จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 236

บทที่ 236 บอกให้เขาขอโทษ!

เมื่อเห็นคุณปู่หวังเดินมาด้วยความโมโห เสียงที่ดังก็เงียบสงบลงทันที ทุกคนมองไปที่หลี่โม่ด้วยสายตารู้สึกยินดีปรีดาในความโชคร้ายของคนอื่น จากนั้นพวกเขาก็เริ่มพูดกระซิบ

“สมัยนี้เวรกรรมมันตามทันเร็วเหมือนจรวด เมื่อสักครู่ทำร้ายหลานชายคนที่สองของตระกูลหวัง ตอนนี้กำลังจะถูกเอาคืนแล้ว”

“วันนี้เป็นงานวันเกิดครบรอบอายุ 70 ปีของคุณปูหวัง ตอนนี้เขาโกรธจนหน้าเขียวแล้ว เกรงว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น”

“ตอนนี้มีเรื่องสนุกให้ดูแล้ว คนของตระกูลหวังอาจจะรุมทำร้ายไอ้หมอนั้น ดูสิคนของตระกูลหวังออกมากันหมดแล้ว ยังมีแขกผู้มีเกียรติมากมายเดินตามมา ล้วนเป็นบุคคลสำคัญทั้งนั้น”

ผู้คนจำนวนมากที่สอดรู้สอดเห็นรอดูเหตุการณ์ เมื่อหวังซูหยุนกับกู้หยุนหลันเห็นคุณปู่หวังเดินมา ก็รีบลุกขึ้นทันที

“คุณปู่ มาได้ยังไง คุณปู่นั่งก่อน อย่าโมโหเลยค่ะ”

หวังซูหยุนกล่าวอย่างประหม่า

“ซูหยุนมานี่! คุณจะมานั่งกับคนที่มีจิตใจโหดเหี้ยมและอกตัญญูเลี้ยงไม่เชื่องทำไม! ไม่เห็นหรือว่าคุณปู่ถูกทำให้โกรธขนาดนี้แล้ว”

หวังจินไห่ตะคอกใส่หวังซูหยุน แล้วก็ดึงตัวหวังซูหยุนมาอยู่ข้างกายตนเอง

“คุณตา คุณฟังฉันอธิบายก่อน เรื่องนี้คือ......”

กู้หยุนหลันอยากจะอธิบายแทนหลี่โม่ แต่คุณปู่หวังไม่ฟังคำพูดของกู้หยุนหลันเลย เขาจ้องมองไปที่หลี่โม่ด้วยด้วยความโกรธ คุณปู่หวังยกไม้เท้าหัวมังกรในมือ แล้วฟาดลงไปที่ตัวของหลี่โม

ปัง!

ได้ยินเสียงดังขึ้น ไม้เท้าหัวมังกรตีไปที่ไหล่ของหลี่โม่อย่างแรง

จนร่างกายของหลี่โม่ขยับเล็กน้อย แต่เขากัดฟันแน่น ไม่ส่งเสียงอะไรออกมา

“แกมันเลวยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน กล้าดียังไงมาตีหลานฉัน แกตีหลานฉันยังไง ฉันก็จะตีคืนไปสิบเท่า!”

“มาก่อเรื่องในงานวันเกิดของฉัน! ในสายตาแกยังมีฉันอยู่ไหม ในใจของแกยังจะมีกฎของตระกูลหวังอยู่หรือไม่! สั่งสอนแกไปไม่กี่คำก็เคียดแค้นแล้ว แกอยากทำให้ฉันตายใช่หรือเปล่า!”

“คนไร้ประโยชน์อย่างแก นอกจากเกาะผู้หญิงกินแล้วก็สร้างแต่ปัญหา ทำไมตระกูลหวังของฉันถึงได้มีขยะอย่างแก แกไม่คู่ควรเข้ามาตระกูลหวังของเรา!”

คุณปู่หวังคำรามอย่างรุนแรง และทุกครั้งที่คำรามเขาก็จะใช้ไม้เท้าหัวมังกรฟาดไปที่ตัวหลี่โม่อย่างแรง

ปัง ๆ ๆ !

มีเสียงฟากดังขึ้นหลายครั้ง หลี่โม่กัดฟันอดทน เวลานี้หลี่โม่ไม่สามารถอธิบายหรือขัดขืนได้ เพราะนี่คือคุณตาของกู้หยุนหลัน

ถ้าหากอธิบายข้อเท็จจริง หรือขัดขืน มันจะทำให้กู้หยุนหลันลำบากใจ หลี่โม่ยอมทนทั้งหมดนี้ก็เพื่อกู้หยุนหลัน

ผู้คนที่สอดรู้สอดเห็นดูด้วยความสะใจ ที่สามารถเห็นภาพรุนแรงเช่นนี้ในวันเกิดของคุณปู่หวัง ทุกคนรู้สึกว่ามันสนุกตื่นเต้นกว่าดูหนังบู๊เสียอีก

“แรงฟาดของคุณปู่หวังค่อนข้างแรง แต่ไอ้หมอนี่ช่างอดทน ไม่ส่งเสียงสักแอะ”

“หมาที่กัดคนมันจะไม่เห่า ฉันคิดว่าไอ้หมอนี่ใช่ว่าจะล่วงเกินได้ง่าย ๆ ไม่แน่บางทีอาจเก็บความเคียดแค้นอยู่ในใจ แล้วแก้แค้นคืนทวีคูณภายหลัง”

“ได้ยินว่าคนนี้เป็นหลานเขยของคุณปู่หวัง ตอนนี้ถือว่าได้นำไฟออกนอกบ้านแล้ว แต่การที่รังแกหลานเขยแบบนี้ รู้สึกว่ามันเกินไปหน่อยแล้ว”

เมื่อเห็นว่าหลี่โม่ถูกตี สีหน้าของหวังจงเหิงก็แสดงรอยยิ้มแห่งชัยชนะ เขาอดไม่ได้อยากจะเอาหัวเท้าไม้มังกรตีหลี่โม่อย่างแรงแทนคุณปู่หวัง