จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 187

บทที่ 187 นี่สิถึงจะเรียกว่ากำลังที่มีอยู่จริง

สู้จนอีกฝ่ายเลือดตกยางออกคือสิ่งที่หวังต้าลี่ทำมาตั้งแต่ไหนแต่ไร

ตอนนี้เห็นท่าทางธรรมดาทั่วไปของหลี่โม่ ท่าทางการเดินที่แสนจะธรรมดา ก็คงเป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่มีความสามารถอะไรที่ขึ้นมาต่อสู้บนเวทีการประลอง หวังต้าลี่แทบจะอดใจไม่ไหวแล้ว

เสียงมือถือดังขึ้น ทำให้บรรยากาศอึมครึมชะงักลง หวังต้าลี่มองหลี่โม่ที่ล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงอย่างตกตะลึง ตอนนี้อารมณ์ของเขาเต็มไปด้วยความหงุดหงิด

มาประลองยังพกมือถือมาด้วย พกมือถือยังไม่ค่อยเท่าไร แต่ยังกล้าหยิบมือถือขึ้นมารับสาย นี่มันดูถูกหวังต้าลี่ชัดๆ!

ตอนนี้หวังต้าลี่เต็มไปด้วยความโกรธจนแทบจะพ่นไฟออกมาทางตา

ซูเหวินปิงอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงแสยะยิ้มออกมา “ไอ้หมอนี่ยังไม่รู้ที่ตาย ขึ้นมาบนเวทีประลองยังกล้าล้วงมือถือออกมา ไม่รู้เหรอว่าเมื่อขึ้นมาบนเวทีนั่นหมายถึงว่าการต่อสู้ได้เริ่มขึ้นแล้ว”

“ฮ่า ฮ่า เหวินปิงนายให้ค่าคนบ้านนอกพวกนั้นเกินไปหน่อยแล้ว ไอ้พวกบ้านนอกนั่นก็แค่ขึ้นไปหาที่ตาย จะรับหรือไม่รับโทรศัพท์ก็ช่างปะไร” ท่านหม่าพูดอย่างชอบใจ ราวกับว่าเห็นเลือดหัวของหลี่โม่ไหลออกมาแล้วอย่างไรอย่างนั้น

“น่าเบื่อจริงๆ แต่ว่าไอ้หมอนั่นมันหน้าคุ้นๆ นะ” ซูเหวินปิงพึมพำออกมา จู่ๆ เหมือนเขาคิดอะไรขึ้นมาได้

ซูเหวินปินหยิบมือถือขึ้นมา แล้วเปิดดูรูปที่หลานชายตัวเองส่งมา จากนั้นจึงมองไปยังหลี่โม่

“เป็นคนคนเดียวกันจริงๆ ด้วย ก็ดีสิยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว”

ซูเหวินปินยิ้มแล้วส่งข้อความหาหลานชาย เพื่อบอกว่าอีกไม่นานหลี่โม่ก็จะตายแล้ว ให้หลานชายมาดูสภาพอันน่าสังเวชของหลี่โม่

เมื่อคุณชายซูได้รับข้อความก็รีบพาเหอปินมาที่สนามมวย ส่วนกู้ซิงเว๋ยโดนคุณชายซูหาข้ออ้างไม่ให้เขามาด้วย

หลี่โม่หยิบมือถือขึ้นมา รอยยิ้มสดใสปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “คิดถึงผมแล้วใช่ไหมคุณภรรยา”

“ใครคิดถึงคุณ ฉันอยากกินมื้อดึก เดี๋ยวตอนคุณกลับมาช่วยซื้ออะไรมาให้ฉันกินด้วย คอเป็ดหรืออะไรก็ได้”

“โอเค เดี๋ยวผมจะซื้อมื้อดึกกลับไปให้”

เมื่อเห็นว่าหลี่โม่พูดกับภรรยาอย่างเอาใจใส่ แถมยังบอกว่าจะซื้อมื้อดึกกลับไปด้วย หวังต้าลี่รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนดูถูก

ขึ้นมาอยู่บนเวทีประลองและเป็นคู่ต่อสู้กับหวังต้าลี่ ยังคิดจะซื้อมื้อดึกไปฝากเมียอีกเหรอ นี่มันดูถูกกันเกินไปแล้ว!

หวังต้าลี่ตวาดออกมา จากนั้นจึงพุ่งเข้าไปหาหลี่โม่ ขณะเดียวกันแรงเขาได้รวบรวมแรงทั้งหมดของร่างกายไปที่แขนขวา

ด้วยพละกำลังที่มารวมอยู่ตรงจุดเดียวกัน ทำให้กล้ามเนื้อที่แขนขวาของหวังต้าลี่มีเสียงดังออกมา

เสียงกรอบแกรบดังขึ้น จู่ๆ แขนขวาของหวังต้าลี่ขยายใหญ่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

นี่เป็นกระบวนท่าที่แข็งแกร่งที่สุดของหวังต้าลี่ เขาสามารถทำให้เลือดและพละกำลังมารวมไว้ที่แขนขวา และสามารถปล่อยพละกำลังได้มากกว่าคนทั่วไป แค่หมัดเดียวก็สามารถทำลายหินให้แหลกละเอียดและสามารถทุบกะโหลกของคนให้แหลกได้อย่างง่ายดาย

“ตายซะเถอะ! ให้แกคุยโทรศัพท์ ส่วนฉันจะเอาเลือดหัวของแกออกมา!”

สวบ!

เสียงหมัดที่รวดเร็วดังขึ้น หมัดแห่งความโกรธของหวังต้าลี่ บวกกับความเร็วที่พุ่งเข้าไปหาหลี่โม่ แต่ทว่าหลี่โม่ยังคงคุยกับกู้หยุนหลันอย่างสบายใจ

ฉู่จงเทียนตกใจจนสั่นไปทั้งตัว เขาไม่สามารถดูสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ได้อีก

ซูเหวินปินยิ้มอย่างร้ายกาจ เขาส่ายหน้าไปมาเบาๆ เหมือนกำลังคิดว่าหลี่โม่จะไม่สามารถรับมือได้

ท่านหม่ากับท่านหวงกำลังนั่งไขว่ห้างสูบบุหรี่ เหมือนกำลังตัดสินชีวิตของหลี่โม่อยู่ในใจ

“ทำไมฉันได้ยินเสียงคุณแปลกๆ คุณกำลังทำอะไรอยู่” เสียงของกู้หยุนหลันดังออกมาจากปลายสาย