จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 393

ฉู่จงเทียนชะงักเล็กน้อย ต่อจากนั้นก็แสดงสีหน้ายินดีแทบบ้าออกมา

"คุณหลี่ คุณตกลงที่จะเข้าร่วมแข่งขันมวยดำนานาชาติจริงหรือ? นั่น นั่นมันเป็นการแข่งขันที่อันตรายมาก ทุกปีจะมีนักมวยหลายคนเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก! ความหมายของฉันก็คือคุณอย่าได้ทำการตัดสินใจเพื่อเรื่องของลูกชายฉัน ฉันสามารถคิดวิธีอื่นไปช่วยเขา"

ในขณะนี้หัวใจของฉู่จงเทียนกระวนกระวายอย่างหนัก ถึงแม้ว่าหลี่โม่ตกลงที่จะเข้าร่วมแข่งขันแล้ว แต่ว่าฉู่จงเทียนก็กังวลว่าหลี่โม่จะเกิดเรื่อง

ถ้าเกิดว่าหลี่โม่โชคร้ายเป็นอะไรขึ้นมาในการแข่งขันมวยดำนานาชาติ ฉู่จงเทียนคิดว่าเกรงว่าคนทั้งครอบครัวล้วนต้องประสบกับหายนะแล้ว

ฉู่จงเทียนตบหน้าผากอย่างขัดเคือง มือทั้งสองข้างคว้าจับกางเกงไว้แน่นเอ่ยว่า "คุณหลี่เป็นฉันที่คิดมากเกินไป เรื่องนี้ไม่ควรดึงคุณเข้ามาพบเจอกับความเสี่ยง ฉันติดต่อเพื่อนของหงเหมินให้จัดการดีกว่า"

หลี่โม่ตบไหล่ของฉู่จงเทียน "ฉู่จงเทียน ที่นายพูดตอนนี้ถึงจะเป็นคิดมากเกินไป ไม่พูดถึงเรื่องที่แต่ก่อนนายสละชีวิตมาช่วยฉัน ก็พูดให้ง่ายสักหน่อย ที่พวกเขาทำเช่นนี้พึ่งเป้ามาที่ฉันใช่มั้ย?"

"นี่มัน เหมือนกับพุ่งเป้ามาที่คุณ"

สมองของฉู่จงเทียนยุ่งเหยิงเป็นโจ๊กหม้อหนึ่ง ไม่เข้าใจความหมายของหลี่โม่โดยสิ้นเชิง

"นี่ก็ไม่ใช่จบแล้วหรือ ในเมื่อพวกเขาพุ่งเป้ามาที่ฉัน เช่นนั้นฉันก็ต้องไปเผชิญหน้าเป็นธรรมดา ถึงแม้ว่าวันนี้จะไม่มีเรื่องของนายเกิดขึ้น พวกเขาก็กลับไปหา เหล่าหวัง เหล่าหลี่คนอื่นๆมาวางแผนทำร้ายฉัน ดังนั้นไม่ว่าจะยังไงเรื่องนี้ของนายฉันก็จะต้องออกหน้า"

ฉู่จงเทียนตอนนี้ถึงได้เข้าใจความหมายในคำพูดของหลี่โม่ แต่ก็รู้ว่านี่คือการที่หลี่โม่กำลังทำให้ตนเองสบายใจ

ถ้าเปลี่ยนเป็นฉู่จงเทียนอยู่ในตำแหน่งสถานะของหลี่โม่ ฉู่จงเทียนคิดว่าตนเองแปดส่วนจะต้องนั่งดูไม่สนใจไยดี อย่างไรเสียความเสี่ยงในการเข้าร่วมการแข่งขันมวยดำก็มากเกินไป

"ขอบคุณคุณหลี่ ต่อไปคุณหลี่มีคำสั่ง ฉันฉู่จงเทียนจะทุ่มเททั้งกายใจ"

"ไม่ต้องพูดให้ร้ายแรงขนาดนั้น นายสามารถตอบกลับพวกเขาได้แล้ว ฉันก็อยากจะรู้ว่าเป็นใครที่สร้างกลอุบายอยู่เบื้องหลัง"

สำหรับคนที่จัดการแข่งขันมวยดำนานาชาติ หลี่โม่ไม่ได้ครุ่นคิดให้แจ่มแจ้งว่าเป็นใครที่สั่งการอยู่เบื้องหลัง หรือว่าจะเป็นราชามังกรคนอื่นๆ? หรือว่าจะเป็นจางเต๋ออู่ที่จากไปแล้วอย่างไม่ยินยอมพร้อมใจวางแผนการร้ายขึ้นมาอีก?

