จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 24

บทที่ 24 ถึงวันแล้ว

กู้หยุนหลันก็อึ้ง หางตาก็มีน้ำตาไหลออกมา พอหันหลังไป ก็เปิดประตูดังปัง หลบไปร้องไห้อยู่คนเดียวในห้อง

หลี่โม่ ฉันยังจะเชื่อใจคุณได้อีกไหม?

ในห้องรับแขก หวังฟางเห็นดังนั้น ก็ดุด่าหลี่โม่ยกใหญ่

หลี่โม่ก็มองๆ แล้วก็หันหน้ากลับไปห้องครัว

วันที่22 เรื่องของโรงแรมข่ายซ่ากง ก็ดังกระฉ่อน

ช่วงนี้ของทุกๆ ปี ตระกูลกู้จะจัดเตรียมงานวันเกิดอันยิ่งใหญ่ให้เหลนสาว

ถึงแม้ทุกปีๆ ในช่วงนี้ กู้หยุนหลันและหลี่โม่จะถูกลากออกรับการถูกหัวเราะเยาะ แต่ก็ไม่มีผลกระทบกับความรักที่คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้มีต่อเหลนตนเอง

ถึงขนาด มีบางเรื่อง ต่อให้ตระกูลกู้จะตั้งใจทำ แต่หนึ่งในนั้น กู้ซิงเว๋ยจะมีผลงานมากสุด

แต่ว่าครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ตระกูลกู้ดูเงียบมาก ไม่มีข่าวการเตรียมงานวันเกิดให้กับเหลนสาว ถึงขนาดมีข่าวลือว่า ตระกูลกู้คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ไม่ได้รักเหลนสาวคนนี้แล้ว และเหตุผลหลักๆ ก็คือ เป็นเพราะว่าหลี่โม่ที่ไม่เอาไหน ทำอะไรไม่ได้ ต่อปากต่อคำคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้หลายครั้ง

แล้วอีกอย่าง ครั้งนี้ ยังมาตรงกับเรื่องโรงแรมข่ายซ่ากงอีก ตระกูลกู้กลายเป็นข่าวที่ชาวเมืองจับเข่าเม้าท์กัน ทุกๆ คนในตระกูลอยากจะหลบหน้าหนี

ส่วนเศรษฐีที่มาเหมาโรงแรมข่ายซ่ากง ก็ยังไม่เคยเห็นหน้า แม้แต่ตัวตนเป็นใครก็ยังไม่รู้ ทำให้ทุกๆ คนรอคอยว่าวันที่23จะเป็นอย่างไร

เป็นใครกันแน่นะ?

แผนกภายในของบริษัทตระกูลกู้ พวกผู้บริหารชั้นสูงอย่างญาติๆ ตระกูลกู้ ตอนนี้กำลังโกรธกันมาก ถ้าไม่ใช่เพราะว่าหลี่โม่และกู้หยุนหลัน พวกเขาก็คงจะไม่ตกเป็นตัวตลกของคนอื่น

สองวันนี้ คนตระกูลกู้แทบจะไม่ออกจากบ้าน ต่างพากันหลบหลีก แม้แต่คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้เอง ก็เลือกที่จะไปพักผ่อนที่เก่า

ก่อนหน้านี้ คนตระกูลกู้จะวุ่นวายกับการจัดเตรียมงานวันเกิดให้กับซีซี แต่ว่าครั้งนี้ ไม่เหมือนครั้งก่อน

“น่าเกลียดจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะว่ากู้หยุนหลันและหลี่โม่ ตระกูลกู้ของพวกเราก็คงจะไม่ขายหน้าแบบนี้！”

“ไอ้หลี่โม่นั่น ช่างเป็นความอับอายในหมู่ผู้ชายจริงๆ เขาน่าจะตายๆ ไปเสีย！เอาไอ้ลูกเลือดชั่วของเขาตายไปด้วยเลย”

“กู้หยุนหลันก็เป็นคนดวงซวย เพราะเธอ พวกเราถึงได้ถูกหัวเราะเยาะและติฉินนินทา”

