จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 281

“ลุงใหญ่ อย่าด่าเขาอีกเลย เขาจะไปจัดการเคลียร์เอง คุณเชื่อเขาได้หรือไม่”

กู้หยุนหลันยืนกล่าวอยู่ข้างหลี่โม่

“ฉิบหาย! หยุนหลัน คุณมันบ้าไปแล้ว คุณเชื่อสามีเศษสวะของคุณหรือ? คุณเชื่อว่าเขาจะจัดการเคลียร์ได้จริงหรือ? สมองโดนลาเตะมาหรือ? ถึงได้โง่เช่นนี้!”

กู้ซิงเว๋ยตะคอกด้วยความโกรธ

กู้เจี้ยนเจียงเยาะเย้ยและกล่าวว่า “หยุนหลัน นี่ไม่ใช่แค่เรื่องที่เกี่ยวข้องกับพวกคุณเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวข้องกับการอยู่รอดของทุกคนในตระกูล ทางที่ดีพวกคุณบอกมาเลยว่าได้ไปล่วงเกินใครไว้ พวกเราจะได้ทุ่มสุดตัวบากหน้าพาพวกคุณไปขอโทษ”

กู้หยุนหลันก็รู้สึกเหน็บหนาวในใจ เมื่อนึกถึงเรื่องขอโทษ สิ่งที่ญาติเหล่านี้ทำก่อนหน้านั้น ทำให้กู้หยุนหลันรู้สึกเสียใจ

“ไม่ต้องขอโทษหรอก ฉันเชื่อว่าหลี่โม่สามารถแก้ปัญหานี้ได้”

กู้หยุนหลันกล่าวอย่างหนักแน่น

“คุณเชื่อมีประโยชน์อะไร! สามีไร้ประโยชน์ของคุณเป็นเหมือนอึเหม็น นอกจากทำให้คนขยะแขยงแล้ว ก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีกเลย! พวกคุณอยากถูกขับไล่ออกจากตระกูลใช่ไหม!”

กู้เจี้ยนกั๋วตบโต๊ะแล้วตะคอกเสียงดัง

“หยุนหลัน คุณอย่าไปเชื่อสามีไร้ประโยชน์ของคุณ ถ้าเขาสามารถแก้ปัญหาได้ นั่นคือโลกกำลังจะแตกแล้ว คุณควรสงบสติอารมณ์ และบอกเล่าเรื่องราวให้ชัดเจน ว่าพวกคุณไปล่วงเกินใครไว้กันแน่ ซึ่งมันนำความหายนะใหญ่หลวงมาสู่ตระกูลเช่นนี้!”

“ไอ้เศษสวะหลี่โม่คุกเข่าแล้วอธิบายเรื่องราวมา ถ้าวันนี้แกไม่สามารถอธิบายได้ พวกเราจะสั่งสอนแกแทนพี่รองเอง! ดูว่าต่อไปแกจะซื่อสัตย์ได้หรือไม่!”

พวกกู้เจี้ยนกั๋วทั้งสามคนบีบบังคับหลี่โม่กับกู้หยุนหลันพร้อมกัน ทำให้กู้หยุนหลันเสียใจจนน้ำตาไหลนองหน้า

“ผมบอกว่าสามารถแก้ปัญหาได้ก็คือแก้ปัญหาได้แน่นอน ถ้าใครยังตะคอกใส่ภรรยาผมอีก ผมก็จะไม่เกรงใจมันอีกต่อไป!”

หลี่โม่มองไปที่พวกกู้เจี้ยนกั๋วทั้งสามคนอย่างเย็นชา

พวกกู้เจี้ยนกั๋วทั้งสามคนรู้สึกสั่นสะท้าน เพราะพวกเขาต่างก็นึกถึงภาพที่หลี่โม่ต่อสู้กับอันธพาลตอนที่พวกเขาถูกลักพาตัวไป

เมื่อนึกถึงฝีมือการต่อสู้ของหลี่โม่ พวกกู้เจี้ยนกั๋วทั้งสามคนนิ่งเงียบไปพร้อม ๆ กัน คงจะไม่ดีถ้าพวกเขาถูกหลี่โม่ทำร้าย

“พวกเราไม่ได้ตะคอก เพื่อแก้ปัญหาจึงทำให้อารมณ์ไม่ปกติเล็กน้อย”

กู้ซิงเว๋ยกล่าวอย่างเย็นชา “พวกเราไม่ได้ตะคอก พวกคุณก็ต้องอธิบายเรื่องราวให้พวกเราฟังอย่างชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”

หลี่โม่กำลังจะพูด ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดู เห็นว่าฉู่จงเทียนเป็นคนโทรมา หลี่โม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย

หลี่โม่กดรับสาย มีเสียงโกลาหลดังออกมาจากโทรศัพท์ ฉู่จงเทียนหายใจหอบ ราวกับว่าเขากำลังวิ่งอยู่

“คุณหลี่ ผมถูกซุ่มโจมตีระหว่างทางกลับเมืองฮ่าน เป็นฝีมือของไอ้จางจงหยาง เขาได้ไปพึ่งพาอาศัยเจ้าพ่อของเมืองเอกแล้ว และยืมกองกำลังยอดฝีมือมามากมาย ผมกลัวว่าจะไม่เป็นผลดีต่อคุณด้วยเช่นกัน”

ฉู่จงเทียนกล่าวขณะวิ่ง ความเร็วในการวิ่งของเขาช้าลงเล็กน้อย

ข้างฉู่จงเทียนมีบอดี้การ์ดเหลืออยู่ไม่มากแล้ว ข้างหลังพวกเขาคือกลุ่มคนที่ถือมีดมาเชเต้วิ่งไล่ตาม

“ท่านเทียน พวกคุณรับวิ่งเร็ว ผมจะอยู่ถ่วงเวลาพวกเขาอยู่ข้างหลังเอง!”

“เสี่ยวลิ่ว คุณกลับมา! กลับมา!”

ฉู่จงเทียนตะโกนเสียงดัง พยายามจับตัวเสี่ยวลิ่วที่หยุดฝีเท้าลง

บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างฉู่จงเทียน ดึงตัวฉู่จงเทียนวิ่งอย่างบ้าคลั่ง “ท่านเทียน รีบไปก่อน แล้วค่อยล้างแค้นให้พี่ลิ่วทีหลัง!”

หลี่โม่ฟังเสียงที่ดังออกมาจากโทรศัพท์ เขาขมวดคิ้วแน่นเป็นปม เห็นได้ชัดว่าฉู่จงเทียนกำลังอยู่ในช่วงเวลาสำคัญของการเอาชีวิตรอด

ไม่นานเสียงของฉู่จงเทียนก็ดังขึ้นจากโทรศัพท์อีกครั้ง “นายน้อย คุณต้องดูแลตนเองให้ดี ผมเหล่าฉู่เกรงว่าคราวนี้จะประสบเคราะห์ร้ายเสียแล้ว”

“ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ผมจะไปช่วยคุณเดี๋ยวนี้”

หลี่โม่กล่าวเบา ๆ