หลี่โม่มองไปที่นอกหน้าต่างรถแวบหนึ่ง เห็นกู้หยุนหลันเดินออกมาแล้ว ก็รีบเอาเรื่องจุกจิกโยนทิ้งไป

"เอาล่ะ นายรีบไปตอบกลับเถอะ ฉันจะไปทำงานกับภรรยาแล้ว"

หลี่โม่เปิดประตูรถลงมา ยิ้มเดินไปทางกู้หยุนหลัน

กู้หยุนหลันมองรถเบนซ์ของฉู่จงเทียนแวบหนึ่ง เอ่ยถามเสียงเบา "เป็นฉู่จงเทียน? นายไม่ได้ขอบคุณเขาให้ดีที่ช่วยนายไว้หรือ"

"ขอบคุณไปแล้ว คุณก็อย่าได้กังวลใจเรื่องพวกนี้เลย รีบไปบริษัทเถอะ"

หลี่โม่กังวลว่ากู้หยุนหลันจะถามว่าฉู่จงเทียนมาหาตนเองเรื่องอะไร ดังนั้นจึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

กู้หยุนหลันถอนหายใจครั้งหนึ่ง ส่ายหัวเอ่ยว่า "คุณลุงใหญ่ไม่รู้ว่าฟังคำพูดของใครเข้า ถึงกับเชิญซินแสจะไปที่สถานที่ก่อสร้างดูฮวงจุ้ย ดูเหมือนว่าจะอยากแก้ไขแปลนออกแบบการก่อสร้างด้วย ไม่รู้จริงๆว่าเขาคิดได้ยังไง"

"อ้อ ฟังดูแล้วน่าสนใจมากนะ พวกเราก็ไปดูความคึกคักกัน?"

หลี่โม่ยิ้มถาม

"คุณลุงให้ฉันต้องไป ความคึกคักนี้ไม่ดูก็ต้องได้ดู หวังแค่ว่าซินแสคนนั้นอย่าได้ทำอะไรที่มันเกินไป"

กู้หยุนหลันในใจมีความกังวล ถ้าเกิดซินแสเอาแบบแปลนออกแบบการก่อสร้างไปเปลี่ยนมั่วซั่วทั้งหมด เกรงว่าท้ายที่สุดตอนที่ติดตั้งสายการผลิตจะเกิดปัญหาใหญ่ขึ้นมา อย่างไรก็เสียการออกแบบตัวโรงงานล้วนอิงมาจากสายการผลิต ปรับเปลี่ยนมากเกินไปจะต้องเกิดปัญหาขึ้นมา

ทั้งสองคนขึ้นไปบนรถ กู้หยุนหลันขับรถไปทางสถานที่ก่อสร้าง

กู้เจี้ยนเจียงและประธานหวางกับคนอื่นๆกระโดดหลบไปด้านหลัง หลี่โม่ใบหน้าเย็นชาดึงกู้หยุนหลันหลบไปด้านหลังหลายก้าว

สำหรับการกระทำที่อวดดีอย่างรถฮัมเมอร์นี้ ในใจหลี่โม่นั้นเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

ฮัมเมอร์ดริฟท์สะบัดหยุดลง ควันและฝุ่นฟุ้งกระจาย

เป็นชายหนุ่มสวมชุดสูทคนหนึ่งลงมาจากบนรถ สายตาดูถูกมองหลี่โม่และคนอื่นๆ

"ซินแสจางมาถึง พวกนายไม่รู้จักจัดแถวต้อนรับหรือ จับกลุ่มคุยไร้สาระอะไรกัน ไม่มีกฎเกณฑ์แล้วใช่ไหม!"

กู้เจี้ยนเจียงและประธานหวางกับคนอื่นๆล้วนค่อยๆโค้งตัวลง ยิ้มเหยเกยืนเป็นแถวเรียบร้อย

"สะเพร่าแล้ว สะเพร่าแล้ว พวกเราตอนนี้จะยืนเป็นแถวให้ดี"

หลี่โม่และกู้หยุนหลันยืนมองอยู่ด้านข้างด้วยสายตาเย็นชา ไม่ได้มีความคิดที่จะไปยืนเข้าแถวต้อนรับเลยแม้แต่น้อย

ชายหนุ่มคนหนึ่งที่สวมชุดแบบจีนมองทั้งสองคนแวบหนึ่ง ต่อจากนั้นสายตากวาดไปบนร่างของกู้หยุนหลันสองรอบ""

"พวกนายทำไมไม่ยืนเข้าแถวต้อนรับ? นายรีบเข้าไปในแถว สาวสวยคนนี้ไปกับฉัน ไปเปิดประตูรถให้กับอาจารย์จาง"

ชายหนุ่มชุดจีนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง

กลางสายตาของหลี่โม่ปรากฏแสงแห่งความเย็นชา หัวเราะเย็นชาเอ่ยว่า "ฝันไปเถอะ"

"หลี่โม่! นายพูดอะไรกัน! รีบทำตามเร็วเข้า!"