พวกลูกหลานตระกูลกู้รวมตัวกัน แล้วก็นินทาว่าร้ายกัน จนอยากจะทำร้ายความเป็นสามีภรรยาของหลี่โม่และกู้หยุนหลันทิ้งไปเสีย

กู้ซิงเว๋ยก็ยิ้มเบาๆ และมีสีหน้าที่รอคอย

“ซิงเว๋ย คุณยิ้มอะไรหรือ? หรือว่า นี่มันเป็นสิ่งที่น่าภูมิใจหรือ?” ลูกหลานตระกูลกู้คนหนึ่งถามขึ้น

กู้ซิงเว๋ยหน้านิ่ง แล้วพูดว่า “พวกแกนี่นะ หัวสมองไม่ขยับเลยจริงๆ เรื่องนี้มันยิ่งวุ่นวายยิ่งดี”

พวกกลุ่มลูกหลานตระกูลกู้ก็หน้าอึ้ง ฟังไม่เข้าใจความหมายที่สื่อออกมาเลย

กู้ชิงหลินก็กำลังทาเล็บอยู่ด้านข้าง พูดขึ้นว่า “พวกคุณโง่กันเกินไป เรื่องมันยิ่งใหญ่โต คนที่ขายหน้าก็จะเป็นกู้หยุนหลันและหลี่โม่ เช่นนี้ บริษัทของตระกูลกู้ก็จะไม่เกี่ยวข้องกับกู้หยุนหลันอีก คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้เป็นคนรักหน้าตา กู้หยุนหลันเป็นคนที่ทำให้ตระกูลกู้ขายหน้า คงไม่ได้ประโยชน์อะไรจากตระกูล ส่วนเรื่องที่จะต้องร่วมมือกับบริษัทรุงคาง กู้หยุนหลันก็คงจะไม่มีโอกาสต่อไปอีกแล้ว”

คนอื่นได้ยินดังนั้น ก็ถึงบางอ้อไปตามๆ กัน บนใบหน้าก็เริ่มหัวเราะมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น

“ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง ฮ่าๆ พี่ซิงเว๋ยและพี่ชิงหลินช่างฉลาดจริงๆ”

“ก็ใช่น่ะสิ ฉันว่านะ ตระกูลกู้ควรจะตกเป็นของพี่ซิงเว๋ย”

กู้ซิงเว๋ยยิ้มออกมา แล้วก็ถามว่า “เออใช่แล้ว ทางโรงแรมข่ายซ่ากง พวกคุณจะไปไหม? ไปดูสิว่าเศรษฐีลึกลับคนนั้นเป็นใคร เพราะถึงอย่างไรก็ได้ยินว่าคืนพรุ่งนี้จะมีคนไปร่วมงานจำนวนมาก เพราะจัดไว้300โต๊ะ โรงแรมข่ายซ่ากง10กว่าชั้น เหมาหมดเลย โรงแรมบริเวณนี้ก็ถูกจองจนหมด ก็เพื่อที่จะไปดูว่าเศรษฐีคนนั้นเป็นใคร”

“ไปสิ ไปแน่นอน ไปกินข้าวฟรี ใครไม่ไปก็โง่สิ? ผมได้ยินมาว่า อาหารในแต่ละโต๊ะมีราคาตั้ง5หมื่นเริ่มต้น”

“จริงหรือ? เช่นนั้นผมก็ไปด้วย！”

ในตอนนั้น ลูกหลานตระกูลกู้ก็คุยกันสนุก ถึงแม้คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้จะออกคำสั่งแล้วก็ตาม ว่าไม่ให้ใครไป แต่จะรั้งไว้ได้อย่างไรกัน?

