จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 44

บทที่ 44 คือหลี่โม่ใช่ไหม

พ่อของซู๋ไห่เทียนโทรมาเหรอ?

หวังฟางยิ้มอย่างตื่นเต้นและรีบพูดว่า "งั้นรีบรับเร็ว ถามเกี่ยวกับสถานการณ์และขอบคุณพ่อคุณแทนครอบครัวของเราด้วย"

พ่อของซู๋ไห่เทียนเป็นใครกัน?

ท่านประธานของบริษัทซู๋ซื่อ ซู๋โห้เฟิง มีมูลค่าหลายร้อยล้าน!

ในแวดวงธุรกิจในเมืองฮ่าน เขายังเป็นผู้ประกอบการรายใหญ่ที่มีชื่อเสียงและเป็นหนึ่งในตัวแทนที่โดดเด่นของชุมชนธุรกิจในเมืองฮ่าน

ในเมืองฮ่าน ก็เป็นคนที่มีอำนาจเช่นกัน

มีเขาช่วยเหลือ วิกฤตในครั้งนี้กับบริษัทรุงคาง ก็สามารถแก้ไขได้เช่นกัน

ดังนั้น ในใจหวังฟางจึงมีความสุขมาก เธอมองซู๋ไห่เทียนอย่างจริงจัง อยากจะยัดกู้หยุนหลันให้ซู๋ไห่เทียนในตอนนี้เลย ให้เขาพากลับไป

เห้อ ลูกสาวของฉันมันซื่อบื้อ ยังไงก็จะอยู่กับหลี่โม่ไอ้ขยะคนนี้ ดูสิ ถ้าเธอเลือกซู๋ไห่เทียน มันจะดีแค่ไหน สุขสบายมาก

ซู๋ไห่เทียนพยักหน้า รับโทรศัพท์อย่างภาคภูมิใจ พูดเสียงดังมาก "พ่อ เป็นยังไง บริษัทรุงคางตกลงที่จะร่วมมือแล้วใช่ไหม?"

"ไห่เทียน ที่พ่อโทรหาคุณก็เพราะเรื่องนี้ เรื่องนี้ ยากหน่อย พ่อกลัวว่าจะช่วยอะไรคุณไม่ได้มากนัก"

"อะไร?" ซู๋ไห่เทียนผงะ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาค่อยๆแข็งตัว

“ ไห่เทียน แม้ว่าบริษัทรุงคางจะเคยกินข้าวกับพ่อ แต่เราก็ไม่ได้สนิทกันมากนัก ตอนนี้ครอบครัวของเรายังขอร้องให้บริษัทรุงคางพิจารณาร่วมมือกับเรา หากเราปล่อยให้ตระกูลกู้ร่วมมือกับเขา เราจะทำยังไง?ไห่เทียน นี่มันธุรกิจ พ่อคงไม่สามารถช่วยคนนอกแล้วไม่ช่วยตนเองหรอกใช่ไหม?เอาล่ะ เรื่องนี้ก็แค่นี้ละกันนะ”

ในขณะที่โทรศัพท์วางสาย การแสดงออกที่มีชัยชนะบนใบหน้าของซู๋ไห่เทียนก็หายไปในขณะนี้

เดิมทีเต็มไปด้วยความหวังและความสุข แต่คิดไม่ถึงว่าสิ่งต่างๆจะเปลี่ยนไปเช่นนี้

ครอบครัวของตนก็ต้องการร่วมมือกับบริษัทรุงคาง ถ้าช่วยกู้หยุนหลัน มันเท่ากับเป็นการทำลายธุรกิจของครอบครัวตนเอง

ซู๋ไห่เทียนก็ตกที่นั่งลำบากเช่นกัน เขาเพิ่งคุยโวต่อหน้ากู้หยุนหลันและหวังฟาง ตอนนี้เขาควรอธิบายอย่างไร?

บอกว่าไม่มีวิธี?

นั่นมันขายหน้าเกินไปแล้ว เสียหน้าเกินไป!

ต่อไปภาพลักษณ์ของตัวเองที่มีต่อกู้หยุนหลันก็จะพังทลายลง

“ เป็นอะไรไป ไห่เทียน?พ่อของคุณเจอปัญหาอะไรหรือเปล่า?”

