จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 418

"ตี! ทุบตีให้หนัก ทุบตีให้ตาย!"

ฉิงจี้เย่กล่าวอย่างดุเดือด

“พี่ใหญ่ คุณมันบ้าไปแล้ว ทำไมให้พวกเขาตีพวกเรา!”

คุณชายรองฉิงถามด้วยความตื่นตระหนก

“ยังกล้าถามว่าทำไม? พวกคุณกล้าทำให้คุณหลี่ขุ่นเคืองคือการหาที่ตาย! หักกระดูกบนร่างกายทุกซี่บนตัวของพวกเขาให้หมด!”

หลังจากพูดจบ ฉิงจี้เย่ได้ทำเป็นตัวอย่างก่อน โดยเหวี่ยงกำปั้นของเขาไปที่ไหล่ของสองพี่น้องที่โง่เง่า

ด้วยการชกสองครั้งอย่างดุเดือด คุณชายรองฉิงและคุณชายสามฉิงกรีดร้อง

“ชกแบบนี้ เร็ว”

หลังจากทำการการสาธิตเสร็จ ฉิงจี้เย่ก็จ้องไปที่บอดี้การ์ดและพูด

บอดี้การ์ดกัดฟันและขยับมือ ทุบตีคุณชายรองฉิงและคุณชายสามฉิงอย่างรุนแรง

ผู้คนที่ดูอยู่ข้างๆหวาดกลัว โหดร้ายกับพี่น้องของเขามาก หากไม่มีเหตุผลเพียงพอ นั่นก็ทำเกินไปแล้วจริงๆ

ภายใต้ความสนใจของผู้ชม ฉิงจี้เย่เดินไปหาหลี่โม่ โค้งคำนับให้หลี่โม่หนึ่งร้อยสิบองศา อีกนิดหัวของเขาก็จะแตะนิ้วเท้าของเขาแล้ว

“คุณหลี่ ผมขอโทษคุณแทนลูกพี่ลูกน้องสองคนนี้ของผมด้วย พวกเขามีตาแต่ไม่มีแวว ขอให้คุณหลี่ให้อภัยพวกเขาด้วย ผมจะจัดการกับพวกเขาอย่างเหมาะสมและจะไม่ปล่อยให้พวกเขากลับไปในประเทศอีกแน่นอน”

หลี่โม่พยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวจางๆ “งั้นก็แบบนี้เถอะ อย่างอื่นไม่ไปถือสาแล้ว”

“ขอบคุณคุณหลี่ ในนามของตระกูลฉิง ผมขอขอบคุณสำหรับความเอื้ออาทรของคุณ”

ฉิงจี้เย่โค้งคำนับและขอโทษหลังจากพูดจบ สีหน้าท่าทีดูเคารพมาก

ผู้คนที่มุมดูต่างตกตะลึง มองมาที่หลี่โม่ด้วยสายตาทุกรูปแบบ ราวกับจะมองเห็นผ่านตัวตนของหลี่โม่

แต่เสื้อผ้าธรรมดาของหลี่โม่นั้นดูสับสนเกินไป และมันก็ดูไม่ออกว่าตัวตนที่แท้จริงของหลี่โม่เป็นใคร

“คุณหลี่คนนี้เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์จากไหนกัน?ฉิงจี้เย่จึงได้เกรงกลัวเขาเช่นนี้ มันเป็นไอ้หนุ่มซินตึ๊งบุกกรุงโรมใช่ไหม”

“มังกรตัวนี้ ก็ดุร้ายเกินไปไหม ถึงขั้นที่คุณชายรองฉิงและคุณชายสามฉิงจะถูกส่งไปต่างประเทศ บางทีพวกเขาอาจถูกส่งไปที่ใดที่หนึ่งเพื่อทำไร่ทำนา น่าสงสารมาก”

“ใครรู้จักคุณหลี่คนนี้ โปรดช่วยเล่ารายละเอียดของคุณหลี่ให้ฟังหน่อย ฉันเตรียมพร้อมที่จะไปทำความรู้จักคุณหลี่ กอดต้นขาทองของเขา”

เมื่อฟังความคิดเห็นต่างๆนาๆของผู้คนรอบตัว คนทั้งคนของสวีอวิ๋นอวิ๋นก็เริ่มไม่ดี คนที่น่ากลัวอย่างฉิงจี้เย่จะไปขอโทษหลี่โม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งได้ล้มล้างมุมมองเดิมของสวีอวิ๋นอวิ๋น

สีหน้าของกู้ชิงหลินมืดลง และเธอก็หงุดหงิดเล็กน้อยที่เห็นฉิงจี้เย่ไม่มีศักดิ์ศรี อยู่ดีๆทำไมต้องไปขอโทษหลี่โม่ด้วย!

