จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 427

หลังจากที่เขวี้ยงหนอนพิษออกมา ลุงเป้าหันหลังหนีทันที เขาไม่มีความคิดที่จะสู้ต่อ

แค่กระบวนท่าเดียวก็โดนหลี่โม่ทำร้ายมือขวา ในใจของลุงเป้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาไม่กล้าทำอะไรหลี่โม่อีก

ถึงหนอนพิษจะทำร้ายหลี่โม่ได้ แต่ลุงเป้าก็ตัดสินใจที่จะหนี

เขาวิ่งเข้าไปหาคุณชายสามหลินและพูดด้วยน้ำเสียงกระวนกระวาย “หนีเร็ว! ผมจะดูหลังให้!”

“หา?”

คุณชายสามหลินสงสัย จากนั้นก็ตั้งสติได้ ลุงเป้ากำลังจะบอกให้ตัวเองวิ่งหนีเอาชีวิตรอด

ถึงแม้การวิ่งหนีมันจะไม่ถูกต้อง แต่ผู้มีประสบการณ์วิ่งหนีอย่างคุณชายสามหลินรีบจับมือกู้ชิงหลินและหันหลังวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง

กู้ชิงหลินยังตะโกนอย่างไม่ยอมแพ้ “เราจะหนีอย่างนี้เหรอ ไหนบอกว่าจะจัดการหลี่โม่ไม่ใช่หรือไง!”

ตอนแรกบอกว่าจะจัดการหลี่โม่ได้อย่างง่ายดาย แต่ทว่าตอนนี้กลับวิ่งหนีอุตลุด ตอนนี้กู้ชิงหลินสติกระเจิดกระเจิง นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดไว้!

“ไม่หนีเธอก็อยู่รอความตายสิ!”

คุณชายสามหลินพูดอย่างน่ากลัว เขาปล่อยมือกู้ชิงหลินและวิ่งหนีอย่างรวดเร็ว

กู้ชิงหลินตกใจมาก เธอวิ่งจนรองเท้าส้นสูงหลุด เธอกัดฟันวิ่งตามคุณชายสามหลิน เพราะไม่กล้าอยู่ที่นี่ต่อ

ลุงเป้าวิ่งตามหลังทั้งสองคนอย่างเอาเป็นเอาตาย เขาอธิษฐานในใจว่าหนอนพิษจะได้ผล ไม่งั้นถึงจะตายที่นี่ก็ไม่สามารถหยุดหลี่โม่เอาไว้ได้

เมื่อเห็นทั้งสามคนวิ่งหนีอย่างบ้าคลั่ง เหล่าลูกคนรวยที่อยากรู้อยากเห็นรู้สึกว่าเรื่องมันกลับตาลปัตรเร็วมาก เมื่อกี้ยังเห็นคุณชายสามหลินวางอำนาจ ทำไมวินาทีต่อมาถึงวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนล่ะ

เหล่าคุณชายที่ตกใจจนแทบจะอ้าปากค้าง ต่างมองหลี่โม่ด้วยสายตาแปลกประหลาด คิดไม่ออกว่าทำไมหลี่โม่ถึงดุขนาดนี้ เขาใช้พละกำลังของคนคนเดียวพลิกกลับมาเอาชนะได้

ถ้ามีคนเอาเรื่องเมื่อครู่มาพนัน คนที่อยู่ในนี้คงจะแพ้พนันกันหมด

“หลี่โม่น่ากลัวจัง พวกบอดี้การ์ดข้างกายคุณชายสามหลินล้วนเป็นผู้มีฝีมือ คิดไม่ถึงว่าจะโดนหลี่โม่จัดการด้วยกระบวนท่าเดียวจนหนีหัวซุกหัวซุน”

“ใครบอกว่าหลี่โม่เป็นสวะ ถ้าคนแบบเขาเป็นสวะ งั้นพวกเราก็ยิ่งสวะเสียอีก”

“หลี่โม่เป็นคนที่เก่งสุดยอด ถ้าเกิดเป็นการแสดง เขาเป็นถึงระดับดาราใหญ่เลยนะ ไม่รู้จริงๆ ทำไมถึงว่าเขาเกาะผู้หญิงกิน”

เหล่าคุณชายพากันถกเถียงขึ้นมาเบาๆ ภาพลักษณ์ของหลี่โม่ในใจของพวกเขายิ่งสูงส่งเข้าไปอีก คนพวกนี้เข้าใจแล้วว่าทำไมฉิงจี้เย่ถึงทำเช่นนั้น

ฉิงจี้เย่ใช้ชีวิตน้อยๆ ของตัวเองซื้อใจชัดๆ! ก่อนหน้านี้ฉิงจี้เย่พูดว่าตัวเองเป็นสุนัขรับใช้หลี่โม่ ดูเหมือนว่ามันเป็นคำพูดจากส่วนลึกของหัวใจฉิงจี้เย่

“เฮียฉินยอดมาก เขามองขาดและก้าวนำหน้าไปแล้ว ถ้าเราจะไปเลียแข้งเลียขาหลี่โม่ตอนนี้ กลัวแม้แต่นิ้วเท้ายังจะไม่ได้เลียน่ะสิ”

“โอ้โห คนที่เยี่ยมยอดอย่างนี้จะต้องเป็นยอดคน เราไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้นหรอก อย่าว่าแต่จะคิดเลียแข้งเลียขาหลี่โม่เลย แค่ได้เลียแข้งเลียขาเฮียฉิน พวกเราก็ได้ใบบุญไปด้วยแล้ว”

ขณะที่เหล่าคุณชายกำลังถกเถียงกัน หนอนพิษพวกนั้นตายคามือหลี่โม่

หลี่โม่มองหนอนพิษที่ตายอยู่ในฝ่ามือของเขา เขาแสยะยิ้มออกมา

“หึ กล้าเอาของกระจอกแบบนี้มาป้องกันตัว อยากจะหัวเราะให้ฟันหัก”

“หลี่โม่ นายไม่เป็นไรใช่ไหม”

กู้หยุนหลันถามอย่างเป็นห่วง

หลี่โม่รีบยิ้มออกมา เขาหันมาพูดว่า “ไม่เป็นไร พวกคุณนั่งรอก่อนนะ เดี๋ยวผมจะสั่งสอนพวกมันสักหน่อย”

พูดจบ หลี่โม่ก็วิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานเข้าก็ตามลุงเป้าจนทัน

ลุงเป้ารู้สึกว่ามีคนตามมาข้างหลัง จู่ๆ สติของเขากระเจิดกระเจิง เขาเสียใจที่รับภารกิจครั้งนี้ ถ้าไม่มาคุ้มครองคุณชายสามหลินจะดีแค่ไหนกันนะ

“ช้าก่อน ฟังฉันพูดก็พอ!”

ลุงเป้าพูดเสียงทุ้ม เขาอยากยื้อเวลาเอาไว้