งานเลี้ยงมื้อค่ำเริ่มในเวลายี่สิบนาฬิกาตรง
ขณะที่กู้หยุนหลันกับหลี่โม่กำลังจะเดินเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง ทว่ากู้เจี้ยนเจียงกลับขวางทั้งสองคนไว้
“หยุนหลัน ซินแสจางเพิ่งสั่งมาว่าอยากให้คนไปที่ศูนย์กลางสถานที่ก่อสร้างก่อสร้างเพื่อรับดินคืน เห็นว่าอยากเช็คสถานการณ์กัดเซาะของหยินซากับดินหลังช่วงหลังที่หยินรุนแรงขึ้นในช่วงดึก ๆ ฉันคิดว่าจะให้หลี่โม่ไปดูสักหน่อย”
เหตุผลของอีกฝ่ายทำให้กู้หยุนหลันไร้หนทางปฏิเสธ เธอจึงทำได้เพียงยื่นกุญแจรถให้หลี่โม่
“งั้นคุณก็ไปดูเถอะ รีบไปรีบกลับล่ะ”
“โอเค เดี๋ยวฉันจะรีบกลับมา”
หลี่โม่หยิบกุญแจรถพร้อมกับหันหลังเดินจากไป กู้เจี้ยนเจียงกระตุกยิ้มเมื่อพบว่าแผนการสมรู้ร่วมคิดนี้ประสบผลสำเร็จ
“หยุนหลัน เราเข้าไปข้างในกันดีกว่า ซินแสจางให้ความสำคัญกับคุณมาก คืนนี้เธอต้องคอยเป็นเพื่อนคุยเขานะ” กู้เจี้ยนเจียงเตือน
กู้หยุนหลันพยักหน้าพลางเดินเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงพร้อมกับกู้เจี้ยนเจียง
ซินแสจางนั่งอยู่ที่ตำแหน่งประธานของโต๊ะ กู้เจี้ยนกั๋วนั่งอยู่ทางด้านขวาของซินแสจาง ส่วนตำแหน่งซ้ายมือนั้นเว้นว่างเอาไว้ เมื่อกู้เจี้ยนกั๋วเห็นเธอเดินเข้ามาก็รีบกวักมือเรียกทันที
“หยุนหลันรีบมานั่งเป็นเพื่อนซินแสจางสิ”
กู้หยุนหลันลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกัดฟันเดินเข้าไปนั่งลงที่เก้าอี้ด้านซ้ายมือของซินแสจาง
เขามองเธอพร้อมยิ้มจนตาหยี “คุณกู้มาแล้ว เมื่อครู่ได้ฟังเรื่องของคุณไปไม่น้อย คิดไม่ถึงเลยว่าคุณกู้จะเก่งขนาดนี้ ฉันชื่นชมคุณมากจริง ๆ ”
“ซินแสจางพูดเกินไปแล้ว ฉันไม่ได้เก่งอะไรหรอก ทุกอย่างเป็นเพราะมีลุงใหญ่คอยชี้แนะทั้งนั้น” เธอตอบกลับอย่างสุภาพ
กู้เจี้ยนกั๋วหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาเตรียมจะดื่ม เขากังวลว่ากู้หยุนหลันตัดบทสนทนาลงอย่างน่ากระอักกระอ่วน
“ฉันขอเป็นตัวแทนของทางตระกูลกู้ในการขอบคุณที่คุณเดินทางมาไกลเพื่อช่วยพวกเราแก้ปัญหา แก้วนี้ขอดื่มเพื่อเคารพคุณ”
ซินแสจางยกแก้วเหล้าขึ้นมาตอบรับ กู้เจี้ยนกั๋วดื่มเหล้าจนหมดแก้วในขณะที่ซินแสจางทำเพียงแค่แตะริมฝีปากไปที่ปากแก้วเบา ๆ เท่านั้น ท่าทางเสแสร้งแบบนั้นมันเพียงพอแล้วสำหรับการไว้หน้ากู้เจี้ยนกั๋ว
ฝ่ายกู้เจี้ยนกั๋วเองก็ไม่ได้โกรธเคือง เขายิ้มพลางหันไปพูดกับกู้หยุนหลัน “หยุนหลัน เธอเองก็ดื่มให้ซินแสจางหน่อยสิ ต่อไปเรามีเรื่องต้องรบกวนให้เขาช่วยเหลืออีกมาก”
เธอถอนหายใจอยู่ภายในใจก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมา “ฉันดื่มให้คุณ”
“ฮ่า ๆ พูดได้ดี พูดได้ดี”
หลังจากที่ซินแสจางชนแก้วกับกู้หยุนหลัน เขาก็ดื่มเหล้าจนหมดแก้ว
กู้เจี้ยนกั๋วเลิกคิ้วมอง มีหลายสิ่งที่เผยออกมาทัศนคติการดื่มของซินแสจาง
รึว่าซินแสจางจะสนใจกู้หยุนหลัน?
ถ้าเป็นอย่างนั้นจะมีวิธีมอมเหล้ากู้หยุนหลันเพื่อส่งเธอไปถึงเตียงของซินแสจางหรือไม่?
“ซินแสจางเห็นแก่หน้าตระกูลกู้ของพวกเรามากเหลือเกิน หยุนหลัน หนูยังไม่รีบคีบกับข้าวให้ซินแสจางอีก อย่าให้เขาดื่มแต่เหล้าโดยไม่กินกับแกล้มสิ” กู้เจี้ยนกั๋วยิ้ม
กู้หยุนหลันเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย เธอหยิบตะเกียบส่วนรวมขึ้นมาเพื่อคีบกับข้าวให้ซินแสจาง
ซินแสจางชื่นชมการขยิบตาของกู้เจี้ยนกั๋วในใจ รอจนข่าวการเสียชีวิตของหลี่โม่ถูกส่งมา เกรงว่าในคืนนี้กู้หยุนหลันจะตกเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์ เมื่อคิดได้อย่างนี้ในใจของเขาก็เต็มไปด้วยความสุข แววตาลามกของซินแสจางล่องลอยไปหากู้หยุนหลันอย่างอดไม่ได้
หญิงสาวสัมผัสได้ถึงแววตาแปลก ๆ จากซินแสจาง เธอนึกถึงคำพูดของหลี่โม่ที่กล่าวว่าอีกฝ่ายเป็นคนหลอกลวง มุมมองที่เธอมีต่อซินแสจางก็เริ่มสั่นคลอน
……
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...