จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 453

หลี่โม่ตื่นแต่เช้าตรู่ ยุ่งกับการทำอาหารเช้าในครัว

หวังฟางดึงเฉินเสี่ยวถงนั่งลงบนโซฟา สอบถามเรื่องที่เมื่อวานเธอกับหวังจงเสวียนพบกัน

เฉินเสี่ยวถงรู้สึกกล้ำกลืนเล็กน้อยไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไร สายตาขอส่งความช่วยเหลือไปทางกู้หยุนหลัน

“แม่คะ แม่อย่าดื้อรั้นเลย ลูกพี่ลูกน้องไม่เหมาะสมกับเสี่ยวถง แม่อย่าจับคู่ผิดเลย”

กู้หยุนหลันพูดอย่างไม่มีทางเลือก

“แม่จับคู่ผิดยังไง ช่วงนี้ลูกพี่ลูกน้องลูกได้กระแสตอบรับดีมาก ได้ยินว่าได้ออกรายการโทรทัศน์เมื่อหลายวันที่ผ่านมา”

หวังฟางรู้สึกว่าหลานชายตนไม่เลวเลวจริงๆ อย่างน้อยก็ดีกว่าลูกเขยไร้ประโยชน์ตรงหน้ามาก

“เสี่ยวถงอ่า เธอควรฟังคำของคุณน้านะ จงเสวียนคนนี้หนูลองพิจารณาอีกหน่อย คนหนุ่มสาวติดต่อกันมากๆ ก็จะสามารถหาข้อดีของกันและกันได้”

เฉินเสี่ยวถงยิ้มและพูดอย่างกล้ำกลืน “ค่ะๆ ได้ค่ะคุณน้า อย่างนั้นหนูจะพยายามให้ดีที่สุด หนูจะไปดูหน่อยว่าพี่หลี่โม่ต้องการความช่วยเหลือไหม คุณน้าคุยกับพี่หยุนหลันไปก่อนนะคะ”

หาข้ออ้างที่จะรีบออกไป เฉินเสี่ยวถงมุดหัวเข้าไปในห้องครัว

หลี่โม่ที่กำลังทอดไข่ไก่อยู่เห็นเฉินเสี่ยวถงเข้ามา ถามอย่างยิ้มๆ “เธอมีอะไร ไปรอทานอาหารด้านนอกเถอะ ที่นี่ไม่ต้องการเธอช่วย”

เฉินเสี่ยวถงแสดงท่าทางน่าสงสาร สองมือจับแขนของหลี่โม่เขย่า “คุณอย่ารีบไล่ฉันออกไปเลย คุณน้าน่ากลัวเกินไป ฉันทนไม่ไหว ฉันสามารถซักผ้าทำกับข้าว อุ่นเตียงก็ทำได้เป็นพิเศษ คุณแค่เก็บฉันไว้เถอะ”

“อย่าพูดจาส่งเดช เก็บเอาคุณไว้ผมเลยต้องนอนห้องรับแขก ผมแทบอยากให้หยุนหลันโยนคุณออกไป”

หลี่โม่พูดด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย

เฉินเสี่ยวถงทำปากจู๋ ยืดเอวตรงทันใด

“ฉันไม่ได้แย่ไปกว่าพี่หยุนหลัน ไม่อย่างนั้นกลางคืนฉันเอาผ้านวมอุ่นให้คุณ แน่นอนว่าต้องทำให้คุณสบายมากๆ”

เฉินเสี่ยวถงใช้โอกาสนี้ทดสอบจริงครึ่งไม่จริงครึ่งหลี่โม่

ถ้าเป็นชายอื่นเกรงว่าจะพยักหน้าตอบรับน้ำลายไหลไปนานแล้ว แต่หลี่โม่ไม่แม้แต่ขยับเขยื้อน

ถือไม้พายอย่างจริงจังตักไข่แดงครึ่งสุกใส่ในจาน หลี่โม่ยัดจานอาหารใส่ในมือเฉินเสี่ยวถง

“รีบกินเถอะ อย่างนี้โลกนี้ก็สงบแล้ว”

เฉินเสี่ยวถงถือจานอาหารอย่างมึนเบลอ รู้สึกทุกคนนิสัยไม่ดีเลย

นี้มันเรื่องอะไร?

หรือว่านี่ตนถูกปฏิเสธใช่ไหม?

รู้สึกเหนื่อยใจมาก ดูเหมือนว่าการหลอกล่อหลี่โม่จะไม่ประสบผลสำเร็จ

กุญแจสำคัญอาจเป็นสภาพแวดล้อมไม่เหมาะสม ถ้าสามารถจับชายหญิงอยู่ห้องเดียวกัน เกรงว่าหลี่โม่จะคลุ้มคลั่งไปนานแล้ว ท่าทางเขาตอนนี้ต้องเป็นการเสแสร้งแน่นอน!

หลี่โม่มองเฉินเสี่ยวถงที่กำลังงุนงง เอียงศีรษะแล้วพูด “ยังไม่รีบออกไปเตรียมทานข้าวอีก อ้ำๆ อึ้งๆ ทำโง่อะไร”

“ฉัน ฉันซาบซึ้งมาก ซาบซึ้งจนอยากมอบร่างกายให้”

เฉินเสี่ยวถงพูดเบาๆ

“ไม่เอาน่า อย่าแกล้งผมที่นี่เลย ถ้าเกิดหยุนหลันเข้าใจผิด ผมจะโยนคุณออกไปตรงๆ”

เผชิญหน้ากับการข่มขู่ของหลี่โม่ เฉินเสี่ยวถงทำได้เพียงทำปากมุ่ยพร้อมกับเดินออกไป

ออกจากประตูห้องครัวเฉินเสี่ยวถงก็พบกับกู้หยุนหลัน เมื่อเห็นกู้หยุนหลันอยู่ห่างจากห้องครัวเพียงไม่กี่ก้าว ในใจเฉินเสี่ยวถงรู้สึกถึงถนนสายลับอันตราย

ถ้าเมื่อครู่ทำอะไรหุนหันพลันแล่นไป นั่นอาจถูกหยุนหลันพบเข้า เป็นสภาพแวดล้อมที่อันตรายมาก เป็นไปได้ไหมที่หลี่โม่จะแกล้งทำเป็นสุภาพบุรุษ

“พี่หยุนหลัน นี่เป็นไข่ที่หลี่โม่ทอดให้ๆๆ พี่ พี่ไปทานก่อนเลยนะคะ ฉันจะไปในครัวเพื่อเสิร์ฟอาหาร”