จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 345

“ฉี่ราดเหี้ยอะไร! พวกเราไม่กลัว แกรีบเล่าให้ชัดเจนว่ามันเกิดอะไรขึ้น!”

กู้เจี้ยนกั๋วกล่าวอย่างไม่พอใจ

หลี่โม่มองไปที่ครัฟฟ์ ครัฟฟ์ยิ้มอย่างขมขื่นแล้วกล่าวว่า “เรื่องราวมันเป็นแบบนี้ เรื่องนี้ต้นเหตุเกิดจากตัวผมเอง”

ขณะนี้กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆตะลึงพร้อมเพรียงกัน หลี่โม่เป็นคนก่อเรื่องไม่ใช่หรือ ทำไมไปเกี่ยวข้องกับครัฟฟ์ได้อย่างไร!

“คุณครัฟฟ์ คุณกำลังปกปิดแทนหลี่โม่ใช่ไหม? นี่มันเกี่ยวข้องกับการพัฒนาของตระกูลกู้ คุณควรจะเล่าเรื่องราวให้พวกเราทราบอย่างชัดเจน!”

ครัฟฟ์ยักไหล่ กางมือแล้วกล่าวว่า “เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นจากผมจริงๆ เมื่อวานถ้าไม่ใช่เพราะคุณหลี่ช่วยเหลือโดยยึดหลักคุณธรรม พวกเราคงต้องแยกจากกันตลอดไปแล้ว พวกคุณไม่จำเป็นต้องถามถึงสถานการณ์ แค่ปฏิบัติตามคำแนะนำของคุณหลี่ก็พอ”

เมื่อเผชิญกับคำพูดของครัฟฟ์ กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ ทำได้เพียงแค่ยอมจำนนชั่วคราว คิดว่ารอให้ครัฟฟ์ออกไปก่อนแล้วค่อยหาวิธีสอบถาม หากพวกเขาไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ ยากที่จะสงบจิตสงบใจได้

“เอาล่ะ ถ้าพวกคุณไม่มีปัญหาอะไรแล้ว พวกเรามาเริ่มการประชุมกันต่อ แล้วทีมผู้เชี่ยวชาญของเราจะวิดีโอคอนเฟอเรนซ์กับพวกคุณ เพื่ออธิบายประเด็นที่ต้องระมัดระวังในแผนงานก่อสร้าง”

ครัฟฟ์ทำสัญญาลักษณ์มือ ผู้ช่วยเริ่มเชื่อมต่อวิดีโอ และทุกคนในตระกูลกู้ก็เข้าสู่โหมดการทำงาน

ขณะเดียวกัน ฉินเจี้ยนจังโทรศัพท์ให้หม่าเต๋อฝูในขณะนั่งอยู่บนรถ และรายงานหม่าเต๋อฝูเกี่ยวกับสถานการณ์เมื่อสักครู่

สีหน้าหม่าเต๋อฝูเคร่งขรึม หลังจากคุยโทรศัพท์จบก็เขวี้ยงโทรศัพท์ลงบนพื้น

“ทนายชั้นยอดเหี้ยอะไร! ไอ้เศษสวะพูดประโยคเดียวมันก็พ่ายแพ้ราบคาบ! แม่งฉิบหาย ไอ้เศษสวะสารเลวนั่น มันอยู่คงกระพันฟันแทงไม่เข้าหรือ!”

ความพ่ายแพ้ของฉินเจี้ยนจัง ทำให้กลยุทธ์การโจมตีเชิงพาณิชย์ของหม่าเต๋อฝูล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง การโต้กลับที่เพิ่งเตรียมได้พังทลายลงไปแล้ว

พ่อบ้านชราเก็บเศษโทรศัพท์มือถือ โค้งคำนับและกล่าวว่า “คุณท่าน เมื่อวานนี้ตอนที่ผมสอบถามข่าว ผมได้ยินท่านหม่าพูดถึงสถาบันบู๊เทียนหนานที่เพิ่งเปิดใหม่ในเมืองเอก ว่ากันว่าเจ้าของสถาบันบู๊ชื่อหลงเทียนสิงเป็นคนที่เก่งมาก และเบื้องหลังนั้นไม่ธรรมดา บางทีเราอาจขอให้หลงเทียนสิงจัดการหลี่โม่ได้”

