จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 356

สวบๆ

หลี่โม่ใช้นิ้วคีบมีดปาดไปที่แขนทั้งสองข้างของเหล่าหู เหล่าหูรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่แล่นเข้ามา จากนั้นเขาก็ไม่สามารถยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาได้อีก

เส้นเอ็นขนาดใหญ่ถูกหลี่โม่ตัดจนขาด ไม่นานเหล่าหูก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง

หลังจากที่เขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ก็ถึงกับตกใจ ถึงจะเป็นคนที่เชี่ยวชาญด้านกายวิภาคศาสตร์ ก็ไม่สามารถตัดเส้นเอ็นใหญ่ที่แขนได้ง่ายๆ เพราะมันซ่อนอยู่ลึกลงไปในชั้นไขมันและกล้ามเนื้อ

หลี่โม่มองเหล่าหูด้วยสายตาเย็นชา มีดที่คีบอยู่ในมือขวาขยับขึ้นมาอีกครั้ง ไม่รอให้เหล่าหูได้หนี เขาก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่หัวเข่า

มีดที่หักครึ่งแทงไปบนหัวเข่าของเหล่าหู ขาทั้งสองข้างของเหล่าหูไม่สามารถยืนได้อีก เขาทรุดลงตรงหน้าหลี่โม่

“คิดจะทำร้ายคนในครอบครัวฉัน แกไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม”

หลี่โม่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา มีดที่อยู่ในมือสว่างวิบวับ ไม่นานบนตัวของเหล่าหูก็เต็มไปด้วยรอยแผลขนาดเล็ก

ความเจ็บปวดทำให้เหล่าหูเหงื่อไหลออกมาเต็มตัว เหงื่อรสเค็มซึมเข้าไปในแผล ทำให้เหล่าหูรู้สึกเจ็บปวดไปทั้งตัว

“โอ๊ย เจ็บมาก พี่หลี่โม่ ขอร้องล่ะ หยุดเถอะ ผมผิดไปแล้ว ไว้ชีวิตผมไปเถอะ ผมจะบอกวิธีหยุดระเบิดนั่น”

“แกไม่จำเป็นต้องบอกฉันหรอก ระเบิดเวลาที่ทำขึ้นด้วยตัวเองแบบนั้น มันไม่เห็นจะแก้ยากตรงไหน”

หลี่โม่พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

เหล่าหูอึ้งไป เขาตัวสั่นและมองไปที่หลี่โม่ เขาเกลียดตัวเองที่หน้ามืดตามัวเพราะเงิน

“อยากอยู่หรืออยากตาย” หลี่โม่ถามขึ้น

เหล่าหูตัวสั่นงันงก เขาเอาหัวโขกพื้นไม่หยุด เสียงหัวที่กระทบกับพื้นดังขึ้นมา

“อยากมีชีวิตอยู่ครับ ผมอยากมีชีวิตอยู่จริงๆ ขอแค่คุณเอ่ยออกมา ผมจะทำทุกอย่าง คุณไว้ชีวิตผมด้วยเถอะ”

“บอกมาว่าใครเป็นคนสั่งให้แกทำ แล้วเขาสั่งให้แกทำอะไร”

หลี่โม่หรี่ตาลงแล้วถามขึ้น

“ฉิงจี้เย่คุณชายใหญ่ของตระกูลฉิงที่เมืองเอกครับ เขาส่งข้อมูลมาให้ผม เขาบอกว่ามีคนจ้างนักฆ่าให้มาฆ่าคุณด้วยจำนวนเงินยี่สิบล้าน ผมโลภเลยรับงานนี้ คิดไม่ถึงว่าคุณจะเป็นผู้มีฝีมือ ผมพลาดที่ล่วงเกินคุณ”

เหล่าหูไม่กล้าปิดบังแม้แต่น้อย เขาพูดสิ่งที่ตัวเองรู้ออกมาทั้งหมด

“ฉิงจี้เย่อย่างนั้นเหรอ”

หลี่โม่เอ่ยชื่อของฉิงจี้เย่ออกมาอีกครั้ง คิดไปคิดมาเขาไม่รู้จักคนคนนี้

แต่ฉิงจี้เย่เป็นคุณชายผู้ร่ำรวยแห่งเมืองเอก หลี่โม่เดาว่าอาจจะเกี่ยวข้องกับตระกูลหม่า

“ตระกูลหม่าเป็นคนให้เงินแกเหรอ”

“เรื่องนี้ผมไม่รู้ คุณชายใหญ่ฉิงเท่านั้นที่รู้ว่าใครเป็นผู้ว่าจ้าง คุณชายใหญ่ฉิงมีเส้นสายกว้างขวาง เขารู้จักคนไปทั่ว เหล่านักฆ่ากับพวกทหารรับจ้างต่างยอมรับอำนาจของเขา เขาเป็นคนที่บารมีในแวดวงของพวกเรา”

หลี่โม่พยักหน้า เขาก้าวเข้าไปหาสองสามีภรรยา แล้วมองเวลาบนระเบิดที่กำลังนับถอยหลัง เขาเห็นว่ามันเหลือเวลาเพียงหนึ่งนาทีกว่า

แกรก

ประตูห้องถูกเปิดออก กู้หยุนหลันทำตัวลีบและมองเขามาข้างในห้องอย่างหวาดระแวง

การที่รออยู่ข้างนอกทำให้เธอรู้สึกเหมือนเวลาเดินช้าเป็นปี เธอรอไม่ไหวและแอบเปิดประตูเข้ามาดูเหตุการณ์

เมื่อเห็นหลี่โม่ยืนอยู่ข้างหน้าพ่อแม่ของเธอ อีกทั้งยังมีคนแปลกหน้าเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดคุกเข่าอยู่บนพื้น เธอรู้ทันทีว่าสามารถควบคุมเหตุการณ์ได้แล้ว

เธอรีบเปิดประตูอย่างแรงและเดินเข้ามาข้างใน

เมื่อเดินเข้ามาใกล้พ่อกับแม่ กู้หยุนหลันถึงกับอึ้งไป

“นี่ นี่คือระเบิดเหรอ มีระเบิดได้ยังไง”

เมื่อเห็นระเบิดเวลาที่กำลังทำงานอยู่ กู้หยุนหลันถึงกับตื่นตระหนก

หลี่โม่ใช้มือซ้ายประคองกู้หยุนหลันเอาไว้ จากนั้นจึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “อย่าตกใจไป แค่ดึงสายสีแดงออกก็จบแล้ว”