จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 459

หลี่โม่ยิ้มและมองไปที่ทอมป์สันที่ประหลาดใจ “เห็นแล้วหรือยัง นี้คือไทเก็ก ไทเก็กใช้ความแข็งแกร่งชนะอ่อนแอและสิ่งที่เน้นหนักคือการตั้งรับ นี่คือฉันรับพละกำลังของเขาไว้ จากนั้นก็จะพละกำลังของเขาให้หมดสิ้นไป ซึ่งฉันยังไม่ได้ออกแรงอะไรเลย และถ้าหากว่าใช้การตั้งรับละก็ ถ้าอย่างนั้นนู่หลั่งจะถูกฉันทุบล้มลงกับพื้นแน่ๆ”

ทอมป์สันมองไปที่หลี่โม่ราวกับห่านที่โง่เขลา เขาไม่คาดคิดว่าในเวลานี้หลี่โม่ยังมีอารมณ์อธิบายกังฟูให้กับตัวเอง

การรับคืออะไรทอมป์สันเข้าใจเลยแม้แต่นิด แต่ก็ไม่ได้ขัดขวางที่จะทำให้ทอมป์สันรู้จักกับหลี่โม่ใหม่

ในขณะนี้แม้แต่คนโง่ก็สามารถดูออกได้ว่าหลี่โม่แข็งแกร่งกว่านู่หลั่งมาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนฉลาดอย่างทอมป์สัน ในขณะนี้ทอมป์สันรู้อยู่แล้วว่าจินตนาการของตัวเองกำลังจะล้มเหลวอีกครั้ง

นู่หลั่งได้โกรธมากจนควันออกหู เขารู้สึกว่าหลี่โม่กำลังเหยียดหยามตัวเอง ในระหว่างการต่อสู้ยังมีเวลาพูดคุยกับคนอื่น นี้มันไม่ได้เอาตัวเองไว้ในสายตาชัดๆ!

“นายยั่วให้ฉันโกรธ! ฉันขอสู้รบพันตูกับนายให้รู้แพ้รู้ชนะกันไปเลย!”

เลือดของนู่หลั่งไหลเวียนเร็วขึ้น กล้ามเนื้อเริ่มขยาย และพละกำลังของร่างกายทั้งหมดมากกว่าก่อนหน้านี้

ปัง!

นู่หลั่งกระทืบเท้าซ้ายด้วยความรุนแรง บนพื้นเวทีประลองถูกนู่หลั่งกระทืบเป็นหลุมใหญ่

จากนั้นนู่หลั่งก็ใช้แรงดึงมือข้างขวากลับมา และมือซ้ายกำหมัดต่อยไปที่หลี่โม่อย่างกะทันหัน เขาอยากใช้แรงการดึงและต่อยเอาชนะหลี่โม่อย่างสมบูรณ์

ซึ่งขณะที่นู่หลั่งใช้แรงดึงมือขวากลับมา และหลี่โม่ก็ปล่อยมือกะทันหันและคว้าหมัดของนู่หลั่งไว้

ทันใดนั้นนู่หลั่งก็เสียการทรงตัว และเอนหลังลงกับพื้น

หลี่โม่ยืนมองไปที่นู่หลั่ง และพูดอย่างใจเย็น “เอาอีกครั้ง เมื่อกี้ใช้ไทเก็ก ตอนนี้ขอแสดง 18 ฝ่ามือพิชิตหนอนหน่อย จัดการกับคนกากอย่างนาย ไม่จำเป็นต้องใช้ทักษะ 18 ฝ่ามือพิชิตมังกร”

