เฉินเสี่ยวถงหลับตาและทำปากจู๋ เธอค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ปากของหลี่โม่ เพื่อที่จะขโมยจูบหลี่โม่
แต่เมื่อยืดคอจนสุด ตัวของเธอเริ่มเอียงไปข้างหน้า เฉินเสี่ยวถงยังไม่ทันได้จูบหลี่โม่
เฉินเสี่ยวถงรู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง เธอจึงลืมตาขึ้น ตรงหน้ามีเพียงความว่างเปล่า ไม่มีร่องรอยของหลี่โม่เลย
“หา?”
เฉินเสี่ยวถงอุทานออกมาเบาๆ ใจของเธอวูบโหวง ในหัวของเธอมีเรื่องผีเต็มไปหมด
“ดึกขนาดนี้แล้วยังไม่นอน เธอละเมอหรือไง”
เสียงทุ้มของหลี่โม่ ดังขึ้นข้างหลังเฉินเสี่ยวถง
เฉินเสี่ยวถงตกใจจนยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดปาก เพื่อไม่ให้เสียงกรี๊ดดังออกมา
เธอค่อยๆ หันไปมองหลี่โม่ที่ยืนอยู่ข้างหลัง เฉินเสี่ยวถงนั่งลงกับพื้น
“หัวใจจะวาย! พี่หลี่โม่ใจร้าย!”
เฉินเสี่ยวถงเอามือตบหน้าอกตัวเอง แล้วพูดขึ้น
“เหอะๆ รีบกลับไปนอนเถอะ อย่าเอาแต่คิดไร้สาระ”
เมื่อเห็นหน้าตาไร้อารมณ์ของหลี่โม่ เฉินเสี่ยวถงย่นปากยู่ “ทำไมพี่ถึงรังเกียจขนาดนี้ ไม่คู่ควรกับฉันสักนิด ยอมเสนอตัวก็ไม่เอา”
“ถ้าทำอะไรเธอก็มีแต่เสียเปรียบ”
น้ำเสียงของหลี่โม่พูดเหมือนผ่านอะไรมาโชกโชน
เฉินเสี่ยวถงพูดอะไรไม่ออก เธอจ้องหลี่โม่และเดินฟึดฟัดกลับไปที่ห้อง
หลี่โม่ส่ายหัว และเอนตัวนอนลงบนโซฟาอีกครั้ง เขารู้สึกลำบากใจ ถ้ากู้หยุนหลันเป็นฝ่ายเริ่มก่อนแบบนี้บ้าง จะดีแค่ไหนกันนะ
เมื่อคิดถึงกู้หยุนหลัน ในใจของหลี่โม่ก็รุ่มร้อนขึ้นมา
เขาสะลึมสะลือและหลับไป จนฟ้าสว่าง
หลี่โม่บิดขี้เกียจและเดินไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ เจอกับเฉินเสี่ยวถงที่กำลังล้างหน้าอยู่พอดี
เฉินเสี่ยวถงย่นจมูกและถลึงตาใส่หลี่โม่
“รีบล้างหน้าสิ จะมาจ้องฉันทำไม”
หลี่โม่จงใจถามออกไปอย่างนั้น
“เชอะๆๆ เชอะ!”
เฉินเสี่ยวถงส่งเสียงฟึดฟัดออกมา และหลีกทางให้
“ฉันอยากกินขาหมูตุ๋น เห็ดตุ๋นไก่ เป็ดตุ๋นแปดอย่าง ลูกชิ้นหมูนึ่ง......”
เฉินเสี่ยวถงร่ายออกมาเป็นอย่างๆ เหมือนวันนี้จะทำให้หลี่โม่ลำบาก
คนที่กำลังแปรงฟันอย่างหลี่โม่ เอียงคอมองเฉินเสี่ยวถงอย่างประหลาดใจ
“เธอซ้อมอ่านรายการอาหารแต่เช้าหรือไง”
หลี่โม่พูด ทั้งๆ ที่ยังมีฟองยาสีฟันเต็มปาก
“นี่คืออาหารที่ฉันจะกินวันนี้ พี่พูดแล้วว่าจะทำอาหารให้ฉันกิน นี่ฉันยังพูดไม่จบนะ”
เฉินเสี่ยวถงทำเหมือนคุณหนูวายร้าย
หลี่โม่ไม่รู้จะพูดอะไรดี เหมือนเมื่อคืนจะรับปากเฉินเสี่ยวถงไปแล้ว ว่าจะทำอาหารให้กิน
แต่ยัยนี่สั่งอาหารเยอะเกินไปไหม!
“อย่าให้มาก เธอคนเดียวจะกินเยอะสักแค่ไหน ถ้าเธอกินหมด ฉันจะทำให้กิน แต่ถ้าเธอกินไม่หมด จะทำยังไง”
“กินไม่หมดก็เก็บไว้ในตู้เย็นสิ ไม่งั้นก็ห่อแล้วเอาไปให้คนอื่นก็ได้ ไม่ว่ายังไงฉันก็จะกิน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...