จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 432

หลี่โม่พูดเอาใจฉิงจี้เย่สองสามประโยค ในใจของฉิงจี้เย่เต็มไปด้วยปณิธานอันแรงกล้า เขาตัดสินใจสร้างผลงานที่ดีกับหลี่โม่ อย่างน้อยก็สามารถทำให้ตระกูลฉิงเป็นตระกูลแถวหน้าในประเทศ

เฉินเสี่ยวถงมองลุงฝู กู้หยุนหลันพูดปลอบใจเธอและส่งสายตาให้หลี่โม่รู้ว่ากลับกันได้แล้ว

หลี่โม่ตบบ่าฉิงจี้เย่ จากนั้นจึงยิ้มแล้วพูดว่า “รักษาตัวให้ดี พวกเรากลับก่อน”

“เดินทางปลอดภัยครับ ถ้ามีอะไรให้ทำ คุณโทรหาผมได้เลย สองวันนี้ถึงผมจะขยับไม่ได้ แต่คนในตระกูลฉิงสามารถช่วยคุณได้ทุกเมื่อ”

หลี่โม่หัวเราะแล้วโบกมือไปมา จากนั้นจึงพากู้หยุนหลันกับเฉินเสี่ยวถงออกมา

เมื่อออกมาจากโรงพยาบาล กู้หยุนหลันหยิบมือถือขึ้นมาแกว่งไปมาตรงหน้าหลี่โม่ “แม่ฉันส่งข้อความมาบอกว่าจงเสวียนใกล้ถึงแล้ว ให้เราจับคู่จงเสวียนกับเฉินเสี่ยวถง”

เฉินเสี่ยวถงยู่ปาก เธอจับแขนกู้หยุนหลันแล้วเขย่าไปมา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ

“งั้นก็ไปเจอกันหน่อยเถอะ ไม่แน่จงเสวียนกับเฉินเสี่ยวถงอาจจะเป็นรักแรกพบก็ได้”

หลี่โม่พูดติดตลก

“ฉันไม่มีทางมีรักแรกพบกับผู้ชาย”

เฉินเสี่ยวถงชูคอเหมือนหงส์ขาวผู้หยิ่งผยอง

หลี่โม่ยักไหล่ เขายกมือขึ้นมาบังแดดที่หน้าและมองไปยังลานจอดรถ เห็นจงเสวียนกำลังวิ่งเข้ามา

หวังจงเสวียนวิ่งเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม เขาถึงกับอึ้งไปเมื่อเห็นเฉินเสี่ยวถง จากนั้นจึงพยายามละสายตาของตัวเองออกมา

สาวน้อยคนนี้สวยมาก เหมือนเอลฟ์อย่างไรอย่างนั้น แต่ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นผู้หญิงของหลี่โม่ เขาจึงคิดอะไรมากไม่ได้

คุณน้าไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย เธอเป็นกิ๊กของหลี่โม่ ยังจะแนะนำให้เขารู้จักอีก น้าจะขุดหลุมฝังเขาหรือไง!

หลังจากที่หวังจงเสวียนละสายตาออกมา เขาจึงพูดกับหลี่โม่อย่างนอบน้อม “พี่เขย ผมโดนคุณน้าบังคับอย่างไม่มีทางเลือก จริงๆ ผมมีผู้หญิงที่ชอบแล้ว เรื่องวันนี้ต้องขอโทษด้วยนะครับ ผมเลี้ยงข้าวพวกคุณเป็นการไถ่โทษแล้วกัน”

เฉินเสี่ยวถงถึงกับโล่งอก เธอรู้สึกว่าหวังจงเสวียนรู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควรทำ เธอจึงไม่ต้องกังวลว่าจะโดนตื๊อ

หลี่โม่ลูบคางแล้วพูดว่า “แม่ยายอยากจับคู่พวกนาย ยังไงก็ต้องแสดงกันหน่อย ให้กู้หยุนหลันถ่ายรูปไว้เพื่อเป็นหลักฐานว่าพาทั้งสองคนมาเจอกันแล้ว ฉันว่าหาร้านกาแฟนั่งคุยกันดีกว่า ฉันมีธุระที่ต้องทำนิดหน่อย เดี๋ยวฉันจัดการธุระเสร็จ ค่อยไปหาอะไรทานกัน”

หวังจงเสวียนเกาหัว เขาไม่เข้าใจว่าหลี่โม่ต้องการจะสื่ออะไรกันแน่ แต่เขาก็ไม่คิดที่จะทำความเข้าใจ หลี่โม่พูดอะไรก็ทำตามนั้น แค่ต้องควบคุมจิตใจไม่ให้หวั่นไหวกับเฉินเสี่ยวถงก็พอแล้ว

“ก็ได้ครับ ฝั่งตรงข้ามมีร้านกาแฟ เราจะไปนั่งที่ร้านนั้น คุณไปทำธุระเถอะครับ”

หวังจงเสวียนพูดอย่างสบายใจ

กู้หยุนหลันส่งกุญแจรถให้หลี่โม่ แล้วพูดกำชับว่า “ระวังตัวด้วย”

“วางใจเถอะ ความปลอดภัยมาเป็นอันดับแรกอยู่แล้ว รอผมนะ”

หลี่โม่รับกุญแจมา จากนั้นจึงเดินไปที่ลานจอดรถ

หวังจงเสวียน เฉินเสี่ยวถงและกู้หยุนหลันเดินไปยังร้านกาแฟที่อยู่ตรงข้ามโรงพยาบาล

เฉินเสี่ยวถงมองแผ่นหลังของหลี่โม่ เธอจับแขนกู้หยุนหลันแล้วถามว่า “พี่หยุนหลันไม่เขาเหรอว่าไปไหน ถ้าเขาไปทำเรื่องไม่ดีขึ้นมาล่ะ”

“หลี่โม่ไม่ทำเรื่องไม่ดีและไม่มีคนอื่นด้วย เขามีธุระที่ต้องทำแน่นอน”

กู้หยุนหลันพูดอย่างแน่วแน่