เฉินเสี่ยวถงไม่อยากถูกโยนทิ้ง ถ้าหลังจากถูกส่งที่โรงพยาบาล หลี่โม่กับกู้หยุนหลันไม่สนใจตนเอง นั่นเท่ากับว่าความพยายามก่อนหน้านี้ทั้งหมดสูญสิ้น
หลี่โม่เดินออกจากห้องครัวพร้อมกับนมและแซนด์วิชหนึ่งจาน นั่งลงข้างๆ กู้หยุนหลันแล้วพูด “ตอนบ่ายผมอาจมีธุระนิดหน่อย ถึงเวลาต้องออกไป”
“ธุระอะไร?”
กู้หยุนหลันถามด้วยความสงสัย
“ไอ้ฉู่ หรือก็คือฉู่จงเทียนทางนั้นมีเรื่องนิดหน่อย ผมไปช่วยดูสักหน่อย อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้เขาก็ช่วยผมไว้ไม่น้อย”
หลี่โม่พูดอย่างคลุมเครือ
เรื่องที่ไปต่อสู้งานแข่งขันมวยดำสากลแน่นอนว่าไม่สามารถให้กู้หยุนหลันรู้ได้ ดังนั้นหลี่โม่จึงสร้างข้อแก้ตัวพิเศษขึ้นมา
เฉินเสี่ยวถงเอียงศีรษะมองไปที่หลี่โม่ รู้สึกว่านี่น่าจะเป็นโอกาสหนึ่ง
ดูเหมือนว่าตอนบ่ายต้องแอบตามหลี่โม่ออกไป จากนั้นก็จะมีเวลามากมายที่จะอยู่ตามลำพังกับหลี่โม่ ถึงเวลานั้นดูว่าหลี่โม่ยังแสร้งเป็นชายที่มีคุณธรรมและมีจิตใจแน่วแน่ยังไง
ฮึ!
ไม่เชื่อหรอกว่าจะมีชายที่ตัวฉันคนนี้คบคิดไม่ได้!
เฉินเสี่ยวถงกำหมัดมือขวาแน่น ในใจแอบให้กำลังใจตัวเอง
กู้หยุนหลันไม่ได้ถามอะไรต่ออีก ท้ายที่สุดหลี่โม่ก็อยากมีเวลาของตัวเอง ไม่สามารถผูกหลี่โม่ไว้ข้างกายตลอดเวลาได้
“อืม เดินทางดีๆนะ เรื่องที่อันตรายเกินไปคุณก็อย่าไปเข้าร่วม”
“วางใจได้ เรื่องอันตรายผมก็จะไม่ไปทำ ไม่ได้เพื่อผมแต่เพื่อคุณด้วย”
หลี่โม่โกหกอย่างตั้งใจ หน้าไม่แดงแต่ใจสั่น
ทานอาหารมื้อเช้าเสร็จ หลี่โม่กับพวกสามคนออกจากบ้าน
พึ่งออกจากประตูตึก ก็เห็นร่างหนึ่งวิ่งห้อตะบึงมา กู้หยุนหลันและเฉินเสี่ยวถงต่างตกอกตกใจกันหมด
คางเหวินซิงที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความมันเยิ้มลักษณะท่าทางหน้าซีดเผือดวิ่งมาหยุดด้านหน้าหลี่โม่ กวาดสายตามองกู้หยุนหลันและเฉินเสี่ยวถง ทันใดนั้นก็ถูกความสวยของทั้งสองคนดึงดูด ท่าทางเปลี่ยนเป็นแข็งทื่อทันที
“คุณมาทำอะไร อย่ามาขวางทาง”
หลี่โม่พูดอย่างไม่พอใจ
คางเหวินซิงกลับมามีสติอีกครั้งโค้งคำนับแล้วพูด “คุณหลี่สวัสดีครับ พี่สะใภ้ทั้งสองสวัสดีครับ ผม ผมมีเรื่อง”
ประโยคพี่สะใภ้ทั้งสองประโยคเดียว ทำให้ในใจของกู้หยุนหลันและเฉินเสี่ยวถงต่างเกิดคลื่นขึ้น
ในใจเฉินเสี่ยวถงมีความอ่อนหวาน แทบอดไม่ได้ที่จะตะโกนดังๆ พูดได้ดี มีรางวัล!
แต่ในใจกู้หยุนหลันระวังเฉินเสี่ยวถงมากขึ้น ครุ่นคิดกับตนเองถึงวิธีทิ้งเฉินเสี่ยวถงไว้ที่บ้าน จะเป็นการทำผิดจริงไหม
ถ้าหากหลี่โม่กับเฉินเสี่ยวถงเกิดประกายไฟขึ้นมาจริงๆ อย่างนั้นตนเองควรทำอย่างไรดี?
หลี่โม่จ้องไปที่คางเหวินซิงอย่างดุเดือด “พูดส่งเดชอะไร นี้คือพี่สะใภ้คุณ นี้คือ......นี้คือหญิงสาวที่เก็บมา ถ้าคุณสนใจสามารถเอาไปได้”
คางเหวินซิงฟังตาตั้ง ในใจชื่นชมหลี่โม่อย่างจริงใจ สามารถเก็บหญิงงามที่หาที่เทียบไม่ได้ดั่งเอลฟ์ได้ นั่นแน่นอนว่าเป็นคนที่โชคดีเหนือฟ้า สำหรับประโยคสุดท้ายที่หลี่โม่พูดว่าสามารถเอาไปได้ ถูกคางเหวินซิงละเลยไปโดยตรง
ล้อเล่นอะไร สาวสวยเป็นเทพรถหลี่โชคดีเหนือฟ้าที่เก็บมา นั่นไม่ใช่การรนหาที่ตายอย่างนั้นหรือ คนที่ไม่มีโชคไม่มีทางได้แน่นอน เพียงแค่เอาไป เกรงว่าจุดจบจะเป็นการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์โดยตรง
หลังจากที่คางเหวินซิงทำเรื่องต่างๆ เมื่อคืน ก็อยู่ในสถานะคนโง่งม
เฉินเสี่ยวถงกอดแขนของหลี่โม่ พูดเสียงหวาน “พี่หลี่โม่ คุณอย่าส่งฉันไปเลย จากนี้ฉันจะกวาดพื้นทำกับข้าวทำงานบ้านดีไหม ฉันจะดูแลคุณและพี่หยุนหลันอย่างดี”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...