บทที่ 30 กู้หยุนหลันแกจบเห่แน่
ผัวะ!
เสียงตบดังสนั่นที่หน้าประตู
กู้หยุนหลันสีหน้าโมโหมาก ของตาแดง จ้องมองหลี่โม่ แล้วต่อว่า “หลี่โม่ คุณจะทำอะไรกันนี่?”
หลี่โม่ก๋ยืนอยู่ที่เดิม ดูกู้หยุนหลันโกรธอย่างทำอะไรไม่ถูก
มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?
กู้หยุนหลันจ้องหลี่โม่เขม็ง แล้วหันไปมองโจวเฟิงฮั่วที่ยืนอึ้งอยู่ แล้วก็รีบขอโทษว่า “ขอโทษเจ้านายโจวด้วย หลี่โม่สับสนไปชั่วขณะ ให้อภัยเขาด้วย ลูกค้าคนนั้น เดี๋ยวฉันจะไปขอโทษเอง”
กู้หยุนหลันร้อนรนมาก โกรธมาก
เธอรับโทรศัพท์ แล้วมีคนบอกว่าหลี่โม่ไปลวนลามผู้หญิง จะแจ้งความแล้ว
ดังนั้น เธอก็เลยเหมารถรีบมาที่นี่
โจวเฟิงฮั่วก็งง แต่ไม่นาน เขาก็รู้ได้ ก็เลยเหลือบไปมองหลี่โม่ แล้วรีบพูดว่า “คุณกู้ครับ คุณเข้าใจผิดแล้ว หลี่โม่ไม่ได้ลวนลามผู้หญิงลูกค้า มันเป็นการเข้าใจผิดกันนะครับ ตอนนี้หลี่โม่ได้เป็น........”
หลี่โม่ที่อยู่ข้างๆ ได้ยินดังนั้น ก็รีบไอขึ้นมา
คำพูดต่อไปของโจวเฟิงฮั่ว ก็หยุดไป หลี่โม่ไม่อยากจะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของตนเองต่อหน้ากู้หยุนหลัน
โจวเฟิงฮั่วก็ยิ้มแห้งๆ
กู้หยุนหลันก็สงสัย ขมวดคิ้ว แล้วมองไปหลี่โม่กับโจวเฟิงฮั่วไปมา ถามว่า “หลี่โม่เป็นอะไร?”
“เอ่อ.......”
โจวเฟิงฮั่วก็เหงื่อตก พอคิดได้ก็เลยพูดว่า “เป็นพนักงานดีเด่นคนใหม่ พนักงานดีเด่น........”
โชคดี ที่รอดไปได้
กู้หยุนหลันก็โล่งอก เหลือบไปมองรอยฝ่ามือที่หน้าของหลี่โม่ แล้วก็ดึงมือเขามาอีกทาง
“ขอโทษนะ เมื่อครู่นี้ฉันไม่น่าตบคุณเลย” กู้หยุนหลันขอโทษ
เมื่อครู่ตนเองรีบร้อนมาก ไม่ได้ไว้หน้าผู้ชายอย่างหลี่โม่เลย
หลี่โม่ก็ผ่อนไหล่สบายๆ “ไม่เป็นไร ผมรู้ว่าคุณเป็นห่วงผม”
กู้หยุนหลันก็มองบน จะยื่นมือออกมาจับหน้า แต่ก็เก็บเข้าไป แล้วถามเบาๆ ว่า “เจ็บไหม?”
หลี่โม่ส่ายหัว มุมปากก็เป็นรอยยิ้มหวานๆ
เห็นเขาเป็นแบบนี้ กู้หยุนหลันก็ไม่อยากจะสนใจเขา ก็เลยพูดว่า “คืนนี้ไปกินข้าวที่บ้านใหญ่ของตระกูลกู้ คุณปู่จะฉลองที่ได้ร่วมมือทำงานกับบริษัทรุงคาง คุณก็ต้องไป”
หลี่โม่ตอบรับ “ได้เลย เดี๋ยวผมรีบกลับไป”
กู้หยุนหลันส่งเสียงตอบรับ แล้วพูดว่า “บริษัทของฉันยุ่งๆ คุณเลิกงานแล้ว ก็ไปเฝ้าซีซีที่โรงพยาบาลก่อนแล้วกัน”
หลี่โม่พยักหน้า แล้วมองกู้หยุนหลันจากไป
ไม่คิดว่า เธอได้ยินเรื่องนี้ แล้วจะรีบมาที่นี่เลย
เฉียนฝูก็เดินเข้ามา ยืนอย่างมีมารยาทด้านหลังหลี่โม่ พูดว่า “นายน้อยครับ วันพรุ่งนี้มีงานประมูลหุ้น ท่านต้องไปพบเจ้านายฝั่งตรงข้าม นี่เป็นการวางแผนของราชินีของสำนักหลงเหมิน”
ได้ยินดังนั้น หลี่โม่ก็ยิ้มแหยๆ แล้วเงยหน้ามองฟ้า “ราชินีของสำนักหลงเหมินงั้นหรือ? เธอกำลังจะพิสูจน์ฝีมือของผมใช่ไหม? ตอนนี้สำนักหลงเหมินได้เป็นแบบนี้แล้ว เธอก็ยังไม่เชื่อใจผมอีก”
เฉียนฝูก็ยิ้มแห้งๆ พูดว่า “นายน้อยครับ ก็ถือว่าเป็นการฝึกตนเองก็แล้วกัน ที่ราชินีของสำนักหลงเหมินทำเช่นนี้ ก็คงมีเหตุผลของเธอ”
หลี่โม่ครุ่นคิด แล้วพยักหน้า “ผมจะเห็นแก่หน้าลุงเฉียนสักครั้ง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...