จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 552

กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงพึมพำด้วยเสียงต่ำ ต่อจากนั้นตัดสินใจไปหาคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ ก็รอในช่วงเวลาที่สำคัญของการอยู่รอดไปตลอดหรือว่าล่มสลาย จำเป็นต้องให้คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ออกหน้าเองแล้ว

หลังจากที่ทั้งสองคนปรึกษาหารือกัน ก็เร่งรีบไปที่พักอาศัยของคุณปู่กู้

คุณปู่กู้ที่กำลังนอนอยู่บนเก้าอี้โยก ฟังการเล่าเรื่องของวิทยุที่อุ้มอยู่ เมื่อเห็นลูกชายสองคนของตัวเองเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ และตระหนักในทันทีว่าต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น

“เจี้ยนกั๋ว เจี้ยนเจียง พวกลูกมาพ่อมีเรื่องอะไรใช่มั้ย? มีเรื่องอะไรก็พูดตรงๆ”

สีหน้าท่าทางของคุณปู่กู้คือฉันมองพวกแกออกแล้ว

กู้เจี้ยนกั๋วยิ้มแห้งๆสองครั้ง “แฮะๆ เป็นพ่อที่รู้ใจลูกจริงๆ พ่อครับพ่อพูดถูกจริงๆ พวกเรามีปัญหายากที่แก้ไขไม่ได้จริงๆ ต้องเชิญผู้ใหญ่อย่างพ่อออกหน้าเองถึงจะได้”

“เชิญฉันออกหน้าเองเหรอ? ฉันก็ทำได้เพียงแค่จัดการดูแลเรื่องราวในบ้านเท่านั้นเอง เรื่องจัดการบริหารฉันจัดการไม่ได้นะ”

คุณปู่กู้หลับตาลง

“ก็เป็นเรื่องในบ้าน ก่อนหน้านี้ ก่อนหน้านี้บ้านพี่รองถอนตัวออกจากบริษัทในตระกูลไม่ใช่เหรอ ผมและเจ้าสามใช้เงินหนึ่งล้านซื้อหุ้นในมือของพวกเขากลับคืนมาแล้ว ต่อจากนั้นกู้หยุนหลันก็ลาออกจากบริษัท เรื่องราวเหล่านี้ พ่อก็รู้ทั้งหมดแล้ว”

“อือ ฉันรู้จริงๆ เรื่องนี้พวกแกทำได้ไม่ผิด สามารถให้บ้านพี่รองหนึ่งล้าน ถือได้ว่าทำดีที่สุดแล้วสำหรับทั้งครอบครัวของเจี้ยนหมินพวกเขา”

คุณปู่กู้รู้สึกไม่พอใจต่อทั้งครอบครัวของกู้เจี้ยนหมินมานานแล้ว ก็ย่อมมีความสุขเป็นธรรมดาที่เห็นพวกเขาถอนตัวออกจากกิจการของตระกูลกู้

กู้เจี้ยนกั๋วมองไปที่กู้เจี้ยนเจียงอย่างลำบากใจแวบหนึ่ง บุ้ยปาก ส่งสัญญาณให้กู้เจี้ยนเจียงพูดต่อ

“พ่อครับ เรื่องงานที่กู้หยุนหลันเคยรับผิดชอบเมื่อก่อนนี้ หลังจากที่เธอลาออก ผู้ซื้อเดิมเหล่านั้น ก็ทยอยยกเลิกการสั่งซื้อสินค้า ตอนนี้สถานการณ์การจัดการบริหารบริษัทยิ่งอยู่ยิ่งเลวร้ายลงทุกที และกู้หยุนหลันกลับวิ่งไปเป็นประธานของหยุนจงหลันกรุ๊ปแล้ว!”

