จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 243

บทที่ 243 มีตาหามีแววไม่

ท่านหลงจะเสิร์ฟอาหารให้กับหลี่โม่?

เมื่อฟังคำพูดของเฉียวเจิ้งหลง คนของตระกูลหวังต่างก็รู้สึกมึนงง

นี่มันบ้ายิ่งกว่าการที่ให้หนูเป็นเพื่อนเจ้าสาวของแมว!

ทำไมถึงเกิดขึ้นกับหลี่โม่!

มันก็แค่คนกระจอกคนหนึ่ง เรื่องอะไรที่ท่านหลงจะต้องเสิร์ฟอาหารให้กับมันด้วย!

เรื่องอะไรที่คนกระจอกอย่างมันถึงได้รับการกระทำเช่นนี้!

แม้แต่ทุกคนในเมืองฮ่านยังไม่มีใครมีสิทธิ์ที่จะให้คนอย่างท่านหลงมาเสิร์ฟอาหารให้เลย!

คนตระกูลหวังทุกคนวุ่นวายไปหมด พวกเขาทุกคนต่างก็มองไปที่หลี่โม่อย่างไม่น่าเชื่อ

รวมไปถึงแขกในงานต่างตกตะลึงและอธิบายไม่ถูก ทำได้เพียงมองไปที่หลี่โม่ด้วยความประหลาด

“นี่มันเกินจริงไปแล้ว ไหนบอกว่าหลี่โม่เป็นแค่คนกระจอกที่ไร้ปัญญาคนหนึ่ง แล้วทำไมท่านหลงกับท่านเหวินถึงได้เคารพเขาขนาดนี้”

“ถ้าเป็นแค่คน ๆ เดียวที่ให้ความเคารพเขา มันก็อาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญก็เป็นไปได้ แต่นี่มันทั้งท่านหลงกับท่านเหวินเลยนะ มันต้องมีอะไรสักอย่างแน่เลย”

“อีกอย่างท่านหลงกับท่านเหวินก็เรียกเขาว่าคุณหลี่ด้วย พวกคุณลองคิดดูสิ คนที่ให้ของขวัญสุดพิเศษก่อนหน้านี้ก็ชื่อคุณหลี่เหมือนกัน หรือว่าเขาก็คือ?”

แขกที่มาร่วมงานต่างก็คาดเดากันและสายตาที่มองหลี่โม่ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

ใบหน้าของหวางจงเหิงถึงกับกระตุก เขามองไปที่หลี่โม่ด้วยความอิจฉาและความเกลียดชัง

“หลี่โม่ไอ้คนเหลือขอ นายช่างกล้าให้ท่านหลงเสิร์ฟอาหารให้ นายยังไม่รีบลุกขึ้นมาบริการท่านหลงอีกเหรอ!”

หวางจงเหิงตะคอกด้วยความโกรธ

เฉียวเจิ้งหลงกลอกตาแล้วหันมองไปที่หวางจงเหิงด้วยสายตาที่เย็นชา จากนั้นก็ปาตะเกียบใส่หน้าเขา

“กล้าพูดจาแบบนี้กับคุณหลี่ได้ไง! อยากตายแล้วใช่ไหม!”

เฉียวเจิ้งหลงพูดด้วยความโมโห!

ตะเกียบที่กระทบกับใบหน้าของหวางจงเหิงจนทำให้เขารู้สึกเจ็บและมองไปที่เฉียวเจิ้งหลงด้วยสายตางงงวย

นี่ผมพยายามเข้าข้างคุณอยู่นะเนี่ย ทำไมไม่เห็นคุณค่าของผมเลย!

หวางจงเหิงแอบนินทาในใจ

แต่ไม่มีใครรู้ว่าหวางจงเหิงคิดอะไรอยู่ สายตาของทุกคนได้แต่จับจ้องไปที่เฉียวเจิ้งหลงที่กำลังแสดงทีท่าอันเคารพต่อหลี่โม่

คุณปู่หวางตกใจยืนอยู่กับที่และไม่กล้าส่งเสียงใดๆ

หวางจินซานกับหวางจินไห่หน้าซีดลงทันที ถ้าหากเฉียวเจิ้งหลงกับอู๋เต้าเหวินรู้ว่าพวกเขาได้กลั่นแกล้งหลี่โม่ก่อนหน้านี้ แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา!

หวางจงเสวียนสีหน้าบูดบึ้ง เขาคิดว่าตัวเองน่าจะได้เป็นจุดเด่นของงานนี้ซะแล้ว แต่ไม่คาดคิดเลยว่าหลี่โม่จะแย่งซีนของเขาภายในพริบตา

หวังเหมยกับลูกสาวและลูกเขยของเธอต่างก็รู้สึกตกใจและมองไปที่หลี่โม่ด้วยความกลัว ราวกับว่าหลี่โม่จะสั่งฆ่าพวกเขาได้ในทุกเมื่ออย่างไรอย่างนั้น

ในขณะนี้ไม่มีใครกล้าดูหมิ่นหลี่โม่อีก ทุกคนต่างก็สงสัยว่าทำไมสถานการณ์ถึงเป็นแบบนี้ได้ คนไร้ค่าอย่างหลี่โม่จะทำให้คนใหญ่คนโตทั้งสองเคารพเขาได้ยังไง!

ก่อนที่ทุกคนจะได้เหตุผลที่สงสัยอยู่ สาวใช้ในบ้านก็วิ่งเข้ามาอีกครั้ง

“คุณท่านคะ แย่แล้วค่ะ......ฉู่ ฉู่จงเทียนหรือท่านเทียนมาแล้วค่ะ! ท่านเทียนยังนำเครื่องประดับมรดกตกทอดที่แกะสลักจากหยกขนาดใหญ่มาด้วยค่ะ”

หือ!

ทุกคนในงานเลี้ยงต่างก็ตกใจอีกครั้ง!

หวางจินซานกับหวางจินไห่ถึงกับสะดุ้งและคิดว่าสิ่งที่ได้ยินนั้นเริ่มไม่ใช่ข่าวดีแต่เป็นข่าวร้ายอย่างที่สุด

นี่มันไม่ต่างอะไรกับสถานการณ์ก่อนหน้านี้เลย!

คุณปู่หวางหันหลังอย่างกระวนกระวาย จากนั้นมือที่ผอมแห้งของเขาจับแขนของหวางจินซานและหวางจินไห่แล้วพูดว่า “มี......มีแขกผู้มีเกียรติมาอีกแล้ว เร็ว......เร็วเข้า เรารีบออกไปต้อนรับเขา”