จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 535

“ใช่ๆ คนที่เป็นเทวดาแห่งรถได้ มีเพียงอาจารย์คนเดียวเท่านั้น คนอื่นก็แค่แอบอ้างเป็นเทวดาแห่งรถเท่านั้น”

คางเหวินซิงฉีกยิ้มและเอ่ยขึ้น

“ฉันก็ไม่ใช่เทวดาแห่งรถสักหน่อย การได้เป็นเทวดาหรือพระเจ้าที่พิสูจน์ได้อย่างรวดเร็วก็ไม่ใช่เรื่องดี ใครที่สามารถแข่งและตระหนักรู้เรื่องวิทยายุทธ ฉันก็จะยอมรับว่าคนนั้นเป็นเทวดาแห่งรถ”

คางเหวินซิงจ้องหลี่โม่ คิดไม่ถึงว่าหลี่โม่จะพูดสิ่งที่เปลี่ยนความคิดของเขาในหลายด้าน

“เทวดาแห่งรถ จะต้องตระหนักรู้ได้อย่างรวดเร็วด้วยเหรอ นี่มันยุคแห่งเทคโนโลยี ใครมันมารู้เรื่องวิทยายุทธล่ะครับ ถึงจะเป็นสมัยโบราณ เป็นร้อยเป็นพันปีที่แล้วก็คงไม่มีใครมีวิทยายุทธแล้วมั้งครับ บุคคลในประวัติศาสตร์อย่างจางซันเฟิงก็คงไม่สามารถทำได้”

“ก็ใช่ไง ตอนนี้ไม่มีเทวดาแห่งรถแล้ว อย่างมากก็แค่ราชาแห่งรถ”

หลี่โม่พูดจบก็หาวออกมา เขาเอนหัวพิงกับเบาะและหลับไป

คางเหวินซิงเห็นว่าหลี่โม่นอน เขาจึงไม่พูดอะไรต่อ และขับรถพลางครุ่นคิดคำพูดของหลี่โม่

วิทยายุทธอะไรนั่น คางเหวินซิงคิดว่าหลี่โม่จงใจพูดแบบนั้น หรือว่าหลี่โม่ไม่ได้ต้องการจะสื่อแบบนั้น

ถ้างั้นอาจารย์ต้องการจะสื่ออะไรกับเขา คางเหวินซิงย้อนกลับไปคิดถึงคำพูดของหลี่โม่ทีละคำ

“การตระหนักรู้อย่างนั้นเหรอ คงมีเพียงการตระหนักรู้ ที่จะสามารถทำให้สกิลการขับรถสูงขึ้น มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นราชาแห่งรถ วิทยายุทธอะไรนั่น ฉันคงไม่ต้องไปคิดถึงมันแล้ว”

คางเหวินซิงคิดนั่นคิดนี่ เขาขับรถตาม GPS จนมาถึงตีนเขาของวัดหลิงซาน

เขาหลิงซานเดิมทีชื่อว่าภูเขาหลิงจิ้วซาน ว่ากันว่าตั๊กม้อนำคฤธรหลิงจิ้วจากชมพูทวีปมาเผยแผ่คำสอน เมื่อผ่านหลิงจิ้วซาน คฤธรหลิงจิ้วก็ตาย

ตั๊กม้อฝังคฤธรหลิงจิ้วไว้ที่หลิงจิ้วซานด้วยความโศกเศร้าเสียใจ เดิมภูเขาที่ไม่มีชื่อ จึงถูกเรียกว่าภูเขาหลิงจิ้วซาน

แต่เมื่อเวลาผ่านไป ภูเขาหลิงจิ้วซานถูกเรียกย่อเป็นเขาหลิงซาน และมีลูกศิษย์วัดตามมาเพราะตำนาน และสร้างวัดขึ้นบนภูเขา

วัดหลิงซานอยู่บนเขาหลิงซานประมาณสามสี่ร้อยปี และเป็นวัดที่เฟื่องฟูที่สุดในเมืองฮ่าน

ถึงขนาดที่ช่วงเทศกาล คนในเมืองเอกยังมากราบไหว้พระที่วัดหลิงซาน

รถเบนซ์จอดลงข้างทาง ไม่นานก็มีรถยนต์มาเซราติมาจอดข้างหลัง

คางหย่งเฉียนลงจากรถ ในมือหิ้วถุงขนาดใหญ่

คางหย่งเฉียนเดินมาที่เบาะหลังรถเบนซ์ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เขาเปิดประตูและเข้ามานั่ง จากนั้นจึงนำถุงขนาดใหญ่วางไว้ตรงเบาะหลัง

“นี่คือของเล็กๆ น้อยๆ จากผม ถือว่าเป็นการไถ่โทษนะครับคุณหลี่”

คางหย่งเฉียนพูดอย่างกล้าๆ กลัวๆ

หลี่โม่มองคางหย่งเฉียน เขายิ้มและพูดว่า “เกรงใจเกินไปแล้ว เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า”

“ครับๆ เข้าเรื่องกันเลย ถึงตัวผมจะอยู่อีกฝ่าย แต่ใจผมอยู่ฝั่งคุณนะครับ ถึงจะอยู่กับโจรเฒ่าโอหยาง แต่จิตใจของผมยังอยู่ทางสว่าง ผมอยากญาติดีกับคุณหลี่นะครับ”

หลี่โม่ได้ยินแล้วขนหัวลุก เขารู้สึกว่าคางหย่งเฉียนใช้คำแปลกๆ