จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 516

คางเหวินซิงโกรธจนหน้าแดงก่ำที่หน้าเคาน์เตอร์บริการถอนเงินเดิมพัน เงินจำนวน 32 พันล้านหยวนถูกเบี้ยวหนี้ เป็นใครก็ไม่มีทางยอมหรอก

“นี่พวกคุณคิดอะไรอยู่!ทำไม ถึงไม่จ่ายเงินเดิมพันให้ฉัน?”

คางเหวินซิงตบโต๊ะอย่างโกรธเคือง

สาวสวยที่อยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์ยิ้มอย่างอักอ่วนและสุภาพ: “กรุณารอสักครู่นะคะท่าน ไม่ใช่ว่าเราไม่จ่ายเงินเดิมพันให้ท่าน แต่เป็นเพราะระบบของเรามีปัญหานิดหน่อย โปรดอดทนรอสักครู่นะคะ”

“มีปัญหาบ้าบออะไรสลิปเดิมพันของฉันอยู่นี่! พวกคุณตั้งใจจะเบี้ยวหนี้ฉันต่างหาก!”

คางเหวินซิงหยิบสลิปเดิมพันและเขย่าไปมาอย่างแรง

ชายผิวขาวร่างใหญ่ที่มีผมสีบลอนด์และตาสีฟ้าหลายคนเดินเข้ามา: “ไอ้เวรเอ๊ย!ฉันขอเตือนคุณอย่ามาสร้างปัญหาที่นี่ มิฉะนั้น คุณจะแบกรับผลที่ตามมาไหวอย่างแน่นอน”

“นี่คุณกำลังขู่ฉันอยู่เหรอ? ไปเรียกเจ้านายของพวกคุณมาเดี๋ยวนี้! ฉันจะคุยกับเขาเอง!”

คางเหวินซิงตะคอกโดยไม่มีความเกรงกลัวใดๆ

เฉินเสี่ยวถงได้โทรหาหลี่โม่ก่อนหน้านี้แล้ว มีหลี่โม่เป็นที่พึ่งให้กับเขา คางเหวินซิงรู้สึกมีความกล้าหาญเต็มอกเขา หรือแม้แต่จะให้เขาไปป่วนแหลกตำหนักสวรรค์กับหลี่โม่เขายังกล้าเลย

เหล่าชาวต่างชาติที่ร่างสูงและแข็งแรงทั้งหลายเริ่มแสดงสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย ในสายตาของพวกเขาคางเหวินซิงเป็นแค่ลิงที่มีผิวสีเหลืองเท่านั้น และเขาควรทำตามคำสั่งอย่างเชื่อฟังถึงจะถูกสิ

“ว่าไงนะ? สารรูปอย่างคุณยังกล้ามาขอพบเจ้านายของเราด้วยเหรอ ช่างเป็นสุนัขตาบอดจริงๆ เรื่องเดิมพันคุณอย่าหวังอีกเลย และรีบส่งใบเสร็จรับเงินของคุณมาเดี๋ยวนี้!”

ชาวต่างชาติทั้งหลายเข้ามารายล้อมคางเหวินซิงกับเฉินเสี่ยวถง และจ้องมองทั้งสองอย่างเคียดแค้น ราวกับว่าหากทั้งสองพูดอะไรไม่ถูกคอแม้แต่คำเดียวพวกเขาก็จะลงไม้ลงมือในทันที

“ทำไมพี่หลี่โม่ถึงยังไม่มาสักทีนะ นี่มันกำลังจะปะทะกันอยู่แล้ว คางเหวินซิงนายไหวหรือเปล่า?”

เฉินเสี่ยวถงกล่าวอย่างกังวล

การอยู่กับคางเหวินซิงนั้นไม่ได้ทำให้เฉินเสี่ยวถงมีความรู้สึกปลอดภัยเลยแม้แต่นิดเดียว มีเพียงหลี่โม่เท่านั้นที่สามารถทำให้เฉินเสี่ยวถงรู้สึกถึงความปลอดภัยอย่างแท้จริง

กล้ามเนื้อและไขมันทุกส่วนในร่างกายของคางเหวินซิงกำลังสั่นคลอน

เมื่อมองไปที่ชาวต่างชาติที่บึกบึนแข็งแรงเหล่านี้ คางเหวินซิงเริ่มกลืนน้ำลายอย่างแรงและเริ่มรู้สึกไม่ดีไปทั่วทั้งกาย

แน่นอนว่าเขาสู้ไม่ไหว!

ตัวเขาเองก็ไม่ต่างอะไรจากไก่ต้มจืด หากต้องถึงขั้นลงไม้ลงมือจริง ๆ พวกชาวต่างชาติเหล่านี้จะต้องฉีกเขาเป็นชิ้นๆแน่เลย!

“ฉัน…ฉันรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย แต่ไม่ต้องกังวล ฉันจะปกป้องคุณเอง ต่อให้ฉันต้องสูญเสียชีวิตก็ตาม!”

“ฉันว่านายไม่ต้องปกป้องฉันหรอก ฉันจะโทรเรียกพี่หลี่โม่อีกครั้ง”

เฉินเสี่ยวถงไม่มีทางวางใจอย่างแน่นอน

หากต้องลงไม้ลงมือจริงเฉินเสี่ยวถงประมาณการว่าไม่เกินสามวินาทีคางเหวินซิงก็จะถูกซ้อมจนนอนราบกับพื้นแน่

ขณะที่เฉินเสี่ยวถงกำลังจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ผู้นำชาวต่างชาติก็คว้าคอของคางเหวินซิงไว้

“ไอ้สารเลวเอ๊ย! แกไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ? ฉันบอกให้แกส่งสลิปเดิมพันมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

ชาวต่างชาติพูดอย่างเย็นชา

“ไม่! ฉันไม่มีทางมอบให้แกหรอก พวกแกอย่าทำอะไรบ้าๆนะ ฉันโทรแจ้งตำรวจแน่!”

คางเหวินซิงตื่นตระหนกและเริ่มรู้สึกหายใจลำบาก เขาคว้าแขนของชาวต่างชาติด้วยมือทั้งสองและพยายามดึงมือที่จับคอของเขาออก

“โธ่เอ๊ย! ดูเหมือนว่าแกจะเป็นลิงผิวเหลืองที่ไม่กลัวตาย ฉันจะสั่งสอนแกเอง!”

ชาวต่างชาติกำหมัดมือซ้ายแน่นจากนั้นก็ฟาดไปที่ใบหน้าของคางเหวินซิง

เมื่อเห็นกำปั้นที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว คางเหวินซิงก็หลับตาแน่นเพราะเขาคิดว่ายังไงตัวเองก็คงหนีไม่พ้นการทุบตีอย่างรุนแรงในครั้งนี้แล้ว

แต่คนอย่างคางเหวินซิงยอมตายดีกว่ายอมจำนน!

ต่อให้พวกแกจะทุบตีฉันจนบาดเจ็บสาหัสก็ตาม ฉันจะไม่มอบสลิปเดิมพันให้พวกแกอย่างแน่นอน ฉันจะต่อสู้กับพวกแกให้ถึงที่สุด!

ขณะที่ในใจของคางเหวินซิงเต็มไปด้วยความคิดต่างๆนานาและรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนวีรบุรุษในหนังสือนั้น ลมที่ตามกระแสฝ่ามือก็หายไปในทันใด

เอ๊ะ! ดูเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติ