จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 235

บทที่ 235 คนเลวร้องเรียนก่อน

ภายในห้องโถงบรรยากาศเต็มไปด้วยความสุข เจ้าหน้าที่และบุคคลสำคัญหลายคนของเมืองฮ่าน กำลังสนทนากับคุณปู่หวัง

“คุณปู่หวังดูแล้วร่างกายแข็งแรง ใบหน้ามีเลือดฝาด ราวกับว่าอายุหกสิบต้น ๆ การดูแลร่างกายดีจริงๆ”

“ฉันคิดว่าไม่น่ามีปัญหาหากคุณปู่หวังจะมีอายุยืนถึงร้อยปี ยังมีเวลาดี ๆ อีกมากมายรอคุณปู่อยู่”

เจ้าหน้าที่และบุคคลสำคัญที่มาร่วมงาน ต่างคนพูดจายกยอปอปั้น ทำให้คุณปู่หวังยิ้มกว้างอย่างมีความสุข

หวังจินซานกับหวังจินไห่ก็สนทนากับคนบุคคลสำคัญอย่างมีไมตรี เพื่ออยากจะเชื่อมความสัมพันธ์กับบุคคลเหล่านั้น

ขณะที่เจ้าภาพและแขกรับเชิญกำลังเพลิดเพลิน หวังจงเหิงใช้มือจับหน้าตนเองเดินเข้ามาในห้องโถงด้วยความโมโห

โดยมีหวังจงเฉิงเดินตามหลังมา หลังจากเข้ามาถึงห้องโถงก็ตะโกนเสียงดังว่า “คุณปู่ ลุงใหญ่ พี่รองถูกทำร้าย ถูกเศษสวะอย่างหลี่โม่ทำร้าย”

เดิมห้องโถงที่เต็มไปด้วยความสุขสนุกสนาน หลังจากที่หวังจงเฉิงตะโกนออกมา ห้องโถงก็เงียบลงทันที จากนั้นสายตาทุกคนมองไปที่หวังจงเหิง

หวังจงเหิงกัดฟัน เอามือออกจากใบหน้าด้วยน้ำตาคลอเบ้า เผยให้เห็นแก้มที่บวมแดงของเขา

เมื่อมองเห็นแก้มที่บวมแดงของหวังจงเหิง แขกก็แสดงสีหน้าประหลาดใจ

ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าหลี่โม่คือใคร แต่วันนี้หลี่โม่กล้าทำร้ายหลานชายคนที่สองของตระกูลหวัง แขกที่มาร่วมงานเริ่มรู้สึกว่าบรรยากาศไม่ดีอีกต่อไป

หรือว่าหลี่โม่เป็นคนที่มีฐานะภูมิหลัง ไม่เกรงกลัวอำนาจบารมีของตระกูลหวัง หรือไม่หลี่โม่เป็นคนที่ไม่มีอะไรเลย พร้อมที่จะเสียสละตัวเองเพื่อเผชิญหน้ากับตระกูลหวัง

ไม่ว่าจะเป็นกรณีใด แขกเหล่านี้ก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องนี้ พวกเขาแค่อยากผู้สอดรู้สอดเห็นอย่างเงียบ ๆเท่านั้น

เส้นเลือดบนหน้าผากของคุณปู่หวังกระตุกแล้วบูดออกมา เขารู้สึกโกรธมากจนหัวใจเกือบวาย

“คุณปู่ คุณพ่อ พวกคุณต้องให้ความเป็นธรรมกับผมด้วย! ผมไปเรียกซูหยุนกลับมา เจอเศษสวะหลี่โม่ก็เลยว่ามันไปไม่กี่คำ แต่ว่ามันเหมือนหมาบ้าพุ่งเข้ามาตบหน้าผมอย่างแรง!”

“ผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมา หยุนหลันก็ไม่ห้ามปราม นั่งดูอยู่ตรงนั้น ผมสงสัยว่าพวกเขาร่วมมือกัน พวกเขามีใจคิดไม่ดี อยากทำให้งานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่เกิดความวุ่นวาย!”

หวังจงเหิงใส่ร้ายป้ายสี เพื่อจะให้หลี่โม่ชดใช้กับสิ่งที่ทำไปเมื่อสักครู่

“บังอาจ! สารเลว! ไอ้เศษสวะกล้าทำถึงเพียงนี้เชียวหรือ! คิดว่าตระกูลหวังของฉันไม่มีคนแล้วใช่ไหม!”

คุณปู่หวังตบโต๊ะด้วยความโมโห

สีหน้าหวังจินซานเคร่งขรึม หลี่โม่ตบหน้าลูกชายคนที่สองของตนเอง ก็เท่ากับตบหน้าตนเองเช่นกัน

เปลวไฟโกรธกำลังแผ่เผาอยู่ในใจของหวังจินซาน เขาตะคอกเสียงดังว่า “หลี่โม่มันคิดต่อต้าน! มันไม่รู้หรือว่าวันนี้เป็นวันเกิดของคุณปู่ ถึงกล้าทำเรื่องเช่นนี้ได้!”

หวังจินไห่แอบยิ้ม เหลือบมองหวังจินซานที่กำลังโมโหอยู่ คิดในใจว่าคราวนี้บ้านพี่ใหญ่เสียหน้า ไม่แน่อาจเป็นโอกาสดีที่ตนเองจะพลิกขึ้นมาแทนที่