“หลงเทียนสิง? คุณมีรายละเอียดของเขาไหม”

หม่าเต๋อฝูขมวดคิ้วและกล่าวถาม

“ผมได้รวบรวมข้อมูลของเขาคร่าว ๆแล้ว ว่ากันว่าหลงเทียนสิงได้เข้าสู่ธรณีประตูบูโดแล้ว และได้ฝึกแรงภายในสำเร็จ ระดับของทักษะความสามารถนั้นสูงมาก และมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับสำนักหลงเหมินที่ลึกลับในตำนาน”

หม่าเต๋อฝูยิ้มอย่างเหยียดหยาม “ขี้หมา! ถ้ามีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับสำนักหลงเหมิน ก็ไม่จำเป็นต้องมาเปิดสถาบันบู๊แล้ว อย่างมากที่สุดก็เป็นได้แค่ลูกศิษย์เล็กๆของลูกน้องที่ไม่เอาถ่านของสำนักหลงเหมิน ไม่รู้ว่าตำนานสำนักหลงเหมินเป็นเรื่องจริงไหม”

แม้ว่าระดับของหม่าเต๋อฝูจะสูงกว่าคนทั่วไปมาก แต่ถ้ามองจากมุมของสำนักหลงเหมิน ระดับของหม่าเต๋อฝูเป็นเหมือนมด ไม่มีอะไรที่จะเกี่ยวข้องกับสำนักหลงเหมินได้ และหม่าเต๋อฝูเชื่อเสมอว่าสำนักหลงเหมินเป็นเรื่องราวที่แต่งขึ้นมา

หลังจากพูดเยาะเย้ยเสร็จ หม่าเต๋อฝูก็ถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ ยืนขึ้นและกล่าวว่า “งั้นก็ไปพบเขา หวังว่าเขาจะมีความสามารถจริงๆ ขอแค่สามารถล้างแค้นแทนลูกชายของฉันได้ ไม่ต้องคำนึงถึงฐานะตัวตนของเขา”

พ่อบ้านชรารีบจัดบอดี้การ์ดและคนขับรถ ไม่นานหม่าเต๋อฝูก็ขึ้นรถและตรงไปที่สถาบันบู๊

เมื่อเขาลงจากรถตรงบริเวณทางเข้าสถาบันบู๊ หม่าเต๋อฝูมองสถาบันบู๊ที่ตกแต่งแบบคลาสสิก เอามือไพล่หลังแล้วเดินเข้าไป

มีชายหนุ่มสองคนสวมใส่ชุดจีนสั้น ๆยืนอยู่ที่ทางเข้าของสถาบันบู๊ เมื่อชายหนุ่มสองเห็นหม่าเต๋อฝูมากับกลุ่มผู้ติดตาม ชายหนุ่มทั้งสองก็ประเมินฐานะตัวตนของหม่าเต๋อฝูได้

“แขกผู้มีเกียรติมาสถาบันบู๊เพื่อเยี่ยมเพื่อนใช่หรือไม่?”

ชายหนุ่มคนหนึ่งใช้สองมือคารวะแล้วกล่าวถามว่า

“คุณท่านของเรามาพบหลงเทียนสิง”

พ่อบ้านชรากล่าว

“เจ้าของ ของพวกเราอยู่ที่ชั้นสอง เชิญตามผมมา”

ชายหนุ่มพาหม่าเต๋อฝูกับพรรคพวกขึ้นไปที่ชั้นสอง แล้วพาหม่าเต๋อฝูกับพ่อบ้านชราไปที่ประตูห้องของหลงเทียนสิง “โปรดรอสักครู่ ผมจะเข้าไปแจ้งเจ้าของก่อน”