จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 375

“เหลียงยู่ เหลียงยู่รีบมาช่วยฉันด้วย!”

ท่านแปดลุกขึ้นนั่ง จากนั้นก็ตะโกนเสียงดัง

เงาหนึ่งแวววับอยู่ไม่ไกล และเหลียงยู่ที่สวมชุดนินจาสีดำก็ปรากฏตัวขึ้นข้างท่านแปด

“ท่านแปดไม่ต้องตกใจ เหลียงยู่อยู่นี่”

เหลียงยู่ดึงมีดสั้นที่หนีบอยู่ที่เอว และจ้องไปที่หลี่โม่ด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย

“นินจาสาว? น่าสนใจ”

หลี่โม่ยิ้มที่มุมปาก และมองเหลียงยู่ด้วยดวงตาที่ขี้เล่น

เหลียงยู่ขมวดคิ้ว รู้สึกว่าสายตาที่ของหลี่โม่ที่จ้องมาเป็นการดูหมิ่นตัวเอง

“ท่านแปด คุณรีบออกไป ที่นี่ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเหลียงยู่เถอะ”

เหลียงยู่ไม่แน่ใจว่าจะสามารถเอาชนะหลี่โม่ได้ แต่รู้สึกว่าตนเองสามารถชะลอเวลาได้

“หลี่โม่ วันตายของคุณมาถึงแล้ว เหลียงยู่ฆ่ามันซะ ฉันจะออกไปรอข่าวของคุณอยู่ข้างนอก”

ท่านแปดลุกขึ้นจากพื้น และวิ่งหนีไปด้วยความตื่นตระหนก

หลี่โม่ส่ายศีรษะ อ้อมตัวเหลียงยู่ไป และไล่ตามท่านแปด ร่างของเหลียงยู่ประกายแวววับ และรีบตามไปสกัดกั้นหลี่โม่

“มีฉันอยู่ คุณอย่าคิดว่าจะก้าวไปข้างหน้าได้แม้แต่ก้าวเดียว”

เหลียงยู่ตะโกน และโยนลูกดอกนินจาไปที่หลี่โม่

ลูกดอกนินจาพุ่งตรงไปที่หลี่โม่ราวกับแสงสีดำ

หลี่โม่ตวัดแขนทั้งสองข้างอยู่ในอากาศ ทำให้เห็นเหมือนราวกับว่ามีแขนนับพันปรากฏอยู่บนอากาศ เมื่อภาพแขนนับพันหายไป นิ้วของหลี่โม่ได้หนีบลูกดอกนินจาหกตัวที่เหลียงยู่ปามา

“ทำมาไม่ทำกลับมันเสียมารยาท”

หลี่โม่สะบัดข้อมือ จากนั้นลูกดอกนินจาทั้งหกที่อยู่ระหว่างนิ้วก็พุ่งออกไป

ลูกดอกนินจาเร็วกว่าตอนที่พุ่งมา เร็วจนทำให้เหลียงยู่รู้สึกตกใจ และรีบหลบทันที

มีลูกดอกนินจาเพียงสี่ลูกเท่านั้นที่พุ่งมาที่เหลียงยู่ ส่วนอีกสองลูกพุ่งที่ไปท่านแปด

หลังจากที่เหลียงยู่หลบลูกดอกนินจาทั้งสี่ดอกแล้ว เธอถึงได้รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ คิดอยากจะเตือนท่านแปดแต่มันก็สายเกินไปเสียแล้ว

ฉึก ๆ!

ลูกดอกนินจาทั้งสองพุ่งไปปักอยู่ที่ต้นขาทั้งสองข้างของท่านแปด ทำให้ท่านแปดเซแล้วก็ล้มลงกับพื้น

น้ำตาอันเจ็บปวดของท่านแปดไหลออกมา เขาหันไปมองเหลียงยู่ที่กำลังตามมา “นี่มันเกิดอะไรขึ้น ผมบอกให้ฆ่ามัน ฆ่ามันเดี๋ยวนี้!”

เหลียงยู่พยักหน้าอย่างช้า ๆ การที่นายจ้างได้รับบาดเจ็บภายใต้การคุ้มครองของตนเอง เป็นเรื่องน่าละอายสำหรับเหลียงยู่

เงาวาววับ เหลียงยู่หายตัวไปในเงามืดข้างตัว หายไปในอากาศราวกับว่าล่องหนได้

“ฮ่า ๆ ๆ คุณเห็นไหม นี่คือทักษะความสามารถของนินจา ขอแค่สถานที่ที่มีเงามืด นินจาสามารถหายตัวไปได้ คุณรอความตายเถอะ!”

ท่านแปดอดทนต่อความเจ็บปวดแล้วกลิ้งออกไป กลิ้งไปอยู่ในเงามืดของมุมห้อง

เนื่องจากความเชื่อมั่นในทักษะฝีมือของเหลียงยู่ ท่านแปดรู้สึกว่าถ้ามีเงามืดเขาจะปลอดภัยอย่างแน่นอน แค่หลี่โม่กล้าก้าวเข้ามาในเงามืด เขาจะถูกเหลียงยู่ลอบสังหารอย่างเงียบ ๆแน่นอน

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ท่านแปดได้พบกับอันตรายนับไม่ถ้วน ขอแค่มีเงามืด และมีเหลียงยู่อยู่ อันตรายทั้งหมดก็ถูกขจัดออกไป

ท่านแปดเชื่อว่าครั้งนี้จะไม่มีข้อยกเว้น

ท่านแปดมองหลี่โม่ที่ยืนอยู่ข้างเงามืดด้วยรอยยิ้ม ยกนิ้วก้อยขึ้นและกล่าวอย่างยั่วยุว่า “เมื่อสักครู่คุณเก่งไม่ใช่หรือ? แล้วยังบอกว่าตนเองมีพรสวรรค์ไม่ใช่หรือ เข้ามาสิ ถ้าคุณเก่งก็เดินเข้ามาในเงามืด แค่คุณเดินเข้ามา เหลียงยู่ก็สามารถส่งคุณไปลงนรกได้!”

หลี่โม่หรี่ตาแล้วมองไปที่เงา ในเงาใหญ่ไม่สามารถมองเห็นใครได้นอกจากท่านแปด การหลบซ่อนตัวของนินจาเหลียงยู่ไม่มีช่องโหว่ถือว่าประสบความสำเร็จอย่างมาก

หลี่โม่ก้าวเท้าข้างหนึ่งเข้าไปในเงามืด แล้วก็เอนไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ ทดสอบการมีตัวตนอยู่ของเหลียงยู่