บทที่ 209 ดูเหมือนว่านายดิ้นหาที่ตายสินะ
“พวกนายต่างหากที่ต้องไปให้พ้น”
หลี่โม่พูดเบาๆ และมือของเขาก็เหวี่ยงออกไปที่ใบหน้าของบอดี้การ์ดทั้งสองที่ยืนเฝ้าประตูนั้น
บอดี้การ์ดทั้งสองเพิ่งรู้ตัว แต่มันก็สายเกินไปแล้ว
ทำไมถึงเร็วขนาดนี้!
บอดี้การ์ดทั้งสองคิดในใจ กล้ามเนื้อร่างกายของทั้งสองเกร็งและพร้อมที่จะต้านทานการตบของหลี่โม่
ผั๊วะ! ผั๊วะ!
เสียงคมชัดดังสนั่นขึ้น พลังมหาศาลกระแทกเข้าไปที่ใบหน้าของบอดี้การ์ดทั้งสอง
แม้ว่าจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่บอดี้การ์ดทั้งสองก็ต้องปลิดปลิวออกไปเหมือนใบไม้ที่ถูกพัดพาโดยหลี่โม่
จากนั้นทั้งสองก็ล้มลงกับพื้นด้วยสภาพที่แทบจะหมดสติและได้แต่ตกตะลึงกับความแข็งแกร่งนี้
ปัง!
หลี่โม่พังประตูห้องวีไอพีแล้วเอามือไพล่หลังและเดินเข้าไปในห้อง
บรรยากาศในห้องเงียบลงทันที โอหยางจงเฉิงที่เห็นหลี่โม่ก็โกรธจนลุกเป็นไฟ
“แมร้งเอ๊ย! ไอ้กระจอกกล้ามาหาข้าแบบนี้ นายดิ้นหาที่ตายใช่ไหม!”
โอหยางจงเฉิงตะโกนเสียงดัง
คุณเฉียนและเพื่อนอีกสองคนก็มองเขาด้วยสายตาเคียดแค้น
“อะไรของมันวะ ไอ้สารเลวมึงยังไม่พอใจอีกใช่ไหม ถึงได้มาหาเรื่องถึงที่แบบนี้? คอยดูนะว่าวันนี้กูจะสั่งสอนมึงยังไง?”
คุณเฉียนพับแขนเสื้อแล้วหยิบขวดไวน์บนโต๊ะขึ้นมาและแสดงท่าทีพร้อมที่จะลงมือทุกเมื่อ
คุณหลินกอดสาวสวยทั้งสองแล้วยิ้มพูด “ผมจะเล่าเรื่องตลกของไอ้หมอนี่ให้ฟังนะ ไอ้หมอนี่มันเป็นพวกกระจอกที่อยู่ในเมืองฮ่าน มันเป็นลูกเขยกระจอกที่อาศัยอยู่ในบ้านคนอื่น มันทำงานในร้านเสริมสวยเพื่ออาศัยเงินจากเมียมันแค่เดือนละไม่กี่ร้อย บอกได้ว่ามันน่าสงสารยิ่งกว่าหมาจรจัดซะอีก”
“โอ้ว ยังมีคนน่าสงสารขนาดนี้เลยเหรอ ดูแล้วมันก็โอเคอยู่นะ คุณหลิน คุณแนะนำช่องทางให้มันไปขายตัวสิครับ บางทีพวกเจ้าใหญ่อาจจะชอบมันก็ได้นะ หรือพวกเราก็อาจจะช่วยมันแนะนำได้เหมือนกัน”
คุณหลี่พูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
“เหล่าหลี่ความคิดดีเหมือนกันนะ หลี่โม่ นายอยากไปขายตัวไหม พวกป้าคนรวยอาจจะชอบนายก็ได้นะ อีกอย่างถ้านายถูกไล่ออกจากบ้านของกู้หยุนหลัน นายยังมีงานทำหากินเลี้ยงชีพได้”
โอหยางจงเฉิงยิ้มพูดอย่างได้ใจ “ไอ้เหลือขอ พวกเราวางแผนชีวิตให้นายแล้ว ไม่เกินครึ่งเดือนกิจการทั้งหมดของตระกูลกู้ก็จะเป็นของข้า รวมถึงเมียนายด้วย ถ้านายสำนึกผิดก็รีบคุกเข่าเรียกพ่อซะ ข้าอาจจะให้โอกาสนายไปขายตัวก็ได้นะ”
“เหอะๆ”
หลี่โม่หัวเราะเย็นชาแล้วเดินเข้าไปหาโอหยางจงเฉิง
“นายมันดิ้นหาที่ตายจริงๆ!”
โอหยางจงเฉิงหรี่ตา จากนั้นหยิบขวดเหล้าบนโต๊ะแล้วฟาดลงบนพื้น
เพล้ง!
เสียงแก้วแตกดังขึ้นในห้องวีไอพี โอหยางจงเฉิงหยิบบุหรี่มาคาบไว้ที่ปากและสาวดริ้งค์ก็จุดบุหรี่ให้เขา
โอหยางจงเฉิงพ่นควันบุหรี่สีขาวออกมาแล้วยิ้มพูดว่า “ไอ้หนู มึงคิดว่ากูสมองเสื่อมเหรอ วันนี้กูจะเล่นมึงให้ตายเลยคอยดู!”
“ไม่สิ กูจะให้มึงหายใจได้ ให้นายดูว่ากูนอนกับเมียมึงยังไง กูจะใช้ทุกท่ากับเมียมึงให้หมด!”
กรึบ กรึบ กรึบ!
เสียงเท้าเดินดังขึ้น จากนั้นมีบอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งวิ่งเข้ามาในห้องวีไอพีพร้อมกับถืออุปกรณ์เครื่องช็อตไฟฟ้าไว้ในมือและมองไปที่หลี่โม่ด้วยสายตาดุร้าย
“จับตัวมันแล้วซ้อมมันให้น่วม!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...