จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 323

สรุปบท บทที่ 323 หลี่โม่คือใครกันแน่?: จักรพรรดิมังกร

อ่านสรุป บทที่ 323 หลี่โม่คือใครกันแน่? จาก จักรพรรดิมังกร โดย เฟยเหนี่ยวปู้เจ๋

บทที่ บทที่ 323 หลี่โม่คือใครกันแน่? คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิมังกร ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เฟยเหนี่ยวปู้เจ๋ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

ผั๊วะ ผั๊วะ ผั๊วะ!!!

เสียงตบแก้มดังขึ้นอย่างไม่หยุด หวางจงเสวียนตบแก้มตัวเองจนกระทั่งเห็นดาวกระจายปรากฏขึ้นเขาถึงจะหยุดลง

“ประธานหลี่ ผมผิดไปแล้วครับ ตระกูลหวางเราผิดไปแล้วจริงๆ ครับ ประธานหลี่ได้โปรดให้โอกาสเราได้แก้ไขด้วยนะครับ ต่อไปเราจะไม่กล้าทำผิดอีกแล้วครับ”

หวางจงเสวียนพูดอย่างอ่อนน้อม

“ถือว่าทัศนคติเริ่มดีขึ้น กำหนดการเริ่มงานของพวกคุณจะได้รับคำตอบภายในวันสองวันนี้นะ ส่วนเรื่องเงินมัดจำพรุ่งนี้ทางบัญชีของเราจะติดต่อไป จำไว้ว่าต้องใช้โอกาสให้คุ้มค่านะ อย่าให้เกิดปัญหาขึ้นล่ะ แล้วอย่าหาว่าผมใจดำ”

หลี่โม่ไม่ได้คิดจะทำอะไรกับหวางจงเสวียน เมื่อเห็นว่าเขาสำนึกผิดหลี่โม่ก็เตรียมที่จะปล่อยเขาไป ถึงอย่างไรแล้วเขาก็เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องของกู้หยุนหลันอยู่ดี ไม่จำเป็นต้องเล่นงานเขาให้มากกว่านี้

หวางจงเสวียนพยักหน้ารัวๆ และพูดอย่างจริงจัง “ท่านประธานหลี่วางใจได้ครับ เราจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังครับ”

“เดี๋ยวออกจากห้องนี้ก็ลืมทุกอย่างที่เห็นในออฟฟิศนี้ไปซะ อย่าไปเล่าอะไรให้ใครฟัง”

หลี่โม่มองไปที่หวางจงเสวียนด้วยสายตาเย็นชา

หวางจงเสวียนเงียบไปสักพักจากนั้นชูสามนิ้วแล้วพูดต่อ “ผมขอสาบานครับว่าจะไม่เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง ถ้าผมเปิดเผยตัวตนของท่านผมขอถูกฟ้าผ่าครับ”

หลี่โม่ยิ้มและพยักหน้าแล้วกวักมือไล่หวางจงเสวียน

“ท่านประธานหลี่ครับ แล้วพวกผมต้องรอคุณไหมครับ?”

หวางจงเสวียนพูดเบาๆ

“ไม่ต้องละ” หลี่โม่ตอบ

หวางจงเสวียนไม่พูดอะไรต่อ จากนั้นค่อยๆ ก้มหน้าเดินถอยหลังไปจนถึงประตูเขาถึงจะกล้ายืดตัวตรง

หลังจากที่เปิดประตูออกไปหวางจงเสวียนก็เหมือนตื่นจากความฝัน ทุกอย่างมันน่าเหลือเชื่อมาก มันไม่คาดคิดเลยจริงๆ

หวางจงเหิงกับหวางจงเฉิงก็รีบเข้ามาหาหวางจงเสวียนและถามถึงสถานการณ์อย่างไม่รอช้า

“พี่ใหญ่ครับ เป็นยังไงบ้าง? ได้ข้อสรุปยังไงครับ แล้วไอ้กระจอกหลี่โม่ล่ะ ทำไมไม่ออกมากับพี่ด้วย”

หวางจงเหิงถาม

หวางจงเสวียนจ้องไปที่หวางจงเหิงแล้วพูดอย่างเคร่งขรึม “วันหลังให้เกียรติหลี่โม่ด้วย! อย่าเรียกเขาว่าคนกระจอกอีก เรียกเขาน้องเขย”

“พี่ทำไมถึงกระวนกระวายขนาดนี้ ให้เราเรียกน้องเขยทำไม ผมไม่มีน้องเขยกระจอกแบบนี้หรอก”

หวางจงเหิงพึมพำ

“นายอย่าลากครอบครัวไปเกี่ยวด้วย ถ้านายไม่เคารพหลี่โม่ เดี๋ยวกลับไปพี่จะให้คุณปู่เตะนายออกจากบ้าน!”

