"ตี! ทุบตีให้หนัก ทุบตีให้ตาย!"
ฉิงจี้เย่กล่าวอย่างดุเดือด
“พี่ใหญ่ คุณมันบ้าไปแล้ว ทำไมให้พวกเขาตีพวกเรา!”
คุณชายรองฉิงถามด้วยความตื่นตระหนก
“ยังกล้าถามว่าทำไม? พวกคุณกล้าทำให้คุณหลี่ขุ่นเคืองคือการหาที่ตาย! หักกระดูกบนร่างกายทุกซี่บนตัวของพวกเขาให้หมด!”
หลังจากพูดจบ ฉิงจี้เย่ได้ทำเป็นตัวอย่างก่อน โดยเหวี่ยงกำปั้นของเขาไปที่ไหล่ของสองพี่น้องที่โง่เง่า
ด้วยการชกสองครั้งอย่างดุเดือด คุณชายรองฉิงและคุณชายสามฉิงกรีดร้อง
“ชกแบบนี้ เร็ว”
หลังจากทำการการสาธิตเสร็จ ฉิงจี้เย่ก็จ้องไปที่บอดี้การ์ดและพูด
บอดี้การ์ดกัดฟันและขยับมือ ทุบตีคุณชายรองฉิงและคุณชายสามฉิงอย่างรุนแรง
ผู้คนที่ดูอยู่ข้างๆหวาดกลัว โหดร้ายกับพี่น้องของเขามาก หากไม่มีเหตุผลเพียงพอ นั่นก็ทำเกินไปแล้วจริงๆ
ภายใต้ความสนใจของผู้ชม ฉิงจี้เย่เดินไปหาหลี่โม่ โค้งคำนับให้หลี่โม่หนึ่งร้อยสิบองศา อีกนิดหัวของเขาก็จะแตะนิ้วเท้าของเขาแล้ว
“คุณหลี่ ผมขอโทษคุณแทนลูกพี่ลูกน้องสองคนนี้ของผมด้วย พวกเขามีตาแต่ไม่มีแวว ขอให้คุณหลี่ให้อภัยพวกเขาด้วย ผมจะจัดการกับพวกเขาอย่างเหมาะสมและจะไม่ปล่อยให้พวกเขากลับไปในประเทศอีกแน่นอน”
หลี่โม่พยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวจางๆ “งั้นก็แบบนี้เถอะ อย่างอื่นไม่ไปถือสาแล้ว”
“ขอบคุณคุณหลี่ ในนามของตระกูลฉิง ผมขอขอบคุณสำหรับความเอื้ออาทรของคุณ”
ฉิงจี้เย่โค้งคำนับและขอโทษหลังจากพูดจบ สีหน้าท่าทีดูเคารพมาก
ผู้คนที่มุมดูต่างตกตะลึง มองมาที่หลี่โม่ด้วยสายตาทุกรูปแบบ ราวกับจะมองเห็นผ่านตัวตนของหลี่โม่
แต่เสื้อผ้าธรรมดาของหลี่โม่นั้นดูสับสนเกินไป และมันก็ดูไม่ออกว่าตัวตนที่แท้จริงของหลี่โม่เป็นใคร
“คุณหลี่คนนี้เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์จากไหนกัน?ฉิงจี้เย่จึงได้เกรงกลัวเขาเช่นนี้ มันเป็นไอ้หนุ่มซินตึ๊งบุกกรุงโรมใช่ไหม”
“มังกรตัวนี้ ก็ดุร้ายเกินไปไหม ถึงขั้นที่คุณชายรองฉิงและคุณชายสามฉิงจะถูกส่งไปต่างประเทศ บางทีพวกเขาอาจถูกส่งไปที่ใดที่หนึ่งเพื่อทำไร่ทำนา น่าสงสารมาก”
“ใครรู้จักคุณหลี่คนนี้ โปรดช่วยเล่ารายละเอียดของคุณหลี่ให้ฟังหน่อย ฉันเตรียมพร้อมที่จะไปทำความรู้จักคุณหลี่ กอดต้นขาทองของเขา”
เมื่อฟังความคิดเห็นต่างๆนาๆของผู้คนรอบตัว คนทั้งคนของสวีอวิ๋นอวิ๋นก็เริ่มไม่ดี คนที่น่ากลัวอย่างฉิงจี้เย่จะไปขอโทษหลี่โม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งได้ล้มล้างมุมมองเดิมของสวีอวิ๋นอวิ๋น
สีหน้าของกู้ชิงหลินมืดลง และเธอก็หงุดหงิดเล็กน้อยที่เห็นฉิงจี้เย่ไม่มีศักดิ์ศรี อยู่ดีๆทำไมต้องไปขอโทษหลี่โม่ด้วย!
“อยากรู้รายละเอียดของคุณหลี่เหรอ? ฉันรู้”
กู้ชิงหลินกัดฟันและพูดว่า
สายตาของผู้คนมากมายรอบๆมองมา ชายหนุ่มร่ำรวยที่ไม่ใช่คนเมืองฮ่านเหล่านี้ไม่รู้จักกู้ชิงหลิน ดังนั้น เมื่อได้ยินว่าเธอรู้รายละเอียดของหลี่โม่ ดังนั้นพวกเขาจึงตั้งคำถามด้วยความสงสัย
“ถ้าคนสวยรู้ก็รีบบอกมา เราจะชวนคนสวยมาดื่มทีหลัง”
กู้ชิงหลินก็ไม่ได้ลีลา เธอเงยหน้าขึ้นแล้วพูดเสียงดังว่า "หลี่โม่ เป็นลูกเขยแต่งเข้าไปในบ้านฝ่ายหญิงของตระกูลกู้ในเมืองฮ่าน เป็นไอ้ขยะที่ไร้ประโยชน์! เขาจะเป็นไอ้หนุ่มซินตึ๊ง บุกกรุงโรมได้ไง เขาก็แค่ไอ้ขยะไร้ประโยชน์ของเมืองฮ่าน!"
ทันทีที่เสียงของกู้ชิงหลินลดลง ฝูงชนรอบๆก็ถอยกลังทันที ราวกับว่ากู้ชิงหลินเป็นพวกงูแมงป่อง ทุกคนหลบเลี่ยง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...