จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 510

กู้เจี้ยนหมินเบ้ปาก รู้สึกยังไม่สะใจ

“กู้เจี้ยนกั๋ววางสายเร็วไป ฉันยังพูดความในใจไม่หมด ช่างเถอะ ให้โอกาสมันสองวัน”

กู้เจี้ยนหมินพูดสบายอารมณ์

พวกหลี่โม่อดไม่ได้ รู้สึกว่ากู้เจี้ยนหมินเหมือนเด็ก ต้องพักแก้แค้นให้จบ ค้างคืนไม่ได้

ทั้งบ้านคุยเล่นกันสนุกสนาน รอจนหวังฟางกลับมา หลี่โม่จึงเข้าครัวทำอาหาร

กินข้าวเสร็จอย่างสบายอารมณ์ หลี่โม่ดูทีวีเป็นเพื่อนครอบครัว มือถือก็ดังขึ้น

เห็นว่าเป็นคางเหวินซิงโทรมา หลี่โม่จึงบอกกู้หยุนหลัน แล้วเดินออกจากบ้านไป

เฉินเสี่ยวถงเดินส่ายสะโพกตามหลี่โม่

หวังฟางมองตามเงาหลังคนทั้งคู่ พูดตัดพ้อ“หยุนหลันเอ๊ย แม่ว่าเฉินเสี่ยวถงน่ะ แปลกๆ วันๆตามตูดหลี่โม่อยู่ได้”

“หลี่โม่ไปสอนคางเหวินซิงฝึกรถ พาเฉินเสี่ยวถงไปด้วย เพราะอยากให้เธอใกล้ชิดคางเหวินซิง แม่คะ อย่าวิตกเลย”

กู้หยุนหลันพูดอธิบาย

“จะไม่วิตกได้ไง ชื่อบ้านนั้นน่ะ ต้องเขียนชื่อแกรู้มั้ย เกิดหลี่โม่ออกไปเด็ดดอกไม้ริมทาง แกจะได้เตะหลี่โม่ออกจากบ้าน”

หวังฟางพูดส่งเดช

“หลี่โม่ไม่เด็ดดอกไม้ริมทางหรอกค่ะ แม่อย่าพูดส่งเดช”

กู้หยุนหลันปั้นหน้า ตัดบทสนทนา

……

หลี่โม่กับเฉินเสี่ยวถงขึ้นรถคางเหวินซิง คางเหวินซิงบึ่งรถไปโรงฝึกทันที

“อาจารย์ครับ คืนนี้รอบตัดสิน ผมเช็คหน่อย คู่ต่อสู้อาจารย์คือคางเฝยเอ่อแชมป์เก่า เจ้านั่นน่ะเป็นแชมป์เทควันโดระดับเพรซซิเดนท์เชียวนะ！”

“ห๊ะ？เก่งขนาดนี้！”

เฉินเสี่ยวถงร้องตกใจ ในใจแอบเป็นห่วงหลี่โม่

“เก่งกาจมาก ขอตรวจข้อมูลก่อน ส่วนมากคู่ต่อสู้ต้านไม่ถึงสิบกระบวนท่า ที่สำคัญที่สุด ส่วนมากคู่ต่อสู้มักจะตายก่อน เขามีฉายาว่าเครื่องฆ่ามนุษย์！”

คางเหวินซิงส่งข้อมูลที่หาได้ให้หลี่โม่ หลี่โม่ฟังเฉยๆ ส่วนเฉินเสี่ยวถงที่ยืนข้างตื่นเต้นจนจับแขนหลี่โม่ไว้

“เป็นความรู้สึกที่น่ากลัวมาก พี่หลี่โม่ พี่มั่นใจมั้ย ถ้าไม่มั่นใจ เราอย่าไปเลย ไม่ต้องไปสักหน่อย”

หลี่โม่ยิ้มบาง “จะไม่ไปได้ไง ยังหวังให้เขาเอาเงินให้อีกเหรอ”

“เอ่อ……เงินสำคัญขนาดนั้นเชียวหรือ หรือจะให้เอาเงินส่วนตัวให้มั้ย จะได้ไม่ต้องไปแข่งอันตรายอีก ”เฉินเสี่ยวถงเสนอหน้า ทำหน้าแบบว่าฉันเลี้ยงเธอได้