วันนี้ จินซ่านน่าอารมณ์ไม่ค่อยดี หนึ่งเป็นเพราะว่าเพิ่งได้กลับประเทศมา ก็มีผู้ชายที่หมายปองเธอมาสู่ขอเธอที่ตระกูลจินเป็นฝูง อีกด้านก็คือเรื่องเพื่อนสนิทของเธอ กู้หยุนหลัน

หลายวันนี้ ในเมืองฮ่านก็มีเรื่องที่เมืองฮ่านโด่งดังไปทั่ว เธอเองก็รู้เรื่องไปด้วย

ไอ้หลี่โม่คนนี้！

ถ้าไม่ใช่เพราะเขา กู้หยุนหลันก็คงไม่ต้องมารับกรรมเช่นนี้

เธอกำลังจะออกไปหากู้หยุนหลัน เพราะตอนนี้ เธอน่าจะเจ็บปวดน่าดู

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น พอเห็นแจ้งเตือน ก็เป็นเบอร์แปลก จากนั้นก็วางไป

แต่ว่า ต่อจากนั้น เบอร์นั้นก็โทรมาอีกครั้ง เดิมที่อารมณ์ของจินซ่านน่าก็ไม่ดีอยู่แล้ว มีนิสัยอวดเก่ง พอรับโทรศัพท์ได้ก็ด่าออกไป “โทรมาทำไม? ฉันไม่ซื้อบ้าน ไม่กู้เงินไม่เช่าร้านค้าอะไรทั้งนั้น ไอ้พวกโฆษณาบ้า ไปตายเสียไป！”

“จินซ่านน่าหรือ?” เสี่ยงในโทรศัพท์เป็นเสียงของชายที่คุ้นเคย

คิ้วที่สวยงามของจินซ่านน่าก็ขมวดเข้าหากันสองมือกอดอก ควงกระเป๋าหลุยส์ แล้วถามนิ่งๆ ว่า “ใครหรือ? พวกตามตื๊อหรือ? เช่นนั้นก็มาต่อแถวที่หน้าบ้านฉันได้เลย”

“ไม่ใช่ ผมคือ หลี่โม่”

พอจินซ่านน่าได้ยินชื่อนั้น ก็โกรธราวกับแมวถูกเหยียบหาง ด่าออกไปอย่างบ้าคลั่ง “หลี่โม่งั้นหรือ? นายยังมีหน้ามาโทรศัพท์หาฉันอีกหรือ? นายรู้ไหมว่ากู้หยุนหลันทำเพื่อนาย หลานวันนี้ต้องแบกรับอะไรบ้าง！ นายมันเป็นไอ้ผู้ชายชั่ว！ ไอ้ไม่เอาไหน！”

จินซ่านน่าด่าอย่างสะใจ ด่าไป10กว่านาทีถึงได้เบาลง แล้วพูดนิ่งๆ ว่า “นายมีเบอร์โทรศัพท์ฉันได้อย่างไร? เดี๋ยวนะ นายโทรมาหาฉันทำไม? อ๋อ ฉันรู้แล้ว นายอยากจะจีบฉันงั้นหรอ? หลี่โม่ ฉันจะบอกให้นะ ไม่มีทางหรอก นายมันไอ้ผู้ชายห่วยๆ ฉันจะไปบอกกู้หยุนหลัน”

หลี่โม่อยู่อีกฝั่ง ในตอนนั้นก็อึ้งไป เขาบอกกันว่าจินซ่านน่าไม่มีสมอง ดูเหมือนว่าจะจริง

โง่ไปนิด แต่เป็นคนรักเพื่อน เธอทำเพื่อกู้หยุนหลัน

“คุณคิดมากไปแล้ว ในใจผมมีแต่กู้หยุนหลัน ผมโทรหาคุณเพราะอยากให้ช่วยเรื่องหนึ่ง” หลี่โม่ส่ายหัวอยากหมดหนทางตอบกลับไป

“ช่วยอะไรหรือ?”

จินซ่านน่าสีหน้านิ่งๆ แล้วเปิดประตูรถเฟอรารี่สีแดง ขาขาวๆ ยาวๆ ที่ถูกกระโปรงสีดำคลุมสะโพกอยู่ของเธอ ก้าวเข้าไปในรถ จากนั้นก็พูดว่า “ทำไมถึงได้มาขอให้ฉันช่วย”