จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 361

กู้ซิงเว๋ยเดินไปอย่างรวดเร็ว โดยพาพี่ซานและนักมวยของเขาไปที่บริษัท

“พี่ซาน เสร็จงานแล้วผมจะเลี้ยงอาหารมื้อดึก พวกเราไปกินบาร์บีคิวซีฟู้ดให้สนุกเต็มที่กันไปเลย”

กู้ซิงเว๋ยกล่าวอย่างตื่นเต้น

ขอแค่สามารถบดขยี้ไอ้เศษสวะหลี่โม่ลงบนพื้นได้ มันก็คุ้มค่าสำหรับการดื่มฉลองตลอดทั้งคืน เพื่อปลดปล่อยอารมณ์อัดอั้นตันใจในช่วงที่ผ่านมา

คราวที่แล้วพ่ายแพ้ให้หลี่โม่ ทำให้กู้ซิงเว๋ยรู้สึกอัดอั้นตันใจเป็นอย่างมาก แม้แต่ในความฝันก็อยากจะเหยียบหลี่โม่ไว้ใต้ฝ่าเท้าของตนเอง

“โอเค คุณวางใจเถอะ จะทุบตีจนมันไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้อีก ต้องนอนอยู่บนเตียงตลอดเหมือนสุนัขที่ตายไปแล้ว”

พี่ซานรู้สึกดูถูกหลี่โม่ รู้สึกว่าอย่างมากสุดเขาก็เป็นแค่นักต่อสู้คนปลายแถว น่าจะเป็นคนที่เก่งแต่โม้เท่านั้น

กู้ซิงเว๋ยพาพี่ซานและพรรคพวกไปที่ประตูห้องทำงานของกู้หยุนหลันและกระซิบว่า “พี่ซาน คือที่นี่แหละ ผมไม่สะดวกจะปรากฏตัว ผมจะรออยู่ข้าง ๆ”

หลังจากกล่าวจบกู้ซิงเว๋ยก็ไปแอบอยู่ที่สำนักงานข้าง ๆ เพื่อรอดูผลงาน

พี่ซานทำสัญญาลักษณ์มือให้ลูกน้อง จากนั้นลูกน้องก็ใช้เท้าถีบประตูสำนักงาน

“โอ้ พี่ซาน ยังมีสวัสดิการยามดึกอีก ที่นี่มีสาวสวยอยู่คนหนึ่ง”

ลูกน้องจ้องมองไปที่กู้หยุนหลัน จนน้ำลายเกือบจะไหลออกมา

พี่ซานเดินเข้าไปในห้องทำงาน เหลือบมองหลี่โม่ซึ่งนั่งอยู่ตรงมุมห้อง แล้วมองสำรวจกู้หยุนหลันตั้งแต่ศีรษะจรดเท้าอย่างเร่าร้อน

“เชี่ย! สุดยอดจริง ๆ คนสวยคุณสนใจที่จะไปเที่ยวกับพวกพี่ไหม พี่สัญญาว่าจะทำให้น้องสนุกสุดเหวี่ยง ซึ่งไอ้ขยะไร้ประโยชน์นั้นไม่สามารถเทียบได้อย่างแน่นอน”

กู้หยุนหลันขมวดคิ้วจนเป็นปม มองพี่ซานที่บุกรุกเข้ามาด้วยสายตาที่เย็นชา

“คุณเป็นใคร? เชิญพวกคุณออกไป มิเช่นนั้น ฉันจะแจ้งตำรวจสายตรวจ”

ลูกน้องของพี่ซานต่างหัวเราะ ราวกับว่าพวกเขากำลังฟังเรื่องตลกขบขัน

“ฮ่า ๆ แม่งฉิบหายจะแจ้งตำรวนสายตรวจหรือ คืนนี้คุณต้องไปกับพี่ซานของเรา จะเรียกราชาสวรรค์มาก็ไม่มีประโยชน์”

“พวกเราจะไม่ออกไปไหน หากคุณไม่ให้ความร่วมมือ พี่ซานของเราจะจัดการคุณตรงนี้ทันที ให้คุณได้รู้ว่าเล่นสนุกอยู่ในสำนักงานมันตื่นเต้นแค่ไหน”

“คนสวย ขอแนะนำว่าให้คุณไปอยู่กับพี่ซานเถอะ มันจะทำให้คุณอยู่ดีกินดี มีชีวิตสุขสบายอย่างแน่นอน”

ลูกน้องของพี่ซานพูดพล่ามไม่หยุด สายตาพวกเขาจ้องมองกู้หยุนหลันอยู่ตลอดเวลา โดยไม่เห็นหลี่โม่อยู่ในสายตาเลย

สีหน้าของกู้หยุนหลันซีดด้วยความโกรธ จนแทบอยากจะโยนพี่ซานและคนอื่น ๆ ออกไป

หลี่โม่ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า “ไสหัวออกไป”

“เชี่ยแม่งเอ๊ย ไอ้สารเลวในที่สุดก็เปิดเผยตัวตนออกมาแล้ว”

“กล้าบอกให้พวกเราไสหัวออกไป แม่งฉิบหายแกอยากรนหาที่ตายใช่ไหม วันนี้พวกกูจะสั่งสอนให้มึงเป็นคนดี”

“พี่ซาน ให้พวกเราสั่งสอนไอ้คนไร้ประโยชน์นี่ก่อน ส่วนพี่ก็คุยกับสาวสวยไปก่อน”

ลูกน้องนักมวยของพี่ซานหลายคนสะบัดข้อมือ ยิ้มด้วยใบหน้าที่แสดงความชั่วร้าย ค่อย ๆ เดินเข้าไปหาหลี่โม่

หลี่โม่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และเดินไปหานักมวยอย่างรวดเร็ว “ในเมื่อพวกแกอยากรนหาที่ตาย ผมก็ไม่รังเกียจที่จะส่งพวกแกไปลงนรก”

“เชี่ย! คิดว่าตนเองเป็นคนเก่งจริง ๆ เหรอ พวกกูล้วนเป็นยอดฝีมือ แค่หมัดเดียวก็ทำสามารถทำให้แกร้องไห้เรียกหาพ่อแม่แล้ว”

ขณะที่นักมวยที่ยืนอยู่ข้างหน้ากำลังพูดโอ้อวด หลี่โม่ก็ชกไปที่ใบหน้าของเขาแล้ว

ผลัวะ!