จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 268

อาคารศูนย์การประมูลของเมืองจินไห่จะแบ่งออกเป็นสองส่วน ซึ่งสองในสามของพื้นที่จะเป็นห้องจัดแสดงสินค้าตัวอย่าง ส่วนพื้นที่ที่เหลือจะแบ่งออกเป็นห้องประมูลหลายห้องที่มีขนาดไม่เท่ากัน

ทุกครั้งก่อนที่จะมีการประมูล ทางเจ้าภาพก็จะจัดแสดงสินค้าตัวอย่างก่อนวันประมูล 3-5 วัน ดังนั้นคนที่สนใจในการประมูลก็จะเข้ามาดูตัวอย่างล่วงหน้า

บางคนถึงขั้นพาผู้เชี่ยวชาญไปดูสินค้าด้วยกัน ในขณะเดียวกันก็จะสังเกตรายละเอียดสินค้าตัวอย่าง เช่นชนิดสินค้าหรือประเมินมูลค่าของสินค้านั้นๆ

กู้เจี้ยนหมินที่มาเข้าร่วมการประมูลครั้งนี้เขาไม่ได้ตั้งใจจะมาซื้ออะไรเลย แค่ตั้งใจมาดูเท่านั้น

ปัจจุบันราคาของหยกชั้นดีก็แทบจะสูงเสียดฟ้าแล้ว ซึ่งมันเกินกำลังซื้อของกู้เจี้ยนหมินอย่างแน่นอน ส่วนสินค้าราคาถูกนั้นก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของกู้เจี้ยนหมินด้วยเช่นกัน

ดังนั้นในการมาครั้งนี้ของกู้เจี้ยนหมินจึงเป็นได้แค่ผู้ชมหรือเป็นการบรรเทาตัณหาของเขาเท่านั้น

ฮั่วเจี้ยนเฟิงพากู้หยุนหลันกับหลี่โม่เดินเข้าไปในโซนการประมูล “ในงานแสดงไม่มีอะไรน่าดูหรอก แต่ถ้าอยากดูในล็อบบี้ก็มีรูปถ่ายให้ดูนะ”

“หยุนหลัน คุณกับน้าชายและน้าสาวถ้าชอบสินค้าชิ้นไหนก็บอกผมได้นะ เดี๋ยวผมจะประมูลให้ ห้ามเกรงใจกับผมนะ”

หลังจากฮั่วเจี้ยนเฟิงพูดจบ เขาก็เหลือบมองไปที่หลี่โม่แล้วพูดเยาะเย้ยว่า “ส่วนไอ้กระจอกอย่างนาย ข้าก็จะไม่ดูแลเป็นพิเศษแล้วนะ นายอยากได้อะไรก็เก็บเงินซื้อเองละกัน แต่จะบอกนายไว้ก่อนว่าของในนี้นายเก็บเงินทั้งชีวิตก็ไม่มีปัญญาซื้อได้หรอก อย่าเสียเวลาไปดูเลย”

กู้หยุนหลันจับมือหลี่โม่แล้วใช้หัวแม่มือลูบหลังมือของหลี่โม่เบาๆ เพื่อจะปลอบใจเขา

หลี่โม่ยิ้มให้กับกู้หยุนหลันโดยที่ไม่สนใจคำพูดเยาะเย้ยของฮั่วเจี้ยนเฟิงเลย

ฮั่วเจี้ยนเฟิงที่เห็นสามีภรรยาคู่นี้เข้ากันอย่างเป็นปี่เป็นขลุ่ยก็เกิดความเกลียดชังขึ้นมาทันที เขาอดไม่ได้ที่จะหยิบขวานมาฟันมือของหลี่โม่ให้หลุดออกจากมือของกู้หยุนหลัน

เมื่อเข้าไปในโซนประมูลพวกเขาก็ได้เดินผ่านกลุ่มชายหนุ่มและหญิงสาวที่กำลังรวมตัวพูดคุยกันอยู่ ซึ่งคนกลุ่มนี้ดูเหมือนจะเป็นเหล่าลูกเศรษฐีทั้งนั้น

