จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 509

พอวนดูหยุนจงหลันกรุ๊ปแล้วหนึ่งรอบ หลี่โม่อยากพากู้หยุนหลันไปทำความรู้จักกับคนรับผิดชอบ แต่กู้หยุนหลันขวางไว้ก่อน

กู้หยุนหลันอยากจะเจอผู้รับผิดชอบตอนที่ขึ้นรับหน้าที่

เพราะกู้หยุนหลันอยากเตรียมตัวมากหน่อย จะให้เห็นแต่ด้านดีของหยุนจงหลันกรุ๊ป โดยไม่คุยเรื่องพัฒนาบริษัทเลยไม่ได้

ในเมื่อจะคุยเรื่องการพัฒนา กฏระเบียบการพัฒนา ทิศทางการพัฒนาก็ต้องเตรียมการบ้านมาก่อน

นี่เป็นบริษัทที่หลี่โม่ให้เธอเป็นของขวัญ เป็นสินทรัพย์ที่มีค่านับสิบล้าน กู้หยุนหลันย่อมต้องเตรียมตัว

คางเหวินซิงขับรถมาอยู่ด้านล่างของบ้านกู้หยุนหลัน ในตอนที่หลี่โม่จะลงจากรถ พูดว่า“อาจารย์ครับ ทุ่มนึงผมมารับนะครับ คืนนี้ยังต้องสอนผมเรื่องรถอีก”

“กลางคืนมาถึงแล้วโทรบอกแล้วกัน”

หลี่โม่ทำท่าOKให้คางเหวินซิง

คางเหวินซิงมองพวกหลี่โม่เข้าไปข้างในก่อน จึงขับเบนซ์จากไป

หลี่โม่สามคนเดินกลับถึงบ้าน เดินเข้าไปในห้องโถง เห็นกู้เจี้ยนหมินกำลังนั่งหน้าเคร่งบนโซฟา

“หยุนหลัน บัญชีพ่อได้รับเงินล้านนึง เกิดอะไรขึ้น”

กู้เจี้ยนหมินจ้องกู้หยุนหลันถาม

“ค่ะ หนูขายหุ้นบ้านเราทิ้งหมดให้กับคุณลุง”

กู้หยุนหลันก้มหน้า ราวกับเด็กน้อยที่ทำผิด

“บังอาจ！ใครให้แกขาย！”

กู้เจี้ยนหมินคำรามเดือดดาล ราวกับราชสีห์

กู้หยุนหลันตกใจตัวสั่น เกือบจะร้องไห้ออกมา

หลี่โม่คิ้วกระตุก เดินขึ้นหน้าปกป้องกู้หยุนหลัน“พ่อครับ อย่าโทษหยุนหลันเลย”

“ไม่โทษมันงั้นเหรอ มันขายหุ้นพ่อทิ้งหมดนี่นะ！แกว่ามา พ่อจะมีหน้าไปเจอลูกหลานตระกูลกู้ยังไง！”

“พ่อครับ ลุงกับอาสามเป็นไงใช่ว่าพ่อไม่รู้ หุ้นที่พวกเรามีในมือ สุดท้ายก็รักษาไว้ไม่ได้อยู่ดี”หลี่โม่พูดตรงๆ

กู้หยุนหลันดึงแขนหลี่โม่ พูดเสียงเบา“อย่าพูดตรงแบบนั้น พ่อจะช๊อคได้”

กู้หยุนหลันกลัวกู้เจี้ยนหมินจะรับไม่ได้ เกิดโมโหเกินเลย เป็นอะไรไป งั้นยุ่งเลย

กู้เจี้ยนหมินเงียบ หยิบกล่องบุหรี่ออกมามือสั่น หยิบบุหรี่มวนหนึ่งคาบไว้

จุดไฟแช็ค เพราะมือกู้เจี้ยนหมินสั่นเทา จึงจุดไฟไม่ติด

หลี่โม่เดินขึ้นหน้า หยิบไฟแช็คในกระเป๋าออกมา จุดให้กู้เจี้ยนหมิน

“พ่อครับ คุณปู่ยังอยู่ พวกคุณลุงอาจจะไว้หน้า แต่ว่าถ้าคุณปู่สิ้นบุญไปแล้ว รอจนเวลานั้น อาจจะทะเลาะกันจนมองหน้ากันไม่ติดก็ได้นะครับ"

กู้เจี้ยนหมินกลอกตาใส่หลี่โม่ อยากจะตำหนิสักคำสองคำ แต่ก็ไม่รู้จะตำหนิอะไร

แม้หลี่โม่พูดจาไม่น่าฟัง แต่ก็เป็นเรื่องจริง

“เฮ้อ！”

กู้เจี้ยนหมินถอนใจออกมาอย่างแรง ก้มหน้าดูดบุหรี่

เห็นกู้เจี้ยนหมินเจ็บปวด กู้หยุนหลันก็ลำบากใจ รีบมานั่งข้างกู้เจี้ยนหมิน จับแขนกู้เจี้ยนหมิน

“พ่อคะ อย่าเสียใจไปเลย ได้หุ้น สุดท้ายก็ต้องทะเลาะกัน เจ็บสั้นดีกว่าเจ็บยาว เจ็บแต่จบ”

“พ่อเข้าใจ แต่นั่นหุ้นสกุลกู้ของเรา！พ่อเป็นลูกหลานสกุลกู้ พวกเขาถือสิทธิอะไรมาแย่งหุ้นพ่อไป！ไม่มีหุ้นแล้ว แกก็คงไม่ได้ทำงานในบริษัทแล้วด้วยสินะ แล้วต่อไปบ้านเราจะเอาอะไรกิน เอาอะไรใช้ ซีซีจะไปโรงเรียนยังไง！”

ขายหุ้นล้านเดียว สำหรับบ้านใหญ่อย่างสกุลกู้ ไม่นับอะไรเลย