“เงินเก็บของเธอเก็บไว้ใช้เองเถอะ ฉันไม่ได้ขาดเงิน”

หลี่โม่ส่ายหน้า ปฏิเสธเสียงแข็ง

เฉินเสี่ยวถงจือปาก รู้สึกว่าหลี่โม่ไม่ให้โอกาสตัวเองเลย

ฉันนี่เป็นสาวสวยสุดยอดไร้เทียมทานเลยนะ ใครเห็นใครก็รัก ดอกเห็นดอกไม้ก็ผลิ ทำไมพี่หลี่โม่ถึงไม่ชอบฉันนะ！

คางเหวินซิงอดยิ้มไม่ได้“อาจารย์ออกโรงทีก็ให้นิคมอาจารย์แม่เลย มาคิดๆดู เงินเก็บแค่นี้ ก็ไม่พอให้อาจารย์ซื้อของขวัญให้อาจารย์แม่หรอก”

สีหน้าเฉินเสี่ยวถงเปลี่ยนเป็นเขียวอมม่วง จ้องมองคางเหวินซิงอย่างดุดัน รู้สึกแย่ไปหมด

ครั้งนี้คางเหวินซิงขับรถเข้าไปในยิมมวย

ก่อนหน้าฉู่จงเทียนมักจะได้ยินชื่อเสียงคางเฝยเอ่อ

หลี่โม่ยิ้มอย่างไม่ยี่หร่า“วางใจ แค่การแข่งขัน เขาก็ไม่ได้แกร่งอะไรนักหรอก”

“ครับ แต่ผมว่า คุณระวังหน่อยก็ดี”

ฉู่จงเทียนส่งหลี่โม่เข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า หลังจากที่หลี่โม่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว จึงเดินเข้าไปในห้องพักผ่อน

รอบชิงวันนี้จัดอยู่อันดับสุดท้าย เป็นการแข่งขันดุเดือด

ก่อนหน้ามีสามสี่คน ห้าหกคนแบบนี้ หลี่โม่เกรงว่ากว่าจะถึงตนเองก็คงปาไปสี่ทุ่ม

ซ้ายขวาไม่มีไร หลี่โม่ควักมือถือมาเล่น

ขณะเดียวกัน จางเต๋ออู่ภายใต้การคุ้มกันของบอดี้การ์ด ถือหีบสีเงินออกมาเดินเข้าห้องพักคางเฝยเอ่อ

แคลตี้เห็นจางเต๋ออู่เข้ามา จึงขึ้นไปโอบกอดต้อนรับอย่างอบอุ่น

“โอ้วว มายเฟรนด์ ในที่สุดคุณก็มา”

“แคลตี้ผมว่าเราไม่ได้ดีต่อกันขนาดนั้น คุณไม่ต้องเป็นมิตรขนาดนั้นก็ได้”

จางเต๋ออู่พูดเย็นชา

แคลตี้ยักคิ้ว แม้ว่าไม่พอใจ แต่เห็นว่ายังต้องการความช่วยเหลือจากแคลตี้ จึงเก็บงำความไม่ชอบใจไว้“ก็ได้ ผมดูอาหารเสริมให้ ว่าจะให้ฉีดเมื่อไหร่”

จางเต๋ออู่มองไปที่คางเฝยเอ่อ“แข็งแรงพอแล้ว ผมวิเคราะห์จากคลิป ยาเพิ่มพลังที่เอามาให้รอบนี้ เพียงพอสำหรับความต้องการเขาแล้ว เรื่องความเร็วอื่นๆคงเพิ่มมาเอง ผมเชื่อว่ารอบนี้หลี่โม่ลำบากแน่”

“โอ้ว สวรรค์ คุณช่างเป็นเทวดาที่ส่งสาส์นจริงๆ ผมเกือบจะรักคุณเข้าแล้ว รีบไปฉีดให้คางเฝยเอ่อเถอะนะ”

แคลตี้พูดอย่างอดรนทนไม่ไหว