จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 322

หวางจงเสวียนตกตกลึงและชี้นิ้วมาที่ตัวเอง “เรียกผมเหรอครับ?”

“คุณชื่อหวางจงเสวียนไหมล่ะ? ถ้าใช่ก็เรียกคุณ”

หวังต้าหย่งพูดอย่างเฉยเมย

“ผมเองครับ ผมเองครับ”

หวางจงเสวียนรีบก้าวไปข้างหน้าสองก้าวอย่างรวดเร็ว จากนั้นหยุดลงแล้วรีบจัดระเบียบเสื้อผ้าของเขาและหันไปพูดกับหวางจงเหิงว่า “เป็นยังไงบ้าง ดูดียัง? ไม่เรียบร้อยตรงไหนมั้ย เจอกันครั้งแรกต้องสร้างความประทับใจให้ท่านประธานนะ”

“เรียบร้อยแล้ว อย่าตื่นเต้นสิครับพี่ใหญ่ เหมือนจะห้องสาวๆ ยังไงไม่รู้” หวางจงเหิงพูดติดตลก

“นายไม่เข้าใจหรอก”

เมื่อพูดจบหวางจงเสวียนก็เดินตรงไปที่ประตูออฟฟิศของประธานบริษัท

หวางจงเหิงกับหวางจงเฉิงที่เดินตามข้างหลังก็ถูกหวังต้าหย่งห้ามเอาไว้ “ท่านประธานเรียกหวางจงเสวียนคนเดียว คนอื่นห้ามเข้าไปด้วย”

“เรามาด้วยกันนะ หวางจงเสวียนเป็นพี่ชายผม พี่ชายแท้ๆ ของผมนะ ผมก็ควรเข้าไปด้วยสิ”

หวางจงเหิงพูดอย่างไม่พอใจ

หวางจงเสวียนหันกลับมาแล้วยกมือห้ามหวางจงเหิงไว้ “พวกนายไม่ต้องเข้าไป รอข้างนอกนี่แหละ”

หวางจงเหิงขมวดคิ้วอย่างไม่เต็มใจและได้แต่เฝ้ามองหวางจงเสวียนเดินเข้าไปในออฟฟิศของประธานบริษัท

เมื่อเดินเข้าไปด้านในหวางจงเสวียนก็ต้องตกตะลึงกับของตกแต่งที่หรูหราภายในห้อง ซึ่งของทั้งหมดในห้องก็ล้วนเป็นวัสดุนำเข้าระดับไฮเอนด์ หวางจงเสวียนพอประมาณได้ว่าของตกแต่งทุกๆ ชิ้นที่วางอยู่ในทุกตารางเมตรต่างก็มีมูลค่าหลักหมื่นขึ้นไป

และเมื่อหวางจงเสวียนเห็นโต๊ะที่ทำจากไม้จันทน์แดงเขาก็ถึงกับเบิกตากว้างทันที

สายตาของหวางจงเสวียนได้แต่จับจ้องไปที่เก้าอี้ผู้บริหารที่อยู่ด้านหลังโต๊ะไม้จันทน์สีแดงนั้น ซึ่งในขณะนี้หวางจงเสวียนเห็นเพียงด้านหลังศีรษะของหลี่โม่และมันก็ทำให้เขารู้สึกประหม่ามาก

นี่มันหมายความว่ายังไง ทำไมถึงหันหลังให้เรา หรือว่าคุณหลี่เศรษฐีผู้ลึกลับคนนี้ไม่พอใจเราจริงๆ ?

หวางจงเสวียนยิ่งคิดก็ยิ่งกังวล และร่างกายของเขาก็เริ่มสั่นเล็กน้อย

“สะ สวัสดีครับ ท่านประธานหลี่ ผมหวางจงเสวียนเป็นผู้ร่วมโครงการก่อสร้างกับบริษัทของท่านประธานครับ”

หวางจงเสวียนแนะนำตัวอย่างติดๆ ขัดๆ

หลี่โม่ได้แต่เล่นเกมในโทรศัพท์โดยที่ไม่ได้สนใจคำพูดของหวางจงเสวียนเลยแม้แต่นิด

เมื่อเห็นว่าหลี่โม่ไม่มีการตอบสนองใดๆ หัวใจของหวางจงเสวียนก็เต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมาจากอก

“ท่าน ท่านประธานหลี่ครับ”

“รอเดี๋ยวสิ ไม่เห็นผมเล่นเกมอยู่เหรอ”

เมื่อได้ยินเสียงตอบรับจากคุณหลี่ หวางจงเสวียนก็รู้สึกโล่งใจและยืนรอหลี่โม่เล่นเกมอย่างเรียบร้อย

หลี่โม่เล่นไปอีกสักพักใหญ่ จากนั้นถึงวางโทรศัพท์ลง “คุณมาที่นี่ต้องการอะไร”

“คือว่าผมอยากได้กำหนดการวันเริ่มงานของโครงการก่อสร้างตามสัญญาครับ ทางผมจะยื้อเวลาต่อไปอีกไม่ได้แล้วจริงๆ ครับ ถ้าเรายังไม่ได้เริ่มงาน ทั้งทีมงานก่อสร้างและอุปกรณ์ที่เราเตรียมไว้ก็คงต้องยกเลิกไปหมดเพราะผมไม่มีปัญญาจ่ายแล้วครับ หลี่โม่น่าจะบอกเรื่องนี้ให้ท่านฟังแล้วใช่ไหมครับ”

หลังจากหวางจงเสวียนพูดจบเขาก็เอะใจทันทีว่าทำไมไม่เห็นหลี่โม่อยู่ในนี้!

เขาพยายามมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นหลี่โม่อยู่ในห้องนี้เลย ซึ่งก็ทำให้เขาเกิดความคิดบ้าๆ ในใจ

หลี่โม่ คุณหลี่

หวางจงเสวียนคิดในใจและสายตาที่มองไปด้านหลังของหลี่โม่ก็ยิ่งตกตะลึงมากกว่าเดิม หลี่โม่คงไม่ใช่คุณหลี่นะ!