เมื่อเห็นสีหน้าของซู๋ไห่เทียนผิดปกติ หวังฟางจึงถามอย่างรวดเร็วและกังวลมาก

"ไม่…..ไม่มีอะไร!"

ซู๋ไห่เทียนพยายามบีบรอยยิ้มออกมาและโกหกว่า"พ่อของผมบอกแล้ว ว่าเรื่องนี้ใกล้เสร็จแล้ว เขาได้คุยกับท่านประธานหรุงแล้ว กำลังรอข่าว ดังนั้นพวกคุณสามารถวางใจได้ .”

 ขี่หลังเสือแล้วลงจากหลังเสือยาก

ซู๋ไห่เทียนก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากใช้กลยุทธ์การเลื่อนเวลาออกไป อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่รีบร้อน ตนเองสามารถรอดูก่อน เมื่อถึงเวลา บางทีพวกเขาก็อาจลืมมันไปก็ได้

แม้ว่าพวกเขาจะถามในเวลานั้น ตนเองก็สามารถคิดหาข้อแก้ตัวมากมายเพื่อปกปิด

เมื่อหวังฟางได้ยินเช่นนี้ เธอก็ผ่อนคลาย สีหน้าของเธอดูมีความสุขมากและจับมือของ ซู๋ไห่เทียนอย่างกระตือรือร้นด้วยคำพูดที่ดี

ในทางกลับกัน หลี่โม่ยืนอยู่อย่างเงียบๆ และได้รับความเย็นชาแทน

"หลี่โม่ คุณยืนทำอะไรที่นี่?ยังไม่รีบไปทำอาหารอีก วันนี้ไห่เทียนจะอยู่ที่บ้านเพื่อทานอาหารเย็นกับเรา"

กับหลี่โม่ หวังฟางไม่มีสีหน้าที่ดีต่อเขาเลย ตะโกนและสั่งการ

ตอนนี้ ซู๋ไห่เทียนเป็นลูกเขยคนเดียวในสายตาของเธอ

แน่นอนว่ากู้หยุนหลันเห็นฉากนี้ในสายตาของเธอ ทำได้เพียงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

สามีของเธอไม่ได้เรื่องจริงๆ แม้ว่าเธออยากจะพูดอะไรแทนหลี่โม่ แต่เธอก็ไม่สามารถเปิดปากได้

หลี่โม่ตอบรับ การเปลี่ยนสีหน้าของซู๋ไห่เทียนในตอนนี้ เขาเห็นมันและแน่นอนว่าเขาต้องเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

ซู๋ไห่เทียนคนนี้ ไร้ยางอายจริงๆ

ตอนเที่ยง ซู๋ไห่เทียนก็ได้รับประทานอาหารในตระกูลกู้ หวังฟางแสดงความกระตือรือร้น บนโต๊ะอาหารเย็นและคีบอาหารให้เขา

หลี่โม่ผู้น่าสงสาร ทำได้เพียงนั่งอยู่ข้างๆ เพิ่งยื่นมือออกไป ก็ถูกหวังฟางขวางไว้แล้วดุว่า "กินๆๆ คุณกินอะไร?นี่สำหรับไห่เทียน คุณกินแค่ข้าวเปล่าและผักก็พอแล้ว”

จากนั้น คีบน่องไก่ด้วยรอยยิ้มให้ซู๋ไห่เทียนแล้วพูดว่า "ไห่เทียน กินเยอะๆ หลังจากกินเสร็จ จะได้ไปเดินเล่นกับหยุนหลัน"

ทันทีที่พูดคำเหล่านี้ กู้หยุนหลันที่อยู่ด้านข้างก็หน้าแดงและจ้องมองไปที่แม่ของเธอและพูดว่า "แม่ คุณกำลังพูดอะไร?"

นิสัยกู้หยุนหลันเป็นคนอ่อนโยน ดื้อรั้นและไม่ชอบทะเลาะกับคนอื่น ดังนั้น ในหลายๆเรื่องของครอบครัวนี้ จึงอยู่ในความดูแลของหวังฟาง

เธอหันไปมองหลี่โม่ พบว่าการแสดงออกของเขาไม่ได้เปลี่ยนไป ราวกับว่าเขาไม่สนใจ

สิ่งนี้ด้วยซ้า ทำให้กู้หยุนหลันผิดหวังมาก