จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 355

“คุณอย่าเพิ่งกลัว เชื่อในความสามารถของผมสิ ผมจะทำให้พ่อแม่ของคุณปลอดภัย”

กู้หยุนหลันปาดน้ำตาบนหน้าของตัวเอง และพยายามควบคุมสติของตัวเอง

“ความต้องการของอีกฝ่ายค่อนข้างแปลก เขาไม่ได้ต้องการเงิน ผมเลยไม่รู้เป้าหมายที่มันต้องการอย่างแน่ชัด ตอนนี้อีกฝ่ายต้องการให้ผมไปเจอ นี่เป็นโอกาสดี คุณต้องเชื่อว่าผมจะช่วยพ่อตากับแม่ยายได้”

“อื้ม ฉันเชื่อนาย”

น้ำตาของกู้หยุนหลันไหลออกมาอย่างไม่สามารถกลั้นเอาไว้ได้ จิตใจของเธอเริ่มรู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อย

หลี่โม่เก่งขนาดนี้ ต้องช่วยพ่อแม่ได้อย่างแน่นอน กู้หยุนหลันคิดในใจเงียบๆ เธอเอามือประสานกันแน่น เพื่อขอพรให้หลี่โม่ทำสำเร็จ

“คุณรออยู่ที่นี่ไม่ต้องตื่นตระหนก ห้ามไปไหนทั้งนั้น ผมจะกลับไปพบคนร้าย และจะจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด คุณห้ามออกจากห้องทำงานเด็ดขาด เข้าใจไหม”

“ไม่ ฉันจะไปกับนายด้วย ฉันรอนายข้างนอกได้ไหม ฉันเป็นห่วงนายจริงๆ”

กู้หยุนหลันดึงแขนของหลี่โม่แล้วเอ่ยขึ้น

ถ้าพากู้หยุนหลันกลับไปด้วยมันค่อนข้างอันตราย ถ้าอีกฝ่ายมีจำนวนมากแล้วมีคนคอยซุ่มโจมตีอยู่ข้างนอก กู้หยุนหลันอยู่ข้างนอกคนเดียว เขาว่าจะเกิดความวุ่นวาย

เขาเงียบไปครู่หนึ่ง หลี่โม่ตัดสินใจพากู้หยุนหลันไปด้วย

“งั้นก็ไปด้วยกัน คุณต้องควบคุมอารมณ์ให้ดี ไม่งั้นคนร้ายจะมองออกว่าเราตื่นตระหนก อาจจะทำให้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน”

“ฉันจะทำตามที่นายบอก”

หลี่โม่ออกไปพร้อมกับกู้หยุนหลันและมุ่งหน้าไปที่บ้าน

ขณะเดียวกัน เหล่าหูเอาระเบิดเวลาออกมาจากกระเป๋าเป้ เขายิ้มแล้วเอาระเบิดไปมัดไว้บนแขนของสองสามีภรรยา

เขาวางเวลานับถอยหลังเอาไว้สามสิบนาที เหล่าหูยิ้มแล้วกดปุ่มให้ระเบิดทำงาน

จากนั้นเขาจึงนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา ปืนวางอยู่ที่ข้างมือขวาของเขาและหลับตาเพื่อพักสายตา

จะคุยกับหลี่โม่ก่อนหรือเมื่อหลี่โม่เข้ามาแล้วยิงทันที

เหล่าหูกำลังคิดตัดโอกาสของหลี่โม่ เขาครุ่นคิดอยู่นาน

หลังจากนั้น หลี่โม่กับกู้หยุนหลันก็มายืนอยู่ที่หน้าประตูบ้าน

หลี่โม่บอกให้กู้หยุนหลันยืนอยู่ตรงกำแพงข้างประตู “คุณยืนอยู่ตรงนี้ห้ามขยับไปไหน ถ้าผมไม่เรียก คุณห้ามเข้าไป เข้าใจไหม”

“เข้าใจ ฉันจะไม่ขยับไปไหน นายต้องช่วยพ่อกับแม่ให้ได้นะ ฉันรู้ว่าที่ผ่านมาพ่อกับแม่ทำไม่ดีกับนาย แต่ว่า...”

หลี่โม่เอามือปิดปากกู้หยุนหลันเบาๆ จากนั้นจึงพูดเบาๆ ว่า “ผมไม่เคยคิดใส่ใจ คุณคือทุกสิ่งทุกอย่างของผม พ่อแม่ของคุณก็เหมือนพ่อแม่ของผม ไม่ใช่ว่าพวกเขาทำไม่ดีกับผม แล้วผมจะไม่ช่วยพวกเขา”

กู้หยุนหลันพยักหน้าอย่างจริงจัง น้ำตาของเธอไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

หลี่โม่ตบบ่าของกู้หยุนหลัน จากนั้นเขาจึงยกมือเคาะประตู “ฉันมาแล้ว เข้าไปได้ไหม”

เหล่าหูหยิบมือถือขึ้นมาดู หลังจากที่เห็นภาพในกล้องวงจรปิดบริเวณทางเดินที่เชื่อมไว้ในมือถือ เขาสามารถเห็นเหตุการณ์ตรงทางเดินได้อย่างชัดเจน

เมื่อเห็นหลี่โม่กับกู้หยุนหลัน เหล่าหูจึงยกยิ้ม เขาจับปืนแล้วพูดว่า “เข้ามา”

แกรก

กุญแจถูกสอดเข้ามาในรูแล้วบิดมัน ประตูถูกหลี่โม่เปิดออก

หลี่โม่ผลักประตูเดินเข้าไป จากนั้นจึงใช้มือปิดประตู

เหล่าหูหลบอยู่ข้างหลังสองสามีภรรยา เขาหรี่ตาแล้วยกมือขึ้นเล็งไปที่หลี่โม่

ฟึบๆๆๆ

ปืนที่ติดตั้งที่เก็บเสียงทำให้เสียงถูกกดเอาไว้ ลูกกระสุนสามนัดพุ่งออกไปหาหลี่โม่เป็นรูปสามเหลี่ยม

เหล่าหูพอใจกับการยิงครั้งนี้ของตัวเองเป็นอย่างมาก เขารู้สึกว่าครั้งนี้ฝีมือของเขาถึงขั้นสุดยอด ต้องทำให้หลี่โม่ตายได้อย่างแน่นอน