่งได้อีกไหม” ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เสียงหัวเราะสะใจของกู้ซิงเว๋ยก็ดังขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...