จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 185

บทที่ 185 ส่งความตาย

กู้หยุนหลันค่อยๆ ขับรถมาจอดไว้ตรงที่จอดรถ มือถือของหลี่โม่สั่นขึ้นมา

เมื่อเห็นหน้าจอมือถือ หลี่โม่จึงกดรับแล้วพูดว่า “คุณฉู่ มีเรื่องอะไรเหรอ”

“ถ้าไม่มีเรื่องอะไรผมคงไม่กล้าโทรมากวนคุณหรอก ครั้งนี้เป็นเรื่องที่ยุ่งยากทีเดียวเลยล่ะครับ ถ้าคุณว่างรีบมาที่ไนท์คลับหวงถิงสักหน่อยนะครับ”

น้ำเสียงของฉู่จงเทียนค่อนข้างเป็นกังวล น่าจะเป็นเรื่องที่ค่อนข้างร้ายแรง

หลี่โม่มองไปยังกู้หยุนหลัน

กู้หยุนหลันยิ้มแล้วพูดว่า “มีธุระก็รีบไปเถอะ รีบกลับมาก็พอแล้ว”

“เพื่อนมีเรื่องนิดหน่อยน่ะ เดี๋ยวผมไปส่งคุณก่อน แล้วค่อยไปที่นั่น”

เมื่อหลี่โม่มาส่งกู้หยุนหลันที่บ้าน เขาลากู้หยุนหลันที่หน้าประตูบ้าน จากนั้นจึงขับรถไปที่ไนท์คลับหวงถิง

ลูกน้องของฉู่จงเทียนพาหลี่โม่เข้ามาในห้องของฉู่จงเทียน

คนที่กำลังนวดขมับอย่างฉู่จงเทียน รีบลุกขึ้นมา “ในที่สุดคุณก็มาแล้ว คุณดูการ์ดเชิญนี่ก่อน”

ฉู่จงเทียนหยิบการ์ดที่วางอยู่บนโต๊ะยื่นให้หลี่โม่

หลี่มองรับการ์ดเชิญมาดู การ์ดเชิญที่สวยงามไม่ได้เขียนอะไรไว้มากมาย เขียนไว้แค่ว่าการประลองของราชา พร้อมทั้งเวลาและสถานที่

“นี่มันหมายความว่าอะไร มีคนจะประลองกับนายอย่างนั้นเหรอ”

หลี่โม่หัวเราะแล้วโยนการ์ดลงบนโต๊ะ จากนั้นจึงนั่งลงบนโซฟาอย่างเกียจคร้าน

“นี่เป็นการ์ดเชิญจากเจ้าพ่อวงการใต้ดินแห่งเมืองเอก พวกเขาจัดการประลองนี้ขึ้น เพราะอยากใช้การประลอง แบ่งพื้นที่ของเมืองฮ่านอีกครั้ง ผมได้รับข่าวมาว่า เจ้าพ่อของเมืองเอกอยากได้พื้นที่ของเมืองฮ่าน การประลองครั้งนี้แค่เริ่มต้นเท่านั้น”

ใบหน้าชราของฉู่จงเทียนตึงเครียดขึ้นมา มองดูแล้วเหมือนเขากำลังโดนกลั่นแกล้งอย่างไรอย่างนั้น ไม่มีภาพลักษณ์ของความน่าเกรงขามเลยแม้แต่น้อย

“การประลองครั้งนี้ ผมจำเป็นต้องไป ถ้าไม่ไปก็แสดงว่ายอมแพ้ ลูกน้องจะขาดความเชื่อใจ และผมต้องชนะการประลองครั้งนี้เท่านนั้น ถ้าแพ้ขึ้นมา ผมก็ไม่สามารถแบกรับผลที่ตามมาได้เหมือนกัน”

ถ้าชนะจะพูดอะไรก็ได้ แต่ถ้าแพ้ ลูกน้องของฉู่จงเทียนจะต้องลังเลอย่างแน่นอน กลัวว่าจะมีคนทรยศไม่น้อยเลยทีเดียว

สำหรับฉู่จงเทียนการประลองครั้งนี้ถือว่าเป็นการตัดสินชะตากรรมว่าจะอยู่หรือตาย ต้องชนะเท่านั้น ถ้าแพ้เขาก็จะไม่เหลืออะไรเลย แม้แต่ชีวิตของตัวเอง

“แล้วยังไง ดึกดื่นขนาดนี้เรียกผมมาฟังเรื่องทุกข์ระทมของคุณเหรอ” หลี่โม่หัวเราะแล้วพูดออกมา

“ไม่ใช่อย่างนั้น ผมอยากขอความช่วยเหลือจากคุณ ลูกน้องของผมไม่มีใครที่ฝีมือดีเลย เพราะฉะนั้นผมเลยอยากให้นายน้อยช่วยจัดหาคนฝีมือดีไปช่วยผมในการประลองครั้งนี้”

ฉู่จงเทียนมองหลี่โม่ด้วยสายตาคาดหวัง ในใจของเขาเต็มไปด้วยความตึงเครียด ถ้าหลี่โม่ไม่ช่วยเขา คงยากที่ฉู่จงเทียนจะผ่านอุปสรรคครั้งนี้ไปได้

