จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 515

ในห้องตรวจสอบ สีหน้าของทอมป์สันและแคลตี้แข็งทื่อในทันที รอยยิ้มและความตื่นเต้นทั้งหมดหยุดนิ่งอยู่บนใบหน้า

“Fuck! ใช้คำพูดของพวกเขา เป็นเชี่ยอะไร แมร่งมัน! คางเฝยเอ่อทำไมถึงสวะได้ขนาดนี้! หลี่โม่ทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้!”

ทอมป์สันสบถด่าเสียงดังสองครั้ง ยกเก้าอี้ที่อยู่ด้านข้างกระแทกใส่หน้าจอมอนิเตอร์อย่างรุนแรง

โครม!

แรงกระแทกทำให้หน้าจอมอนิเตอร์แตกละเอียด ทอมป์สันยังคงรู้สึกไม่สบอารมณ์ ขว้างเก้าอี้ไปที่เครื่องกดน้ำด้านข้างอีก ทำให้เครื่องกดน้ำพังกระจัดกระจาย

“ฉันไม่เข้าใจว่าเรื่องมันเป็นอย่างนี้ได้ยังไง หลี่โม่แข็งแกร่งเกินความคาดหมายจริง ๆ ฉันว่าภาระกิจที่Boss มอบหมายให้พวกเรา คงทำไม่สำเร็จแล้วล่ะ”

แคลตี้พูดด้วยสีหน้าหดหู่

“จำเป็นต้องทำให้สำเร็จ หากทำไม่สำเร็จ พวกเรายังกลับไม่ได้ ไม่เพียงแต่พวกเราไม่ต้องกลับ หากครบกำหนดตามเวลา ครอบครัวของคุณ! ครอบครัวของผม! แมร่งต้องตายกันทั้งหมด!”

ทอมป์สันยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิด สองมือดึงไปที่เส้นผม เหมือนกับว่าหากดึงเส้นผมตนเองจนหัวโล้นแล้ว จะสามารถแก้ไขปัญหาที่อยู่ตรงหน้าได้

“นายท่าน ฉันรู้สึกว่าพวกเราควรจะรายงานให้กับเบื้องบนทราบ เหตุการณ์ตรงหน้าเป็นเหตุการณ์ที่พวกเราไม่สามารถจัดการได้ ฉันคิดว่า ไม่ว่าBoss จะส่งใครมาทำภารกิจ ไม่มีใครสามารถทำสำเร็จได้หรอก”

“ไม่! ฉันรู้สึกว่าพวกเราต้องลองอีกสักครั้ง ถ้าครั้งนี้รายงานไปแล้ว จะส่งผลกระทบต่ออนาคตของพวกเรา อนาคต!คุณเข้าใจไหม?”

แคลตี้แบะปากเล็กน้อย แม้จะรู้สึกว่าอนาคตสำคัญ แต่ครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าหลี่โม่เป็นตัวอันตราย สามารถเอาชีวิตพวกเขาได้ตลอดเวลา

เมื่อเทียบกับชีวิตน้อย ๆ แล้ว อนาคตก็เป็นแค่ลมตด !

“โอเคนายท่าน ทุกอย่างล้วนฟังคำสั่งท่าน”

แคลตี้ไม่คิดโต้แย้งอีก

ทอมป์สันหลับตาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงขึงขังว่า: “ตรวจสอบคนที่วางเงินเดิมพันสองพันล้านคนนั้น มีความสัมพันธ์กับหลี่โม่หรือเปล่า?”

“ยืนยันแล้วว่า พวกเขามาด้วยกัน “

“ดีมาก รอจนถึงตอนที่มารับเงินเดิมพัน สมรู้ร่วมคิดสร้างความวุ่นวาย เตรียมคนใช้อุปกรณ์เก็บตัวอย่างเลือดแบบเร่งด่วน ดูว่าจะสามารถใช้โอกาสนี้เก็บเลือดของหลี่โม่ได้ไหม”

แคลตี้ลังเลอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็ยังตัดสินใจทำตามที่ทอมป์สันวางแผนไว้

“Ok นายท่าน ฉันก็จะไปเตรียมการ แต่ว่าทำอย่างนี้พวกเราอาจจะถูกเปิดเผยตัวตนได้”

“เปิดเผยบ้าอะไร คุณไปเตรียมให้พร้อม พวกเราก็ถอนกำลังออกจากที่นี่ก่อน ยังไงการแข่งมวยดำได้สิ้นสุดแล้ว ไม่จำเป็นต้องใช้อุปกรณ์ไร้ประโยชน์พวกนี้”

แคลตี้พยักหน้าเล็กน้อย ลุกขึ้นออกจากห้องตรวจสอบ

......

ในขณะนั้นบรรดาผู้ชมที่อยู่ด้านล่างเวทีประลอง ต่างก็ตกตะลึงมองคางเฝยเอ่อที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเวที

เหตุการณ์เปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหัน เมื่อครู่บรรดาผู้ชมยังส่งเสียงเชียร์เฉลิมฉลองในชัยชนะที่กำลังจะได้รับ แต่ในตอนนี้ทั้งหมด เป็นเหมือนถูกฟ้าผ่าลงมาที่กลางหัว สมองเปลี่ยนเป็นความว่างเปล่า

ในบรรดาผู้ชมทั้งหมด เฉินเสี่ยวถงดึงสติกลับมาได้เป็นคนแรก เฉินเสี่ยวถงส่งเสียงด้วยความตื่นเต้นว่า: “ชนะแล้ว !พี่หลี่โม่ชนะแล้ว!”

หลังจากส่งเสียงเชียร์ออกไป เฉินเสี่ยวถงลุกขึ้นยืนและออกแรงผลักคางเหวินซิงที่ยังคงตะลึง

“ยังยืนตะลึงทำอะไรอยู่? รีบไปแลกเงินสิ! จากนั้นก็ไปหาพี่หลี่โม่”

“อ๋อ อ๋อ ใช่ ใช่!”

คางเหวินซิงดึงสติกลับมา มองชายวัยกลางคนร่างอ้วนฉุที่อยู่ข้างๆ อย่างอารมณ์ดี