จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 218

บทที่ 218 ไปเลย! ไอ้คนไร้ประโยชน์!

หลังจากที่เปิดอ่านข้อความนั้นหลี่โม่ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที จากนั้นคลิกเข้าไปดูคลิปวิดีโอที่อีกฝ่ายส่งมา

เมื่อเปิดดูคลิปวิดีโอนั้นเขาก็เห็นกู้หยุนหลันถูกมัดติดกับเก้าอี้ด้วยสภาพที่หมดสติ

กู้หยุนหลันถูกลักพาตัว!

หลี่โม่โกรธขึ้นมาทันที จากนั้นเขากดไปที่เบอร์โทรศัพท์แล้วโทรกลับไปตามหมายเลขที่ส่งข้อความมา

“ฮัลโหล ภรรยาผมอยู่ไหน พวกคุณต้องการเงินเท่าไหร่ ผมจะให้พวกคุณ แต่พวกคุณห้ามทำร้ายภรรยาผม!”

หลี่โม่พูดอย่างรีบร้อน

“แหม ๆ ดูเป็นห่วงภรรยาจริงๆ เลยนะ แต่เสียใจด้วย คุณชายของเราไม่ต้องการเงิน ถ้านายไม่อยากให้ภรรยาของนายเป็นอะไรไป นายก็รีบมาหาเธอที่โกงดัง 502 ในเขตชานเมืองตะวันตกตอนนี้เลยนะ แต่จำไว้ด้วยว่านายต้องมาตัวคนเดียว ถ้านายแอบพาคนมาด้วย ผมจะไม่รับประกันความปลอดภัยของภรรยาคุณนะ”

“ได้ พวกคุณรอผม ผมจะไปเดี๋ยวนี้ แต่พวกคุณห้ามแตะต้องเธอโดยเด็ดขาด!”

หลี่โม่ตะโกนพูดอย่างประหม่า

“อย่าพูดมาก กูจะให้เวลามึงยี่สิบนาที ถ้ายังมาไม่ถึงกูจะไม่เกรงใจกับเมียมึงอีก!”

ลูกน้องกดวางสายลงแล้วกลับไปรายงานคุณชายซูด้วยสีหน้ามั่นใจ “คุณชายซูครับ เรียบร้อยแล้วครับ ไอ้สวะคนนั้นรับปากว่าจะมาคนเดียวครับ”

“ฮ่า ๆ ๆ ดี ทำดีมาก รอมันมา”

จากนั้นคุณชายซูก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดู

......

สิบนาทีต่อมาคุณชายซูค่อยๆ เงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังมาจากด้านนอกโกดัง

ทันทีที่เห็นหลี่โม่เดินเข้าไปในโกดังเพียงลำพัง ใบหน้าของก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ว้าว นี่มันไอ้ขี้เก๊กคนนั้นไม่ใช่เหรอ ครั้งก่อนนายยังโชว์เก่งอยู่เลย จะคอยดูว่าวันนี้นายจะเก่งเหมือนครั้งก่อนไหม”

หลี่โม่มองคุณชายซูด้วยความโกรธ เขาพยายามระงับอารมณ์แล้วค่อยพูด “ที่แท้ก็คุณเอง! ปล่อยหยุนหลันไป มีอะไรก็มาลงที่ผม”

“ใจเย็นก่อนสิครับ หนังสนุกกำลังจะเริ่ม แล้วจะให้ผมปล่อยนางเอกไปได้ไง ตาวปา เรียกนางตื่น”

คุณชายซูหัวเราะอย่างเย้ยหยัน

ตาวปาหยิบผ้าเช็ดหน้าที่แช่เย็นอยู่ในน้ำแข็งแล้วนำผ้าเย็นนั้นมาเช็ดหน้าให้กับกู้หยุนหลัน

หลังจากที่สัมผัสกับความเย็นยะเยือก กู้หยุนหลันก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที

ตาวปาเห็นว่ากู้หยุนหลันตัวสั่น เขาจึงรีบดึงผ้าเช็ดหน้ากลับไปแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “หนังสนุกกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว”

กู้หยุนหลันรีบมองไปรอบๆ ด้วยความตื่นตระหนก เมื่อเห็นว่าคนรอบข้างมีแต่คนแปลกหน้าเธอก็รู้สึกตกใจกลัวทันที

“หยุนหลัน!”

หลี่โม่ตะโกนเรียกเสียงดังแล้วเตรียมจะวิ่งเข้าไปหาเธอ

“หยุด หยุดอยู่กับที่เลยนะ ห้ามขยับ ถ้านายกล้าขยับนางตายแน่!”

คุณชายซูถือมีดสั้นอันแหลมคมไว้ในมือแล้วพาดผ่านลำคอของหยุนหลัน

หลี่โม่หยุดลงทันที เขาไม่กล้าเดินต่อและยังเดินถอยหลังไปสองก้าว

“คุณใจเย็นก่อน อย่าทำร้ายเธอ เอามีดของคุณออกจากเธอด้วย!”

หลี่โม่ตะโกนพูด

“นายก็เป็นห่วงเธอเหมือนกันสินะ ไม่ต้องห่วงหรอก ถ้านายหุนหันพลันแล่น ข้าก็จะไม่ทำร้ายเธอ เพราะคนสวยๆ แบบนี้ใครๆ ก็ต้องเสียดายเหมือนกัน ฮ่า ๆ ๆ ๆ”

คุณชายซูหัวเราะอย่างบ้าคลั่งและรู้สึกสะใจมาก

กู้หยุนหลันเริ่มมองเห็นหลี่โม่ที่ยืนอยู่ไม่ไกลและมองเห็นคุณชายซูที่ถือมีดพาดคอเธอได้อย่างชัดเจน

ทันใดนั้นกู้หยุนหลันก็รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอและรู้ว่าเธอถูกลักพาตัวมา