จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 184

บทที่ 184 จุดจบมีเพียงอย่างเดียว

ข้างนอกภัตตาคารสตาร์รีโคสต์ กู้ซิงเว๋ยกับเหอปินลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก ทั้งสองช่วยกันประคองคนที่แทบจะไม่มีแรงยืนอย่างคุณชายซู

เพราะความเจ็บปวดทำให้คุณชายซูไม่มีเรี่ยวแรง ตัวของเขาอ่อนปวกเปียกไปหมด

กู้ซิงเว๋ยกับเหอปินใช้แรงอย่างมากกว่าที่จะประคองคุณชายซูเข้ามาในรถ

คุณชายซูนอนเอนอยู่บนเบาะหลังรถ เขาหายใจรวยริน สภาพดูไม่ค่อยดีนัก

“คุณชายซูเป็นอย่างไรบ้างครับ ไปตรวจดูที่โรงพยาบาลดีไหมครับ หลี่โม่มันเตะคุณค่อนข้างแรง” กู้ซิงเว๋ยถามอย่างเป็นห่วง

ตอนนี้กู้ซิงเว๋ยปฏิบัติกับคุณชายซูเหมือนพ่อแท้ๆ ของตัวเอง ถ้าสามารถเกาะคุณชายซูได้ กู้ซิงเว๋ยก็ยอมเรียกคุณชายซูว่าพ่อเลยล่ะ

“ไปทำไม เรื่องแค่นี้ฉันทนได้ หาที่ให้ฉันพักสักหน่อย เดี๋ยวฉันจะโทรให้คนมาจัดการไอ้หมอนั่น!”

กู้ซิงเว๋ยหันไปมองเหอปิน การที่คุณชายซูไม่ยอมไปโรงพยาบาลทำให้กู้ซิงเว๋ยเป็นกังวลเล็กน้อย

เหอปินพยักหน้าเบาๆ “ฟังที่คุณชายซูพูดเถอะ หาที่ที่ไม่ค่อยมีคน ให้คนเห็นคุณชายซูในตอนนี้ดูจะไม่ดี”

กู้ซิงเว๋ยรู้ทันทีว่าทำไมคุณชายซูถึงไม่ยอมไปโรงพยาบาล เพราะถ้าไปเจอคนรู้จัก จะทำให้ภาพพจน์ของคุณชายซูเสียหาย

“ครับ มีคลับเล็กๆ อยู่ข้างๆ ไม่ไกลจากที่นี่ น่าจะไม่ค่อยมีคน พวกเราไปกันเถอะ”

กู้ซิงเว๋ยขับรถไปคลับแห่งนั้น เมื่อได้ห้องเรียบร้อย เขากับเหอปินช่วยกันประคองคุณชายซูเข้ามาในห้อง

เมื่อคุณชายซูเข้ามาเขาก็นอนเอนบนโซฟา เขาเจ็บจนต้องนอนขดตัวเข้าหากัน ปากก็ก่นด่าหลี่โม่ไม่หยุด

“ไอ้เวรนั่น ฉันต้องเอาชีวิตมันมาให้ได้ มันต้องตาย!”

“คุณชายพักผ่อนเถอะครับ จะทานอะไรหน่อยไหมครับ” กู้ซิงเว๋ยถามอย่างประจบสอพลอ

“กินกะผีน่ะสิ เหอปินเอามือถือให้ฉันหน่อย ฉันจะหาคนมาฆ่าไอ้หลี่โม่ กู้หยุนหลันอีกคน ฉันต้องให้เธอมาเป็นทาสฉันให้ได้!”

เหอปินล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงของคุณชายซู จากนั้นจึงวางลงบนมือของคุณชายซู

คุณชายซูปัดหน้าจอเพื่อปลดล็อก จากนั้นเขาจึงโทรไปยังหมายเลขหมายเลขหนึ่ง

“อาเล็กผมโดนทำร้ายที่เมืองฮ่าน”

ซูเหวินปินอาคนเล็กของคุณชายซู เป็นเงาของตระกูลซู เงาที่ว่าก็คือเขาใช้ชีวิตแบบลับๆ เพื่อควบคุมจัดการเรื่องที่ผิดกฎหมายของตระกูลซู

ซูเหวินปินเป็นคนที่จิตใจโหดเหี้ยม สองสามปีมานี้ภายใต้อำนาจเขาได้ฆ่าคนที่มีชื่อเสียงหลายคน อีกทั้งยังช่วยตระกูลซูสะสางเรื่องวุ่นวายไปไม่น้อย

เมื่อได้ยินว่าเกิดเรื่องกับคุณชายซู ซูเหวินปินขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

ซูเหวินปินอายุมากกว่าคุณชายซูไม่กี่ปี ทั้งสองมีฐานะเป็นลุงกับหลาน แต่ในความเป็นจริงความสัมพันธ์ของทั้งสองเหมือนกับพี่น้องทั่วไป

“ใครกล้าทำร้ายนาย คนเมืองฮ่านกล้าดียังไง หรือมันคิดว่าตระกูลซูอ่อนแอ!” ซูเหวินปินพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

“มันชื่อหลี่โม่ มันเป็นลูกเขยของตระกูลกู้ อาเล็กช่วยพาคนมาจัดการไอ้หลี่โม่ด้วยนะครับ ผมจะแย่งเมียมันมาต่อหน้าของมัน! ผมจะให้มันมองดูผมนอนกับเมียของมัน!” คุณชายซูพูดอย่างโมโห

คุณชายซูโกรธจนไม่รู้จะโกรธอย่างไรแล้ว ในหัวของเขามีแต่เรื่องแก้แค้นหลี่โม่ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ ต้องทำให้หลี่โม่เจ็บปวดอย่างถึงที่สุด ให้มันเห็นเมียของมันเป็นแค่ของเล่นของเขา

ซูเหวินปินหัวเราะออกมาอย่างร้ายกาจ “หึหึ วางใจเถอะ อาจะช่วยนายแก้แค้นศัตรูคนนี้เอง เมื่อถึงตอนนั้นอามีของขวัญชิ้นเล็กๆ ให้นายด้วย ถ้ามีของขวัญชิ้นนั้นนายจะได้ข่มเหงเมียของมันได้ตามใจชอบ”