จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 545

วอลเลซชี้ไปที่นักรบที่จัดวงล้อมเสร็จเรียบร้อย ดูว่าจะมีปัจจัยอันตรายอะไรหรือไม่ วอลเลซกดนาบหูฟัง

“วงล้อมจัดระเบียบเสร็จหมดแล้วครับ ไม่มีอันตราย สภาพแวดล้อมปลอดภัย สามารถแลกเปลี่ยนกันได้”

ลอดรูว์ยักคิ้ว“คุณเข้าไปสัมผัสกับคนพวกนั้นก่อน ดูสภาพของทอมป์สัน พอยืนยันแล้ว ค่อยทำการแลกคนกัน”

“ได้ ตามใจปรารถนา”

วอลเลซพาลูกน้องนักรบสี่คนมา เดินก้าวเท้าฉับๆไปหาฉู่จงเทียน

ลูกน้องของฉู่จงเทียนต่างใจสั่น แค่ไอสังหารของวอลเลซ ก็ทำให้พวกเขาขนหัวลุกได้แล้ว

ถ้าจะว่ากันตรงๆ ลูกน้องของฉู่จงเทียนก็ดูออกจะเละเทะไปหน่อย เมื่อเทียบกับทหารผู้ชำนาญการของวอลเลซแล้ว เทียบกันไม่ติด เมื่อเห็นแววตาของฉู่จงเทียนดูร้อนรน วอลเลซก็แสดงสีหน้ากระหยิ่มยิ้มย่อง รู้สึกว่าในใจเต็มไปด้วยความพึงพอใจแห่งชัยชนะ“ดูสิ มันก็เป็นแค่นักเลงหัวไม้ ให้พวกเรามารับมือน่ะเหรอ ไม่เท่าไหร่หรอก”

“หึหึ ก็ถือเสียว่าออกมาท่องเที่ยว ไม่รู้ว่าตอนนี้ชีวิตกลางคืนที่นี่จะเป็นอย่างไรบ้าง ถ้าหาสาวสวยได้ก็ดีสินะ”

“ยังไม่เคยเล่นกับสาวเอเซียเลย รีบๆทำภารกิจให้เสร็จเถอะ ปืนบาซูก้าของฉันทนไม่ไหวแล้ว”

พวกนักรบแสดงความเห็นกันอย่างดุเด็ดเผ็ดมันส์ ไม่มีใครเห็นฉู่จงเทียนอยู่ในสายตาสักคน

ในรถเก๋ง คางเหวินซิงพยายามกลืนน้ำลาย หวาดกลัวจนสั่นเทาไปทั่ว

“อาจารย์ครับ ไม่มีปัญหาใช่ไหมครับ ผมรู้สึกว่า ผมรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยเลย”

เมื่อเห็นคางเหวินซิงที่พูดตะกุกตะกัก เฉินเสี่ยวถงจึงอดกลอกตาขาวไม่ได้

“นายเป็นแบบนี้ ใจกล้าหน่อยสิ ใจเสาะเหมือนลูกหนู ทำพี่หลี่โม่ขายหน้าหมด”

“คือว่าฉัน มีเรื่องฝังใจตอนเด็กๆ พอเห็นคนโหดๆก็จะแสดงอาการหวาดกลัว”

คางเหวินซิงปากสั่น

หลี่โม่หยิบบุหรี่ออกมาให้คางเหวินซิงมวนหนึ่ง“มา สูบบุหรี่สงบสติอารมณ์หน่อย อย่าเครียด คิดว่าขับรถแข่งแล้วกัน”

“จะไปคิดว่าขับรถแข่งได้ไงกันเล่า ถ้าขับรถจริงๆน่ะ ผมไม่กลัวหรอก”

คางเหวินซิงยังคงหยิบบุหรี่ที่หลี่โม่ยื่นส่งให้ จุดไฟ แล้วสูบคำโต

“แค่กๆ”

คางเหวินซิงสำลักบุหรี่จนน้ำตาเล็ด เขาไอออกมาแรงๆสองที

เฉินเสี่ยวถงกลอกลูกตา รู้สึกว่าตัวเธอเองต้องแกล้งทำเป็นกลัวด้วยมั้ยเนี่ย จะได้ซบอยู่กับอกหลี่โม่

เขยิบเข้าไปข้างกายหลี่โม่ เฉินเสี่ยวถงใช้มือทั้งสองเกาะเอวเขาแน่น

หลี่โม่ตัวสะเทิ้ม หันกลับไปหาเฉินเสี่ยวถงอย่างแรง“อย่ามาจับ เดี๋ยวจะมีเรื่อง ฉันต้องรีบลงไป”

“ตอนนั้นฉันก็ปล่อยแล้วไง แต่ตอนนี้ฉันกลัวนี่นา”

เฉินเสี่ยวถงปั้นหน้าน่าสงสาร

หลี่โม่หมดคำพูดกับเฉินเสี่ยวถงโดยสิ้นเชิง ในใจคิดว่าปล่อยให้หล่อนแต๊ะอั๋งไปเถอะ ยังต้องคอยส่องสถานการณ์ข้างนอกอีก

วอลเลซเดินมาหยุดตรงหน้าฉู่จงเทียน พูดด้วยสีหน้าลำพอง“ผมต้องยืนยันสถานการณ์ของทอมป์สันก่อน”

“ลูกชายผมล่ะ ผมก็ต้องยืนยันสถานการณ์ของลูกชายผมเหมือนกัน”

ฉู่จงเทียนพูดเสียงนิ่ง

แครก

เสียงปืนดังก้อง ด้านหลังวอลเลซมีทหารสี่นาย ยกมือยิงสลุตปืนขึ้น