ดวงตาที่ปิดอยู่ของคุณปู่กู้ก็ลืมตาขึ้นอย่างกระทะหัน รัศมีความแปลกใจก็ประกายผ่านในแววตา

“แกว่าอะไรนะ! กู้หยุนหลันไปเป็นประธานของบริษัทไหนนะ? นี่พูดซี้ซั้วไม่มีหลักฐานไม่ใช่เหรอ เธอเพิ่งอายุเท่าไหร่เอง จะเป็นประธานได้อย่างไร”

“นี่เป็นเรื่องจริง เมื่อกี้นี้ในโทรทัศน์ก็ถ่ายทอดสด เจ้าขุนมูลนายในเมืองก็ไปร่วมงานตัดริบบิ้นด้วย นังเด็กกู้หยุนหลันคงจะต้องมีข้อตกลงที่มีลับลมคมในกับเจ้านายเบื้องหลัง ถึงได้สามารถเป็นประธานของหยุนจงหลันกรุ๊ป”

“อะแฮ่ม”

เมื่อเห็นว่ากู้เจี้ยนเจียงพูดนอกลู่ทางแล้ว กู้เจี้ยนกั๋วก็กระแอมอย่างแรงสองครั้ง “สิ่งนี้ไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือตราบใดที่หยุนหลันพูดอะไรบ้าง ให้หยุนจงหลันกรุ๊ปให้การสั่งซื้อสินค้ากับพวกเรา กิจจาการของพวกเราก็จะผ่านความยากลำบากไปได้”

คุณปู่กู้จัดการกับความคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วน และได้เข้าใจจุดประสงค์ของการมาของลูกชายทั้งสองแล้ว

“จะให้ฉันพูดอะไรกับหยุนหลันใช่มั้ย?”

“ใช่ พวกเราพูดกลัวว่าเธอจะไม่ฟัง ดังนั้นทำได้เพียงให้พ่อออกหน้าเองแล้ว พ่อพูดกู้หยุนหลันคงจะฟังอย่างแน่นอน”

กู้เจี้ยนเจียงพูดอย่างคล้อยตามว่า “มีคำกล่าวว่าเงินทองไม่รั่วไหลออกนอก กู้หยุนหลันก็ได้รับการปลูกฝังออกมาจากตระกูลของพวกเรา ต้องทำให้เธอจำไว้ว่าจะต้องกตเวทิตาถึงจะถูก”

หลังจากที่คุณปู่กู้พูดจบก็ถอนหายใจ

เมื่อมองดูลูกชายสองที่กำลังแกล้งทำเป็นน่าสงสาร คุณปู่กู้ค่อยๆพยักหน้า รู้สึกลูกชายสองคนพูดได้ไม่มีผิด

ไม่ว่ากู้หยุนหลันจะพูดอย่างไร ต่างก็มีสายเลือดของตระกูลกู้อยู่ แม้ว่าจะตัดขาดกันก็ยังมีความผูกพันที่ตัดกันไม่ขาด เพียงแค่ให้เธอดูแลกิจการเท่านั้นเอง ก็ไม่ได้ละเมิดกฎหมายและศีลธรรม

“เรียกเจ้ารองมาก่อน”

คุณปู่กู้พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง รีบโทรศัพท์เรียกกู้เจี้ยนหมินมา

ในขณะนี้กู้เจี้ยนหมินกำลังตัดริบบิ้นที่ในงานของหยุนจงหลันกรุ๊ป แน่ใจว่าหลังจากที่เข้าสู่พิธีตัดริบบิ้น หลี่โม่ก็ส่งคนไปรับกู้เจี้ยนหมินและหวังฟางมา

ช่วงเวลาสำคัญของกู้หยุนหลัน จำเป็นต้องให้พ่อตาแม่ยายมาเป็นพยานด้วยกัน

กู้เจี้ยนหมินและหวังฟางกำลังนั่งอยู่บนโซฟาด้วยความตื่นเต้นอย่างยิ่ง นักธุรกิจจำนวนมากที่ไม่สามารถพูดคุยกับกู้หยุนหลันได้ หลังจากที่รู้ฐานะของกู้เจี้ยนหมินคู่สามีภรรยา ต่างก็ทยอยล้อมอยู่ข้างกายทั้งสองคน และประจบประแจงทั้งสองคน

กู้เจี้ยนหมินคู่สามีภรรยาเคยเห็นรูปแบบนี้มาก่อน ก็ถูกทุกคนประจบประแจงจนมึนงงในทันที เพียงแค่เผยให้เห็นรอยยิ้มแหย