“อยากรู้รายละเอียดของคุณหลี่เหรอ? ฉันรู้”

กู้ชิงหลินกัดฟันและพูดว่า

สายตาของผู้คนมากมายรอบๆมองมา ชายหนุ่มร่ำรวยที่ไม่ใช่คนเมืองฮ่านเหล่านี้ไม่รู้จักกู้ชิงหลิน ดังนั้น เมื่อได้ยินว่าเธอรู้รายละเอียดของหลี่โม่ ดังนั้นพวกเขาจึงตั้งคำถามด้วยความสงสัย

“ถ้าคนสวยรู้ก็รีบบอกมา เราจะชวนคนสวยมาดื่มทีหลัง”

กู้ชิงหลินก็ไม่ได้ลีลา เธอเงยหน้าขึ้นแล้วพูดเสียงดังว่า "หลี่โม่ เป็นลูกเขยแต่งเข้าไปในบ้านฝ่ายหญิงของตระกูลกู้ในเมืองฮ่าน เป็นไอ้ขยะที่ไร้ประโยชน์! เขาจะเป็นไอ้หนุ่มซินตึ๊ง บุกกรุงโรมได้ไง เขาก็แค่ไอ้ขยะไร้ประโยชน์ของเมืองฮ่าน!"

ทันทีที่เสียงของกู้ชิงหลินลดลง ฝูงชนรอบๆก็ถอยกลังทันที ราวกับว่ากู้ชิงหลินเป็นพวกงูแมงป่อง ทุกคนหลบเลี่ยง

“ฉินจี้เย่กำลังจะบ้าใช่ไหม เขาพูดแบบนี้คือไม่มีหน้าเลยนะ และเขาก็ยอมรับว่าเขาเป็นสุนัข”

"นี่เป็นเพราะจะประจบจึงปล่อยใช่ไหม หลี่โม่คนนี้ไม่ใช่ขยะไร้ประโยชน์อย่างแน่นอน ถ้าเป็นขยะไร้ประโชชน์ ฉิงจี้เย่ไม่ใช่หมาอย่างแน่นอน"

กู้ชิงหลินถูกฉิงจี้เย่พูดจนแทบหายใจไม่ออก ฉิงจี้เย่ยอมรับว่าตนเองเป็นหมาของหลี่โม่ กู้ชิงหลินจะพูดอะไรเพิ่มก็สูญเปล่า

กู้ชิงหลินโกรธเนื่องจากความละอายและขุ่นเคือง เหวี่ยงมือไปที่ใบหน้าของฉิงจี้เย่ด้วยความโกรธและเริ่มลงมือ “หลี่โม่เป็นลูกเขยแต่งเข้ามาในตระกูลของฉัน ถ้าคุณเป็นหมารับใช้ของหลี่โม่ ก็เป็นสุนัขของตระกูลกู้ด้วย วันนี้ฉันจะตีหมาหัวเน่าตัวนี้!”

ฉิงจี้เย่ก้าวถอยหลังและหลบมือของกู้ชิงหลิน ขมวดคิ้วแน่นและมองไปที่หลี่โม่ด้วยสีหน้าที่สอบถาม

หลี่โม่มองไปที่กู้ชิงหลินอย่างเย็นชาและกล่าวว่า "ตี"

ฉิงจี้เย่พยักหน้า จับผมของกู้ชิงหลิน ยกแขนของเขาและตบไปที่ใบหน้าของกู้ชิงหลิน

หลังจากตบไปไม่กี่ครั้ง ใบหน้าที่เต็มไปด้วยโบท็อกของกู้ชิงหลินเกือบพัง

"ฮือๆๆ! “

กู้ชิงหลินถูกทุบตีและร้องไห้อย่างหนัก ปาดน้ำตาและคำราม “หลี่โม่ คุณกล้าให้คนอื่นตบฉัน คอยดู รอให้ฉันหาคนมาจัดการพวกคุณ!"

“จะหาคนก็รีบไปหา อย่าปล่อยให้เรารอนานเกินไป”

หลี่โม่พูดจางๆ

“เดี๋ยวก่อน วันนี้เป็นวันตายของคุณ!”

หลังจากที่กู้ชิงหลินพูดจบ เธอก็รีบไปหาคุณชายสามหลิน