จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 244

บทที่ 244 คุณเป็นใครกันแน่?

แขกที่มาร่วมงานต่างก็เงียบไปชั่วขณะ สายตาของพวกเขาทุกคนต่างก็มองไปที่ความโง่เขลาของหวางจงเหิง

เรื่องมันชัดเจนขนาดนี้แล้ว ทำไมหวางจงเหิงยังกล้าหาเรื่องหลี่โม่อีก นี่มันหาเหาใส่หัวชัดๆ!

ในใจของหวางจงเหิงมีแต่ความเกลียดชังเท่านั้น เป็นความเกลียดชังต่อหลี่โม่ที่ไม่มีวันสิ้นสุด

ถ้าหากไม่ฉีกหน้าหลี่โม่ในตอนนี้ หวางจงเหิงรู้ดีกว่าเขาจะไม่มีจุดยืนในที่นี้อีก

ทุกอย่างมันเป็นของปลอม!

หลี่โม่เป็นคนขอให้ฉู่จงเทียนกับพวกเขามาสร้างภาพเท่านั้น!

สัตว์ประหลาดตัวน้อยในใจของฉู่จงเทียนเริ่มทำงาน

ในขณะนี้ฉู่จงเทียนคิดว่าตัวเองเป็นนักสู้ผู้กล้าหาญ นักสู้ที่จะฉีกหน้าปีศาจร้ายให้ทุกคนได้เห็นท่าแท้ของมันและจะเป็นฮีโร่ที่น่าชื่นชมของทุกคน

แต่ในวินาทีต่อมา ลูกน้องของฉู่จงเทียนก็ตบไปที่กลางหน้าของหวางจงเหิงอย่างจัง

“ผั๊วะ!”

เสียงตบที่ชัดเจนดังสนั่นอย่างไม่หยุด จากหน้ามือเป็นหลังมือ และจากนั้นไม่นานแก้มทั้งสองข้างของหวางจงเหิงก็บวมขึ้น

“นายคิดว่านายเป็นใคร ถึงกล้าตะโกนใส่หน้าคุณหลี่!”

ลูกน้องคนนั้นตะโกนพูดอย่างดุเดือด

เสียงน้ำแข็งแตกดังขึ้นในใจของหวางจงเหิง และความกล้าหาญในใจก็หายไปในพริบตา

เสียงตบที่แหลมคมทำให้หวางจงเหิงตื่นจากความฝันและสร่างเมาในทันที

หวางจงเหิงสองมือกุมหน้าแล้วค่อยๆ ถอยห่างออกไป เขาไม่กล้าแม้แต่จะมีความโกรธในใจอีก แต่มันกลับแทนที่ด้วยความกลัวที่ไม่มีวันสิ้นสุด

เมื่อมองไปที่รูปร่างที่เหมือนภูเขาของหลี่โม่ หวางจงเหิงก็รู้สึกหนาวสั่นในใจ เขารู้สึกว่าอุณหภูมิของเลือดในร่างกายเริ่มเย็นลงอย่างช้าๆ

ของจริง ทุกอย่างเป็นเรื่องจริง!

ฉู่จงเทียน เฉียวเจิ้งหลงและอู๋เต้าเหวินต่างก็ให้ความเคารพต่อหลี่โม่จริงๆ!

หวางจงเหิงรับความจริงไม่ได้ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ ก็หลี่โม่มันเป็นแค่คนไร้ค่าไม่ใช่หรือ!

เมื่อเห็นหวางจงเหิงกลัวจนหดตัว หวางจงเสวียนกับหวางจงเฉิงไม่เพียงแต่ไม่มีความย่ามใจ แต่กลับรู้สึกว่าความซวยกำลังจะเข้ามาหาพวกเขาแล้ว

หวางจงเหิงเหมือนเรื่องเล่าที่ตลกที่สุด ทุกคนต่างก็ได้เยาะเย้ยหลี่โม่ไปแล้ว แต่ถ้าหลี่โม่คิดจะเอาคืน คาดว่าคนในตระกูลหวังคงต้องจบไม่สวยอย่างแน่นอน

หวังเหมยสีหน้าซีดเซียวแล้วมองไปที่หลี่โม่ด้วยความกลัว เธอเกลียดตัวเองจนแทบจะเอามือตบปากตัวเองที่เคยพูดไม่ดีกับหลี่โม่ ถ้าหากหลี่โม่จะคิดเอาคืน เธอคงต้องอับอายอย่างไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนอย่างแน่นอน

ส่วนโจวชุ่ยหัวกัดริมฝีปากล่างของเธอจนมีเลือดไหลออกมาโดยที่เธอยังไม่รู้ตัว

ตอนนี้เธอไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใดๆ แต่ความเจ็บปวดทั้งหมดนั้นได้รวมอยู่ในหัวใจของเธอ

ก่อนหน้านี้เธอยังดูถูกกู้หยุนหลันว่าแต่งงานกับคนไม่เอาไหน แต่คนไม่เอาไหนคนนั้นได้กลายเป็นคนที่น่าเกรงขามไปแล้วในขณะนี้

“ผ้าขี้ริ้วห่อทอง”

คุณปู่หวางบ่นพึมพำในปาก แต่เสียงนั้นดังเข้าหูของทุกคนในตระกูลหวังอย่างชัดเจน

หวางจินซานกับหวางจินไห่และคนอื่นๆ ต่างก็รู้สึกว่าตัวเองเล็กน้อยลงทันที

ถ้าหากหลี่โม่เป็นแค่นักเลงหัวไม้ คนตระกูลหวังจะไม่ให้เขาอยู่ในสายตาอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้หลี่โม่กลับเป็นเหมือนมังกรยักษ์ที่ทำให้คนตระกูลหวังได้แต่มอง