เหล่าลูกเศรษฐีที่เห็นกลุ่มของหลี่โม่ทั้งสามเดินผ่านก็หันมองไปแต่ไม่ได้สนใจพวกเขาและพูดคุยกันต่อไป

“ได้ข่าวว่าเฮียฉายเอวเคล็ดนะ เดี๋ยวคงต้องใช้โอกาสนี้เพื่อเขาหาแกแล้วล่ะ”

“เอวเฮียฉายไม่ได้เคล็ดหรอก เขาน่าจะใช้งานเอวหนักไป เดี๋ยวเราหายาไปนวดให้แกดีกว่า”

“พวกนายเป็นผู้ชายจะรู้อะไรเล่า เรื่องแบบนี้ต้องให้สาวๆ อย่างพวกเราทำมากกว่า ถ้าเรานอนกับเฮียฉายจนพี่เขาพึงพอใจแล้ว ฉันเชื่อว่าสัญญาบริษัทของที่บ้านฉันต้องได้รับอนุมัติอย่างแน่นอน”

เหล่าลูกเศรษฐีต่างก็กำลังเริ่มโครงการใหม่ของกิจการในครอบครัว ซึ่งสิ่งที่พวกเขาต้องการก็คือความช่วยเหลือจากคนที่มากความสามารถอย่างเฝิงจื่อฉาย

เพื่อที่จะแสดงถึงความสามารถให้กับผู้อาวุโสในครอบครัวได้เห็น เหล่าลูกคนรวยจึงพยายามคิดหาวิธีในการเข้าหาเฝิงจื่อฉาย ซึ่งบ่ายวันนี้พวกเขาได้รับคำเชิญจากเฝิงจื่อฉายให้มาร่วมงานประมูลด้วย ดังนั้นพวกเขาจึงพากันมารอที่งานอย่างไม่รอช้า

จากนั้นหลี่โม่หาที่นั่งแล้วนั่งลง แต่ฮั่วเจี้ยนเฟิงก็เข้ามาพูดกับเขาอย่างไม่พอใจ “ไอ้กระจอกนายหาที่นั่งที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้วเหรอ ข้างหน้ายังมีที่นั่งดีๆ มากมายให้นั่งแต่นายดันไม่เลือก หยุนหลัน เราย้ายไปนั่งข้างหน้ากัน”

“ผมจะบอกให้คุณฟังนะหยุนหลัน ยิ่งคุณนั่งข้างหน้ามากเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งมีเกียรติมากเท่านั้น แต่ที่นั่งตรงกลางแถวแรกเป็นที่นั่งสำหรับผู้หลักผู้ใหญ่ในเมืองจินไห่ พวกเราไปนั่งไม่ได้หรอก ส่วนพวกเราไปนั่งแถวกลางๆ ก็คงไม่มีปัญหาอะไรหรอกนะ”

ฮั่วเจี้ยนเฟิงพยายามจะโชว์พาวให้กับกู้หยุนหลันดู แต่กู้หยุนหลันกลับไม่สนใจคำพูดของเขาและยังนั่งอยู่ตรงหัวมุมกับหลี่โม่อย่างไม่ขยับไปไหน

ฮั่วเจี้ยนเฟิงหงุดหงิดจนแทบจะเป็นบ้า จากนั้นเขากัดฟันแล้วหยิบมือถือออกมาและส่งข้อความไปหาเฝิงจื่อฉายเพื่อถามเขาว่าจะมาถึงเมื่อไหร่

ไม่นานหลังจากนั้นข้อความของเฝิงจื่อฉายก็ตอบกลับ เขาถึงหน้าประตูแล้ว กำลังจะเข้าไปในงาน

ฮั่วเจี้ยนเฟิงเลิกคิ้วขึ้นแล้วเดินออกไปรอเฝิงจื่อฉายตรงหน้าประตูด้วยรอยยิ้ม