หลี่โม่พูดติดตลก แต่ทันใดนั้นนู่หลั่งได้โกรธจนเลือดขึ้นหน้า

เมื่อเขาพลิกตัวและกระโดดขึ้นจากพื้น นู่หลั่งกรีดร้องราวกับสัตว์ที่ดุร้าย เท้าทั้งสองข้างกระทืบพื้น และพุ่งทุบเข้าไปหาหลี่โม่ราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่ ครั้งนี้นู่หลั่งใช้ความสามารถและพละกำลังทั้งหมดของร่างกายของตัวเอง ซึ่งเตรียมที่จะฝั่งหลี่โม่โดยตรง และเขาจะไม่มีวันทิ้งโอกาสที่ให้หลี่โม่โจมตีกลับแม้แต่นิด

หลี่โม่มองไปที่นู่หลั่งที่พุ่งเข้ามาหาตัวเองด้วยความเย็นชา และการแสดงออกของเขาไม่แสดงหวาดกลัวแม้แต่น้อย ราวกับว่าการออกมือที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังของนู่หลั่งนั้น หลี่โม่ไม่ได้เอามันไว้ในสายตาเลย

“ไปตายซะ!”

หมัดทั้งสองข้างของนู่หลั่งออกพร้อมกัน และทุบไปพร้อมกันตรงที่กระดูกสันหลังส่วนเอวของหลี่โม่ ถ้าหากคนธรรมดาทั่วไปโดนหมัดของนู่หลั่ง เกรงว่ากระดูกสันหลังส่วนเอวทั้งหมดคงจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

หลี่โม่ยิ้มและโบกฝ่ามือทั้งสองข้างออก และได้ชนกับหมัดทั้งสองข้างของนู่หลั่ง

เพียะเพียะ!

เสียงความเจ็บปวดที่ทะลุหัวใจก็ดังขึ้นมา และพละกำลังที่ราวกับคลื่นก็ไหลพุ่งเข้าหาแขนทั้งสองข้างของนู่หลั่ง และนู่หลั่งรู้สึกว่าแขนโครงกระดูกแขนของตัวเองกำลังแตกเป็นเสี่ยงๆ เพราะความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ทันใดนั้นก็มีเหงื่อเย็นไหลออกมาบนหน้าผากของเขา

หลี่โม่ได้ทีละเอาใหญ่ ดังนั้นเขาจึงพุ่งขึ้นไปตรงหน้านู่หลั่ง และฝ่ามือทั้งสองข้างก็ตบไปบนไหล่ของนู่หลั่ง

เพียะเพียะ

หลังจากเสียงดังสองครั้ง นู่หลั่งถูกหลี่โม่ตบล้มลงกับพื้น โครงกระดูกไหล่ทั้งสองข้างของก็แตกเป็นเสี่ยงๆ และไหล่ทั้งสองข้างก็ทรุดลงไป

ซึ่งตั้งแต่นู่หลั่งโตเป็นผู้ใหญ่มานี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกหวาดกลัว เดิมทีเขาคิดว่าตัวเองสามารถท้าทายแชมป์ของการแข่งมวยดำได้ และเป็นผู้เล่นที่ยิ่งใหญ่ แต่ในขณะนี้นู่หลั่งพึ่งจะเข้าใจว่าเหนือคนยังมีคน เหนือฟ้ายังมีฟ้า และเข้าใจว่าตัวเองแย่กว่าหลี่โม่ไม่ใช่แค่เล็กน้อย

“ฉันยอมแพ้ ฉันยอมแพ้ อย่าสู้กันอีกเลย!”

นู่หลั่งตะโกนด้วยความตื่นตระหนกตกใจ เพราะเขาตื่นเต้นเกินไปจนทำให้เสียงเพี้ยน ซึ่งฟังดูแล้วเหมือนกับเสียงร้องที่แหลมคม

“เมื่อกี้ตอนคนอื่นยอมแพ้ นายทำอย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้น 18 ฝ่ามือพิชิตมังกรของฉันยังมีอีก 16 ฝ่ามือยังไม่ได้ใช้เลย นายรอให้ฉัน 16 ฝ่ามือที่เหลือก่อนแล้วค่อยว่ากัน”