หวางจงเสวียนพูดอย่างเหลือทน เขาไม่สามารถเปิดเผยตัวตนของหลี่โม่ได้ แต่ยังต้องทำให้ครอบครัวให้เกียรติหลี่โม่ ซึ่งมันก็เป็นเรื่องยากที่สุดสำหรับเขา

แต่ต่อให้เป็นเรื่องยากแค่ไหนเขาก็ต้องทำ เพราะถ้าทำให้หลี่โม่ไม่พอใจอีก ครอบครัวตระกูลหวางคงต้องพินาศอย่างแน่นอน

“พี่! พี่เป็นบ้าไปแล้วหรือว่าเป็นโรคฮิสทีเรียกันแน่! คงไม่ได้เป็นเพราะว่าประธานหลี่เศรษฐีผู้ลึกลับคนนั้นเป็นพ่อที่หายสาบสูญไปนานของหลี่โม่นะ ทำไมพี่ต้องกลัวขนาดนี้ด้วย!”

ผั๊วะ ผั๊วะ!!

หวางจงเสวียนตบปากทั้งสองข้างของหวางจงเหิงด้วยความแรง จากนั้นชี้หน้าตัวเองแล้วพูดต่อ “นายเห็นหน้าพี่ยัง? เพื่อชดใช้ความผิดพี่ต้องตบหน้าตัวเองจนบวมช้ำไปหมด นายคิดว่าพี่อยากทำมากเหรอ? ให้ตายสิ ดูแลปากหมาของนายให้ดี กล้านินทาหลี่โม่อีก นายต้องตายเป็นคนแรก”

หวางจงเหิงต้องตกใจกับพี่ชายแท้ๆ ของเขา เขาได้แต่มองไปที่หวางจงเสวียนและคิดไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้นกับหวางจงเสวียน

“พี่จงเสวียน พี่ใจเย็นก่อนครับ เดี๋ยวใครมาเห็นเขามันจะไม่ดี ถ้าเสร็จธุระแล้วเรากลับกันก่อนดีกว่า”

หวางจงเฉิงพูดอย่างใจเย็น

“เหอะ!”

เมื่อได้ยินเรื่องที่หวางจงเสวียนสร้างขึ้นหวางจงเหิงกับหวางจงเฉิงถึงกับตกตะลึงและเข้าใจทันทีว่าทำไมทัศนคติของหวางจงเสวียนที่มีต่อหลี่โม่มันเปลี่ยนแปลงจากหน้ามือเป็นหลังมือภายในช่วงเวลาสั้นๆ นี้

หวางจงเสวียนเกรงว่าน้องชายทั้งสองจะยังไม่เข้าใจ เขาจึงพูดต่อ “พวกนายคิดว่าโครงการนี้เป็นของขวัญที่ประธานลงมาให้พี่จากฟากฟ้าเหรอ? พี่ก็เพิ่งรู้ความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้เหมือนกัน”

“พี่ คงไม่ได้เป็นเพราะได้มาจากไอ้หลี่โม่กระจอก......เอ่อ ไอ้หมอนั่นใช่ไหมครับ”

หวางจงเหิงพูดอย่างติดๆ ขัดๆ

“ใช่ เป็นของขวัญชิ้นหนึ่งที่หลี่โม่ให้กับคุณปู่ในงานวันเกิด เพียงแต่ผ่านมือพี่ก็เท่านั้น มันเป็นเรื่องตลกจริงๆ ที่พี่คิดว่าพี่โชคดีที่ได้โอกาสนี้ มารู้ภายหลังมันทำให้พี่ดูเป็นคนโง่เขลาไปเลย”

หวางจงเสวียนพูดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น

“ให้ตายสิ มันจะเก่งเกินไปแล้ว สรุปว่าหลี่โม่เป็นคนยังไงกันแน่?”

หวางจงเฉิงถามด้วยความสงสัย

“ไม่รู้เหมือนกัน เรากลับไปเตรียมงานกันดีกว่า แต่จำไว้ว่าวันหลังต้องให้ความเคารพกับหลี่โม่บ้าง อย่าไปหาเรื่องเขาอีก ถ้าทำให้หลี่โม่โกรธเคือง ครอบครัวตระกูลหวางของเราจบไม่สวยแน่”

หวางจงเสวียนย้ำเตือนน้องชายทั้งสองอีกครั้ง จากนั้นหวางจงเฉิงก็ออกสตาร์ทรถและตรงไปที่บ้านตระกูลหวาง

หลี่โม่ที่นั่งต่อในออฟฟิศสักพักก็ได้รับสายโทรเข้าจากกู้หยุนหลัน

“ที่รัก ว่าไงครับ คิดถึงผมเหรอ?”

หลี่โม่ยิ้มพูด

“คิดถึงอะไรกัน คุณครัฟฟ์ที่ว่าคนนั้นมาอีกแล้ว เขาอยากคุยรายละเอียดของความร่วมมือด้วย คุณลุงเขา......พวกเขาอยากให้โรงงานสร้างตรงที่ดินที่จินไห่ให้คุณ ฉันว่าคุณต้องมาร่วมประชุมด้วยแล้วล่ะ”

สำหรับเรื่องที่ดินแล้วกู้หยุนหลันไม่กล้าตัดสินใจเอง

หลี่โม่หรี่ตาแล้วตอบ “ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร