เฉินเสี่ยวถงแลบลิ้นออกมา จากนั้นจึงจับแขนเสื้อของหลี่โม่แกว่งไปมาเบาๆ
“พี่หลี่โม่ พวกเราเป็นห่วงพี่ไง อีกอย่าง พวกเราออกไปตอนที่เสียงปืนหยุดลงแล้ว ฉันว่าแล้ว พี่เก่งจนสามารถเอาชนะพวกมันได้”
หลี่โม่จ้องเฉินเสี่ยวถงเขม็ง “ถ้าขืนยังดื้ออีก อย่าว่าฉันไม่พาเธอออกมาอีกก็แล้วกัน”
“แงๆๆ ต่อจากนี้ฉันจะเชื่อฟังพี่”
เฉินเสี่ยวถงทำเป็นออดอ้อน เธอเอาใบหน้าน่ารักของตัวเองถูไปมาบนแขนของหลี่โม่
คางเหวินซิงคิดในใจว่าเฉินเสี่ยวถงอ้อนเก่งจริงๆ ถ้าตัวเขาออดอ้อนแบบนี้ กลัวว่าจะ......
ไม่ใช่สิ ฉันเป็นผู้ชาย จะอ้อนใส่อาจารย์ได้ยังไงกัน!
จะมีความคิดแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด!
จำไว้ว่าตัวเองคือผู้ชายทั้งแท่ง!
คางเหวินซิงส่ายหัวอย่างแรง เพื่อสลัดความคิดแปลกประหลาดออกจากหัว
หลี่โม่จับทอมป์สันเดินออกไปข้างนอก คางเหวินซิงกับเฉินเสี่ยวถงเดินตามไปที่รถเบนซ์
“เหวินซิงนายมาขับรถ เสี่ยวถง เธอมานั่งข้างคนขับ”
หลี่โม่เอ่ยสั่งและเปิดประตูเบาะหลัง จากนั้นจึงยัดทอมป์สันเข้าไปในรถ
สีหน้าของทอมป์สันเต็มไปด้วยความหดหู่ เขามองหลี่โม่อย่างหวาดกลัว “นาย นายบอกว่าจะปล่อยฉันไม่ใช่เหรอ นี่จะพาฉันไปไหนอีก!”
“ฉันบอกว่าจะปล่อยตัวแก แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้”
หลี่โม่พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“Fuck! อ๊าก!”
ทอมป์สันสบถออกมา ก็โดนหลี่โม่ตบหน้าอย่างแรง
เลือดไหลออกมาจากมุมปากของทอมป์สัน เขาเพิ่งเข้าใจว่าตอนนี้ตัวเองกลายเป็นนักโทษไปแล้ว
“นาย นายไม่ทำตามที่พูด! นายต้องปล่อยฉันตอนนี้”
“ลูกชายของไอ้ฉู่ยังโดนพวกแกจับอยู่ ถ้าตอนนี้ฉันปล่อยแก แต่ไอ้ฉู่ไม่ปล่อยแกแน่ คิดดูเอาเองแล้วกัน ถ้าแกอยากให้ฉันปล่อยแกตอนนี้จริงๆ ฉันจะทำให้แกสมหวัง”
ทอมป์สันสั่นไปทั้งตัว ความคิดไม่เข้าท่าที่อยู่ในหัวหายวับไปในทันที
ตอนนี้เขาเป็นคนมีอำนาจชี้ต้นตายชี้ปลายเป็น แต่ฉันเองเนื้อบนเขียง ทำตัวตามสถานการณ์น่าจะดีกว่า
ทอมป์สันเงียบและหลับตาพิงเบาะ
คางเหวินซิงสตาร์ทรถและขับออกจากโกดังซ่อมบำรุง “อาจารย์ เราจะไปที่ไหนกันครับ”
หลี่โม่เกาหัว เขาก็ยังคิดไม่ออกว่าจะขังทอมป์สันไว้ที่ไหนดี
“เข้าไปในเมืองก่อนละกัน”
“โอเคครับ”
รถเบนซ์เคลื่อนตัวออกจากสนามบิน และมุ่งหน้าไปยังตัวเมือง
......
ผู้รับผิดชอบสนามบินพาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาด้านหลังโกดังซ่อมบำรุง
เมื่อเห็นศพเต็มพื้น โดยเฉพาะศพที่เป็นชาวต่างชาติ ผู้รับผิดชอบสนามบินรู้สึกไม่ดีมาก
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น”
ผู้รับผิดชอบสนามบินรู้สึกหัวจะระเบิดออกมา นี่มันเรื่องใหญ่มาก!
ฉู่จงเทียนคาบบุหรี่และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ก็อย่างที่นายเห็น ติดต่อหัวหน้าจาง ให้เขามาจัดการที่นี่ซะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...