จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 373

ขบวนรถของท่านแปดหยุดลงอย่างช้า ๆ และเสียงเปิดและปิดประตูที่ดังขึ้น บอดี้การ์ดลงจากรถราวกับว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับศัตรู จากนั้นก็มองไปที่แนวป้องกันที่เย่จงเทียนและคนอื่น ๆ ตั้งขึ้นด้วยความระมัดระวัง

“แจ้งเตือนภัย!”

หัวหน้าผู้คุ้มการคำราม ผู้คุ้มกันใช้รถเป็นเกราะกำบัง และเล็งปืนไปที่แนวป้องกันของเย่จงเทียน และคนอื่น ๆ

เครื่องยิงจรวดถูกยกขึ้นจากด้านหลังรถ ทำให้เปลือกตาของฉิงจี้เย่กระตุกไม่หยุด

โดยไม่ลังเล ฉิงจี้เย่ยกมือขึ้นเหนือศีรษะ พยักหน้าและโค้งคำนับแล้วมองไปที่รถเมอร์เซเดส-เบนซ์กันกระสุนที่จอดอยู่ไม่ไกล

รถเมอร์เซเดส-เบนซ์กันกระสุนนั้นถูกดัดแปลงให้สูงและกว้างขึ้น ใหญ่กว่ารถปกติมาก มองดูแล้วเหมือนสัตว์ป่าที่ดุร้าย

“ทุกคนอย่ายิง อย่าวิกตกกังวล ผมขอคุยกับท่านแปดได้ไหม? ผมมาพูดแทนคุณหลี่ พวกเรามีเรื่องอะไรก็ค่อย ๆคุยกัน ถ้าสู้กันขึ้นมา คนที่ตายหรือบาดเจ็บก็คือพี่น้องของพวกเราเอง”

ฉิงจี้เย่พูดเข้าเรื่องอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ว่าขาทั้งสองจะสั่นไม่หยุด แต่ว่าฝีปากของเขาก็ลื่นไหล

การเผชิญหน้ากับท่านแปด โดยเฉพาะท่านแปดที่ไม่ได้ลงจากรถ ทำให้ฉิงจี้เย่ไม่รู้สึกกลัวมากนัก เมื่อเทียบกับการเผชิญหน้ากับหลี่โม่มันน่ากลัวกว่ามาก

หน้าต่างของรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ถูกเลื่อนลงมาเป็นช่องเล็กน้อย ท่านแปดมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างระมัดระวัง กังวลว่าอาจจะมีนักแม่นปืนหรือแม้แต่มือปืน จึงไม่กล้าเปิดหน้าต่างจนสุด

หัวหน้าคุ้มกันเดินไปที่ประตูรถเมอร์เซเดส-เบนซ์ แล้วพูดผ่านช่องว่า “ท่านแปด คุณคิดว่าพวกเราจะบุกเข้าไปดีไหม? พวกเรามีเครื่องยิงจรวด คาดว่าไม่ช้าแนวป้องกันนี้จะราบเป็นหน้ากลอง เพราะคนของเย่จงเทียนไม่มีอาวุธหนัก”

“ยังไม่รีบ ฟังซิว่าคนแซ่ฉิงจะพูดอะไร”

หัวหน้าผู้คุ้มกันพยักหน้า เดินไปหาฉิงจี้เย่อย่างรวดเร็ว หยิบปืนสั้นออกมาแล้วเล็งไปที่หน้าผากของฉิงจี้เย่

“ไปกันเถอะ จะพาคุณไปพบท่านแปด”

ฉิงจี้เย่ยกมือสูงขึ้นอีก แล้วเดินตามหัวหน้าผู้คุ้มกันไปที่หน้าต่างรถของท่านแปด

ท่านแปดมองฉิงจี้เย่ผ่านหน้าต่างรถ หรี่ตาและกล่าวว่า “คุณเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเคอรี่ไอแก่ในประเทศจีน? คุณคงรู้ใช่ไหมว่าพวกเขาเป็นศัตรูกับของสำนักหลงเหมินของพวกเรา”

“ผมรู้ สิ่งที่ผมทำก็แค่ทำมาหากินเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเท่านั้นเอง ผมไปเจอพวกเขาตอนที่ไปเรียนต่อต่างประเทศ ผมก็เลยจำเป็นต้องเดินในเส้นทางที่มืดเส้นนี้ แต่ผมไม่ได้เป็นศัตรูกับสำนักหลงเหมินน่ะครับ”

ฉิงจี้เย่รู้สึกสับสน ไม่คิดว่าท่านแปดจะรู้ตื้นลึกหนาบางของตนเอง

“ฮึ่ม ๆ เมื่อก่อนคุณอาจจะไม่เคยทำมาก่อน แต่ครั้งนี้อาจไม่เป็นเช่นนั้น เย่จงเทียนและมือสังหารพวกนี้ คุณอย่าพูดว่าพาพวกเขามาเล่นขายของเท่านั้น”

ท่านแปดกล่าวเย้ยหยัน

“ท่านแปด เข้าใจผิดแล้ว เป็นการเข้าใจผิดทั้งหมด ที่ผมพาพวกเขามาแค่มาสังสรรค์กัน เพื่อเตรียมขยายสายงานในอนาคตเท่านั้น”

“ทำไมหลี่โม่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ เขาไม่น่าจะมีธุระอะไรกับคุณ”

ท่านแปดถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา มีรังสีสังหารปรากฏขึ้นอยู่ในแววตา

“หลี่โม่เข้ามาก่อเรื่องวุ่นวาย ก่อนหน้านั้นผมรับคำสั่งให้ไปลอบสังหารเขา แต่มีบางอย่างผิดพลาด เลยถูกหลี่โม่จัดการ หลี่โม่เลยมาหาผมเพื่อแก้แค้น ปรากฏว่าแต่เขาไม่สามารถเอาชนะลูกน้องไร้ประโยชน์ของผมได้ แต่หลี่โม่กลับล่วงเกินท่านแปด พวกเราไม่ได้ตั้งใจเป็นศัตรูกับท่านแปดอย่างแน่นอน”

ทักษะการแสดงของฉิงจี้เย่นั้นยอดเยี่ยมมาก พูดจนเขาก็เชื่อเรื่องที่ตนเองนั้นพูด และการแสดงออกของเขานั้นหาที่เปรียบมิได้ ดังนั้นจึงทำให้ท่านแปดไม่รู้สึกระแคะระคายอะไร