จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 502

“มีคนจะขโมยของคุณเหรอ เรื่องเป็นมาไงกัน”

กู้หยุนหลันเกาหัวงงๆ

เฉินเสี่ยวถงที่กำลังถ่ายรูปแลบลิ้นออกมาเล็กน้อย คนที่จะขโมยของ น่าจะเป็นตัวเองแหละมั้ง

ถ้าหากหลี่โม่เล่าออกมา กู้หยุนหลันจะคิดอย่างไร จะไล่เขาออกไปมั้ยนี่

เฉินเสี่ยวถงอึกอักยึกยัก แววตาวิงวอนหลี่โม่

มุมปากหลี่โม่กระตุกขึ้น ยิ้มแล้วพูด“นี่เป็นหยกมังกรที่ให้เป็นของขวัญพ่อตาตอนงานวันเกิดนี่นา มีคนจับจ้องอยากได้ล่ะ ผมก็เลยทำปลอมออกไปอันนึง โบราณกล่าวไว้ดี ไม่กลัวโดนขโมย แต่กลัวโดนจับจ้อง”

กู้หยุนหลันพยักหน้าเบาๆ“ที่แท้เป็นแบบนี้ แบบนั้นก็ให้จับจ้องไม่ได้หรอก แต่ว่าโจรนั้น กับเฉินเสี่ยวถง……”

เมื่อมองไปทางเฉินเสี่ยวถง กู้หยุนหลันจึงไม่ได้พูดคำหลังออกมา

ถ้าจะบอกว่าไม่สงสัยในตัวเฉินเสี่ยวถงเลยนั้นเป็นไปไม่ได้แน่นอน กู้หยุนหลันเลยยอมพาเฉินเสี่ยวถงกลับบ้าน เพื่อคอยจับตาดู อยากจะดูนักว่าเฉินเสี่ยวถงจะออกลายอะไรบ้าง

แต่มาจนตอนนี้ เฉินเสี่ยวถงภายใต้สายตาของเธอเอง ดูเหมือนจะมีความลับเล็กๆน้อยๆกับหลี่โม่ ทำให้กู้หยุนหลันเกิดอาการหึงหวง

เฉินเสี่ยวถงในใจสับสน ในหัวราวกับเครื่องดับ ความคึกคักที่เคยเป็นดูเหมือนจะหายไป เหม่อมองหยกมังกรอยู่นั่น ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้า

หลี่โม่ส่งสายตาให้กู้หยุนหลัน หัวเราะแล้วพูด“พอฉู่จงเทียนเล่าให้ผมฟัง ผมก็เลยให้เฉินเสี่ยวถงกับคางเหวินซินเข้าหาฝ่ายตรงข้าม ต่อติดกับฝ่ายตรงข้ามพอดีเลย”

รู้ทั้งรู้ว่าหลี่โม่พูดปด แต่พอเห็นหลี่โม่ส่งความหมายทางสายตาออกไปเมื่อครู่ กู้หยุนหลันจึงไม่ได้ถามต่อ

“อ๋อ แบบนี้เองหรือ คุณก็ใจกล้าไม่เบานี่นา ให้พวกเขาสองคนไปเป็นนกต่อ ถ้าความแตก พวกเขาสองคนอาจจะได้รับโทษอะไรก็ได้”กู้หยุนหลันบ่น

หลี่โม่ยิ้มกระอักกระอ่วน โอบเอวกู้หยุนหลันไว้พูดจาเพราะๆสองคำ ทำให้กู้หยุนหลันหายหึงลงไปได้

ในที่สุดเฉินเสี่ยวถงก็กลับมาเป็นปกติ หลังจากที่ถ่ายรูปแล้ว ก็ส่งรูปให้จางเต๋ออู่

จางเต๋ออู่ที่กำลังรอเฉินเสี่ยวถง พอได้ยินเสียงสั่นของมือถือ ก็รีบหยิบมือถือขึ้นมา

พอเปิดมือถือ เห็นรูปที่เฉินเสี่ยวถงส่งมา จางเต๋ออู่กลั้นหายใจทันที ขยายรูปให้ใหญ่ขึ้น แล้วดูชัดๆ

“คุณภาพหยกไม่เลว งานศิลปะก็ออกแนวโบราณ กล่องบรรจุก็หนาแน่น เป็นเหมือนของในตำนาน ไม่รู้เหมือนกันว่าของเนี่ยเป็นกุญแจลับจริงๆหรือเปล่า แต่หยกมังกรกับสำนักมังกรประกบกันได้พอดี อาจจะเป็นของจริงก็ได้”

จางเต๋ออู่บ่นพึมพำ ตัดสินใจไม่ขาด

พอบ่นเสร็จแล้ว จางเต๋ออู่ก็หยิบมือถือเดินไปห้องที่อยู่ของราชินีของสำนักหลงเหมิน

พอเปิดประตู จางเต๋ออู่จึงย่องเข้าไปอย่างเบามือเบาเท้า มองไปรอบๆ แล้วสายตาก็ทอดไปที่เตียง

หลังจากที่สวมชุดนอนผ้าซาตินแล้ว จึงนอนเอกเขนกอยู่บนเตียง อวดโฉมสะคราญที่น่าภาคภูมิ ดูแล้วยั่วยวนเหลือเกิน

จางเต๋ออู่รู้สึกเลือดขึ้นหน้า แม้ว่าวันเวลาการรับใช้ราชินีของสำนักหลงเหมินจะไม่นับว่าสั้น แต่ก็ไม่ค่อยได้เห็นท่าทีเย้ายวนของราชินีของสำนักหลงเหมิน

“คุณมาทำไร มีเรื่องไร”

ราชินีของสำนักหลงเหมินน้ำเสียงอ่อนยวบ

จางเต๋ออู่เดิมทียืดตัวตรง จึงรีบค้อมตัวลง พูดพินอบพิเทา“ยัยหนูเฉินเสี่ยวถงส่งข้อความมา บอกว่าเห็นวัตถุหยกมังกรที่ดูเหมือนกุญแจลับ ผมไม่แน่ใจว่ามันใช่ไหม ก็เลยอยากเชิญมาดู”