จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 397

โรงแรมซิสทีนคือโรงแรมที่ซินแสจางพักอยู่

และงานเลี้ยงในช่วงเย็นที่เตรียมจัดให้กับซินแสจางก็ถูกจัดขึ้นที่โรงแรมนี้

กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงรีบมาที่โรงแรมนี้เพื่อจะมาจัดเตรียมงานก่อนล่วงหน้า เมื่อมาถึงที่โรงแรมก็ได้ทำการจัดเตรียมงานทันที หลังจากจัดเตรียมงานเสร็จ กู้เจี้ยนกั๋วได้ส่งข้อความไปหาหมิงเต๋อ เพื่อนัดหมิงเต๋อออกมาพูดคุย

เพื่อที่จะให้ซินแสจางมีความสุขในงานเลี้ยงคืนนี้ กู้เจี้ยนกั๋วจึงวางแผนสอบถามของที่ซินแสจางชื่นชอบ

หมิงเต๋อรีบเดินเข้าไปในห้องพักของกู้เจี้ยนกั๋วก่อนจะยิ้มและเอ่ยถามออกไป : “พวกคุณทั้งสองนัดฉันมาพบ ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรงั้นหรือ”

“หมิงเต๋อเชิญนั่งก่อนเถอะ พวกเราแค่อยากจะถามคุณเกี่ยวกับเรื่องพื้นที่อัปมงคล จริงหรือไม่ที่เขาบอกกันว่ามันช่างน่ากลัว?”

“แน่นอนว่าน่ากลัวอย่างมาก หากว่าเป็นแค่เคราะห์เล็กละก็ ซินแสจางคงจะช่วยพวกคุณกำจัดไปเรียบร้อยแล้ว แต่ทว่าสถานที่ที่พวกคุณก่อสร้างแห่งนี้ มันคือเคราะห์ใหญ่ หากไม่รีบจัดการให้เสร็จสิ้นละก็ เกรงว่าในทุกๆปีจะต้องมีคนตายไม่มากก็น้อยแน่ๆ

คำพูดของหมิงเต๋อทำให้สีหน้าของกู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงเปลี่ยนไปทันที ในหนึ่งปีจะต้องมีคนบาดเจ็บล้มตายจำนวนมาก แบบนี้ใครจะรับไหว

หากเป็นแบบที่พูดละก็ โรงงานก็ไม่ต้องเปิดไปเลย หาเงินได้มากเท่าไหร่ก็ไม่สามารถปกปิดปัญหาได้แน่

“ยี่สิบล้านไม่มากไปสักนิด ฉันไม่เข้าใจเลยว่าพวกคุณกำลังคิดอะไรอยู่ หรือพวกคุณกำลังคิดว่าสิ่งที่ซินแสจางพูดออกมาไม่ถูกต้อง ? พวกคุณจะสามารถประหยัดเงินยี่สิบล้านได้เลยใช่หรือไม่ ? คนแบบพวกคุณสมองนี่ต้องมีปัญหาแล้วแน่ๆ”

“ฉันจะบอกกับคุณนะ ที่ซินแสจางตัดสินใจอยู่ที่นี่เป็นเวลาสามวันนั้น เพราะว่าซินแสจางได้คาดการณ์ไว้แล้วว่าภายในสามวันนี้จะต้องมีคนล้มตายแน่นอน คำพูดของฉันให้ทิ้งไว้ที่นี่ ในช่วงสามวันนี้พวกคุณพิสูจน์กันให้ดีเถอะ”

“กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงมีสีหน้าที่ตกใจจนหน้าซีดทันที เรื่องพวกนี้ถ้าอยู่ที่ผู้อื่น เช่นนั้นเท่ากับการฟังนิทาน แต่หากนำมาไว้กับตัวเองนั้น เหมือนกับเรื่องร้ายเรื่องหนึ่ง

“จริงหรือ อีกสามวันจะมีผู้คนล้มตายจริงๆหรือ? ตอนนี้ยังไม่มีการเริ่มทำการใดๆไม่ควรมีใครสมควรตายสิ กู้เจี้ยนเจียงพูดออกมาด้วยปากที่สั่นระริก

“เหอเหอ พวกคุณยังไม่เชื่ออีกอย่างนั้นหรือ หากไม่เชื่อละก็คืนนี้พวกคุณสามารถส่งคนไปดูสถานที่ก่อสร้างได้เลย ทั้งหมดนี้ไม่จำเป็นต้องรอให้ถึงช่วงเวลาที่ดาวหยิบเปล่งประกายที่สุดในเวลาเที่ยงคืนหรอก ตราบใดที่ผู้คนไปยังเขตศูนย์การก่อสร้างหลังเวลาเก้าโมง พวกเขาก็จะตายทั้งหมด”

สายตาที่เปล่งประกายของหมิงเต๋อกลับมืดมนลงทันที

กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงสบตากันชั่วครู่ ในใจของทั้งสองรู้สึกกังวลอย่างมาก นึกคิดในใจว่าหรือจะต้องส่งคนไปทดลองเรื่องนี้แล้วจริงๆ?

“หลี่โม่”

กู้เจี้ยนเจียงเอ่ยออกมาเบาๆ

กู้เจี้ยนกั๋วพยักหน้าเล็กน้อย “คืนนี้ให้คนไร้ประโยชน์คนนี้ไปดูสักรอบ แต่ทว่าจะหาเหตุผลอะไรไปดีละ พวกเราพูดอะไรไปคนไร้ประโยชน์นี่ก็ไม่ฟังเป็นแน่”

“เขาเชื่อฟังคำพูดของกู้หยุนหลันที่สุด เราแค่หาคำพูดดีๆให้กู้หยุนหลันเรียกคนไร้ประโยชน์นั้นไปที่ก่อสร้างก็พอแล้ว” กู้เจี้ยนเจียงพูดออกมาด้วยความเห็นใจ

“ใช่ ถ้าเช่นนั้นเรื่องนี้ก็มอบให้นายจัดการแล้วกันนะ”

กู้เจี้ยนกั๋วนำมือไปตบที่ไหล่ของกู้เจี้ยนเจียงเบาๆ

กู้เจี้ยนเจียงชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะยิ้มแบบขมขื่น ตอบรับจัดการเรื่องนี้

หมิงเต๋อได้ฟังบทสนทนาของทั้งคู่ ก็ยกขาทั้งสองข้างขึ้นมาไขว้กันก่อนจะพูดออกไปว่า “พวกคุณจัดการเรื่องนี้ได้อย่างชาญฉลาด ขอเพียงแค่ไอ้บ้านั้นตายไปซะ เท่านี้ท่านซินแสจางจะต้องดีใจอย่างมากเป็นแน่”

“ขอเพียงแค่ท่านซินแสจางมีความสุขก็พอแล้ว หากว่าเจ้าหลี่โม่ไร้ประโยชน์นั้นตายไปแล้วจริงๆ พรุ่งนี้พวกเราจะได้เชิญท่านซินแสจางทำพิธีกำจัดดวงวิญญาณชั่วร้ายออกไปซะ และพวกเราหวังว่ายังต้องขอรับคำชี้แนะจากหมิงเต๋ออีกมากเช่นกัน”

กู้เจี้ยนกั๋วพูดจบก็หยิบบัตรเอทีเอ็มมอบให้กับหมิงเต๋อ

หมิงเต๋อยิ้มก่อนจะยื่นมือไปรับบัตร “เอาล่ะ ต่อหน้าที่อยู่กับซินแสจางฉันจะช่วยพูดให้พวกคุณเอง ส่วนด้านซินแสจางนั้นไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะดูแลท่านอย่างดีเอง”