วันรุ่งขึ้น
ใกล้เที่ยง กู้เจี้ยนกั๋วได้พากู้เจี้ยนเจียง และกู้ซิงเว๋ย ไปยืนที่ประตูของบริษัท เพื่อต้อนรับแขกผู้มีเกียรติ
ไม่นานรถออดี้สามคันก็มาจอดอยู่ที่ประตูอาคาร ใบหน้ากู้เจี้ยนกั๋วเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาเดินไปที่รถออดี้สามคันนั้น
ประตูของรถออดี้สามคันเปิดออกพร้อมกัน มีเด็กหนุ่มสามคนลงจากรถ ทำให้กู้เจี้ยนกั๋วตกตะลึงเล็กน้อย
เดิมพวกเขาจะมาต้อนรับผู้จัดการสินเชื่อของสามธนาคาร แต่กู้เจี้ยนกั๋วมองไปที่เด็กหนุ่มแปลกหน้าสามคนที่ลงมาจากรถ เขารู้สึกสับสนฐานะของพวกเขา
“พวกคุณคือ?”
กู้เจี้ยนกั๋วถามด้วยความสงสัย
“ฉันเป็นพนักงานของธนาคารจงเต้า นี่เป็นจดหมายอย่างเป็นทางการจากธนาคารของเรา โปรดเซ็นชื่อด้วย”
“ฉันเป็นพนักงานของธนาคารเมืองฮ่าน ฉันก็มาส่งจดหมายอย่างเป็นทางการจากธนาคารของเราเหมือนกัน โปรดเซ็นชื่อด้วย”
“จดหมายอย่างเป็นทางการมาเหมือนกัน ดูเหมือนว่าคนที่พวกคุณตระกูลกู้ล่วงเกินจะไม่ธรรมดา”
กู้เจี้ยนกั๋วตกตะลึง มองไปที่พนักงานทั้งสามธนาคารด้วยความงุนงง ความรู้สึกไม่ดีเกิดขึ้นในใจ
“ผู้จัดการของพวกคุณล่ะ มีโทรศัพท์แจ้งว่าผู้จัดการฝ่ายสินเชื่อของธนาคารของพวกคุณกำลังจะมา!” กู้เจี้ยนกั๋วถามเสียงดัง
กู้เจี้ยนเจียงกับกู้ซิงเว๋ยรู้สึกว่าสถานการณ์ไม่ปกติ จึงเดินเข้าไปสอบถาม
“ผู้จัดการของพวกเราไม่เวลาสนใจพวกคุณ พวกคุณดูจดหมายอย่างเป็นทางการดีกว่า พวกเราขอตัวก่อน”
พนักงานทั้งสามคนยัดจดหมายอย่างเป็นทางการลงในมือของกู้เจี้ยนกั๋ว หันหลังแล้วเดินขึ้นรถออดี้
หลังจากมองดูรถออดี้ขับออกไป กู้เจี้ยนกั๋วจึงก้มลงดูจดหมายอย่างเป็นทางการที่อยู่ในมือ
จดหมายอย่างเป็นทางการเป็นปกมาตรฐาน ซึ่งพิมพ์ชื่อและโลโก้ของธนาคารต่าง ๆไว้
มือของกู้เจี้ยนกั๋วที่ถือจดหมายสั่น ไม่กล้าเปิดดูจดหมาย เหมือนว่าถ้าเปิดจดหมายแล้วจะเจอสัตว์ประหลาดบินออกมา
“พ่อ เปิดดูเถอะ ยังไงก็ต้องรู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น”
กู้ซิงเว๋ย กระซิบ
กู้เจี้ยนกั๋วพยักหน้า กระซิบว่า “ไปห้องประชุม”
ทั้งสามคนเดินไปห้องประชุมพร้อมกัน กู้เจี้ยนกั๋ววางจดหมายไว้ตรงหน้ากู้ซิงเว๋ย “ลูกเป็นคนเปิด ดูว่ามันคือเรื่องอะไรกันแน่ แล้วบอกพวกเรา”
หลังจากพูดจบกู้เจี้ยนกั๋วเอามือปิดหน้า และอธิษฐานอยู่ในใจ
กู้ซิงเว๋ยหยิบจดหมายแล้วเปิดออก หลังจากเหลือบมองใบหน้าของกู้ซิงเว๋ยก็ขาวซีดเผือด
“คือ มันคือเป็นจดหมายอย่างเป็นทางการที่ระงับสินเชื่อ ระงับเงินกู้ยืมของพวกเรา และเงินสดในบัญชีของพวกเราก็ถูกระงับ ยังเรียกร้องให้พวกเราชำระคืนเงินกู้ทั้งหมดภายในหนึ่งอาทิตย์ หากเกินกำหนดจะประมูลขายหลักทรัพย์ค้ำประกันของพวกเรา”
กู้ซิงเว๋ยพูดด้วยริมฝีปากที่สั่น และมองไปที่จดหมายอีกสองฉบับ
ในความงุนงง กู้ซิงเว๋ยรู้สึกว่าสิ่งที่เขาเห็นไม่ใช่จดหมายอย่างเป็นทางการ แต่เป็นจดหมายเร่งให้ตาย!
นี่มันเป็นการเอาชีวิต มันเป็นการเอาชีวิตของตระกูลกู้!
เงินสดในบัญชีถูกระงับ เรียกร้องให้ชำระคืนเงินกู้ทั้งหมดภายในหนึ่งอาทิตย์ เช่นนี้ทำให้แหล่งเงินทุนของตระกูลกู้ถูกตัด!
“นี่แสดงว่ามีคนกำลังเล่นงานพวกเรา”
กู้ซิงเว๋ยคำรามอย่างเคียดแค้น
สีหน้าของกู้เจี้ยนกั๋วกับกู้เจี้ยนเจียงขาวซีดเผือด ทั้งสองได้เห็นเรื่องราวเลวร้ายต่าง ๆมามากขึ้น เรื่องที่คิดได้ก็มากเช่นกัน
สามารถทำให้ทั้งสามธนาคารทำสิ่งนี้พร้อมกัน ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปสามารถทำได้ คนที่สามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้ จะต้องเป็นบุคคลชั้นนำของเมืองฮ่านแน่นอน
เร็ว ๆนี้ได้ล่วงเกินใครไว้หรือ?
กู้เจี้ยนกั๋วรู้สึกว่าช่วงนี้ไม่ได้ล่วงเกินใครเลย!
“พี่ใหญ่ พี่ไปถามข่าวจากคนสนิทในธนาคารก่อน ให้รู้ชัดเจนก่อนว่าใครกำลังเล่นงานพวกเรา ถ้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนทำ จะหาคนไกล่เกลี่ยก็ไม่สามารถทำได้”
กู้เจี้ยนกั๋วพยักหน้า ล้วงโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรออก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...