หลี่โม่ยื่นมือจะล้วงบุหรี่ แต่ฉู่จงเทียนรู้เสียก่อน จึงยื่นบุหรี่ให้หลี่โม่ หลังจากนั้นจึงหยิบไฟแช็กจุดบุหรี่ให้หลี่โม่

หลังจากที่ได้สูบบุหรี่ หลี่โม่ก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “คนที่มาจากเมืองเอกคือใคร”

“มีหลายคนครับ หัวหน้าคือคนของตระกูลซูชื่อว่าซูเหวินปิน เขาได้รับหน้าที่ดูแลเรื่องผิดกฎหมายของตระกูลซู ชื่อเสียงโหดเหี้ยมมาก”

เมื่อได้ยินว่าเป็นตระกูลซู หลี่โม่จึงนึกได้ว่าก่อนหน้านี้ตัวเองได้ทำร้ายคุณชายซู

“ตระกูลซูแห่งเมืองเอกงั้นเหรอ ช่างบังเอิญอะไรอย่างนี้ เดี๋ยวฉันจะช่วยคุณเอง”

ในเมื่อคนของตระกูลซูนำทัพมาเอง หลี่โม่ก็ไม่ถือสาที่จะสั่งสอนพวกเขา ก่อนหน้านี้คุณชายซูรบกวนเวลาดินเนอร์ของเขากับกู้หยุนหลัน ทำให้เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก

อีกทั้งสายตาของคุณชายซูที่มองกู้หยุนหลันก็ไม่ใช่สายตาที่ดีสักเท่าไร

หลี่โม่ไม่อยากโดนสวมเขา

หลี่โม่ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปข้างนอก ฉู่จงเทียนรีบเดินนำทางให้หลี่โม่

เมื่อเข้ามานั่งในรถ ฉู่จงเทียนล้วงมือถือกดไปยังหมายเลขหมายเลขหนึ่ง “ออกเดินทางได้ วันนี้หยวนเหมิ่งขึ้นเวทีเป็นคนแรก บอกให้เขาเตรียมตัวให้ดี”

ฉู่จงเทียนวางสายแล้วมองหลี่โม่เหมือนอยากจะพูดอะไร หลี่โม่โบกมือไปมา ฉู่จงเทียนจึงทำได้เพียงกลืนคำพูดลงคอไป

ไม่นานขบวนรถก็ขับเข้ามาในสนามมวย ชายรูปร่างกำยำสองสามคนยืนอยู่ที่ลานจอดรถและยืนมองรถของฉู่จงเทียนอย่างเงียบๆ

“ฉู่จงเทียน คุณชายซูสั่งว่านายสามารถพาคนเข้าไปได้แค่สองคนเท่านั้น ส่วนคนอื่นต้องรออยู่ที่นี่”

ทันใดนั้นลูกน้องของฉู่จงเทียนไม่สบอารมณ์ขึ้นมาทันที การทำแบบนี้เป็นการไม่ไว้หน้าฉู่จงเทียนแม้แต่น้อย

“ทำไมถึงพูดกับท่านเทียนแบบนี้ แกเรียกชื่อท่านเทียนตรงๆ แบบนั้นได้ยังไง!”

“พวกแกอยากตายหรือไง มีสิทธิ์อะไรมาห้ามไม่ให้พวกเราเข้าไป เราจะเข้าไปดูแลความปลอดภัยของท่านเทียน”

“เมืองฮ่านเป็นถิ่นของเรา พวกแกรีบไสหัวกลับไปเมืองเอกซะ ไม่งั้นเราจะส่งสัญญาณเรียกคนมา”

ชายรูปร่างกำยำที่เป็นหัวหน้ามองลูกน้องของฉู่จงเทียนด้วยสายตาเย็นชา เขาใช้มือเปิดเสื้อโค้ตของตัวเองออก เผยให้เห็นปืนที่อยู่ตรงเอว

เมื่อเห็นปืนที่อยู่ตรงเอวของชายรูปร่างกำยำ ลูกน้องของฉู่จงเทียนก็หุบปากทันที

สถานการณ์ดูจะตึงเครียดกว่าคน คนมีฝีมือที่มาจากเมืองเอกดูเหมือนจะเตรียมการมาอย่างดี มีดที่ลูกน้องของฉู่จงเทียนเอามาสู้ปืนไม่ได้อย่างแน่นอน

“หึหึ ดูเหมือนจะรู้ว่าอะไรดีอะไรชั่ว พวกแกยังจะทำตัวน่ารำคาญอีก คุณชายของเราจัดการยังไงพวกแกก็มาอย่างนั้น ให้พวกแกทำตัวยังไง พวกแกก็ทำอย่างว่านอนสอนง่าย อย่ามาทำเป็นหัวแข็ง” ชายรูปร่างกำยำแสยะยิ้มออกมา

“แกอวดดีพอหรือยัง แกควรจะให้ฉันพาคนเข้าไปได้แล้ว” ฉู่จงเทียนยิ้มด้วยสีหน้าอึมครึม

ชายรูปร่างกำยำมองหลี่โม่ที่ตามฉู่จงเทียนมา เขาแสยะยิ้มอย่างดูถูก “ท่าทางอ่อนแอขนาดนี้มาตายเปล่าๆ”