จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 56

บทที่ 56 จะต้องมาขอร้องเธอแน่

เมื่อกู้ซิงเว๋ยได้ยินประโยคนี้ของกู้หยุนหลัน ก็โมโหดีดตัวขึ้นแล้วชี้ไปที่เธอ “เธอพูดว่าไงนะ?ให้ฉันขอโทษเธอและขยะอย่างหลี่โม่?เธอบ้าไปแล้วหรอ?!”

และหันหลังไปพูดกับคุณปู่ที่เคร่งขรึม “คุณปู่ ท่านฟังสิ กู้หยุนหลังพูดอะไรออกมา?จะให้ผมขอโทษ?ให้ผมขอโทษก็ว่าไปอย่างแล้ว แต่เธอยังบังอาจให้ท่านขอโทษด้วย เธอต้องการทำอะไรกันแน่?นี่มันใจกล้ามากเกินไป!คุณปู่ ท่านจะปล่อยมันไว้อย่างนี้ไม่ได้นะ”

กู้หยุนหลันที่สมควรตาย นี่ฝันกลางวันชัดๆ

เธอกล้าพูดคำนี้ออกมา นี่มันไม่วางคุณปู่ไว้ในสายตาเลยงั้นหรอ?

เธอคิดว่าคุณปู่คืออะไร?

เป็นคนที่จะขอโทษคนไปทั่วหรอ?

“คุณปู่ หนูคิดว่ากู้ซิงเว๋ยพูดถูก กู้หยุนหลันตอนนี้ยิ่งอยู่ยิ่งเอาใหญ่แล้ว เธอไม่วางท่านไว้ในสายตาสักนิด ยังอยากให้ท่านไปขอโทษขยะอย่างหลี่โม่อีก ที่ถ้าแพร่ออกไป ตระกูลกู้ของพวกเราจะอยู่ในเมืองฮ่านได้ยังไง?”

ตแนนี้กู้ชิงหลินพูดใส่ไฟเข้าอีก หน้าตาไม่พอใจเป็นอย่างมาก

พวกตำแหน่งสูงของบริษัทที่อยู่รอบข้างก็โมโหเช่นกัน อยากจะทำลายกู้หยุนหลันที่ได้ทีเอาใหญ่นี่ซะ!

แน่นอนว่าคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ต้องโมโหอยู่แล้ว มองกู้หยุนหลันด้วยสายตาเย็นชา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงโหดเหี้ยม “พูดคำที่เธอพูดเมื่อกี้อีกรอบสิ!”

กู้หยุนหลันตัวสั่น กำมือไว้แน่น แล้วเชิดหน้าขึ้น “หนู...หนูต้องการให้ทุกคนขอโทษ”

ตึง!

คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ใช้ไม้เท้ากระแทกลงกับพื้นอย่างหนัก สีหน้าแย่มากนัยน์ตามีแต่ความโกรธ “บังอาจ!เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงได้กล้ามาสั่งฉัน?”

คุณปู่โกรธมาก โกรธจนตัวสั่นไปทั้งตัว

ไม่คิดเลยว่าหลานสาวของตัวเอง วันนี้จะกล้าทำแบบนี้กับเขา

ต้องการให้ตัวเขาขอโทษ?

ตลก!

เขากู้หงไท่ทั้งชีวิตยังไม่เคยต้องขอโทษใครสักครั้ง!

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงขอโทษขยะที่เป็นแมงดาเกาะบ้านตระกูลกู้ของเขา!

“เธอคิดว่าบริษัทวินเซิงตระกูลกู้ของฉันไม่ร่วมธุรกิจกับบริษัทรุงคางแล้วจะอดตายงั้นหรอ?” ใบหน้าของคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้เย็นชา แผ่รังสีอำมหิต คนรอบตัวถึงกับหายใจไม่ออก!

ทำให้คนตกใจไม่น้อย

กู้หยุนหลันเองก็รับรู้ถึงรังสีที่แผ่ออกมา การข่มขู่อย่างนั้น ทำให้เธอร้อนรนเช่นกัน

“ถูกต้อง ไม่มีสัญญากับบริษัทรุงคาง บริษัทวินเซิงก็ยังสามารถเซ็นสัญญากับบริษัทอื่นเช่นกัน เพียงแต่ว่ากำไรก็จะน้อยลงเท่านั้นเอง กู้หยุนหลันเธอยังอยากใช้อันนี้มาบังคับฉันกับคุณปู่ ฝันไปเถอะ!”

กู้ซิงเว๋ยก็พูดท้าทายตามมา เพียงแค่คุณปู่หมดความรู้สึกดีๆกับกู้หยุนหลัน เขาก็จะทำอะไรได้ง่ายขึ้น

“กู้หยุนหลัน ฉันแนะนำให้เธอรีบขอโทษคุณปู่ เก็บคำพูดพวกนั้นของเธอกลับไป แล้วเอาสัญญาให้กู้ซิงเว๋ย” กู้ชิงหลินยืนกอดอกอยู่ข้างๆ ยิ้มอย่างเย็นชา นัยน์ตาแสดงออกถึงการเยาะเย้ย

หลังจากนั้น

กู้หยุนหลันกลับพูดว่า “คุณปู่ เรื่องของเมื่อวาน ที่จริงแล้วก็เป็นความผิดของท่านกับกู้ซิงเว๋ย ทำไมพวกท่านถึงขอโทษไม่ได้?”

เพี๊ยะ!

คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ยกมือขึ้นแล้วฟาดไปที่หน้าของกู้หยุนหลัน “พอแล้ว! ถ้าเธอยังกล้าพูดอีกคำ ฉันจะไล่เธอออกจากบ้านตระกูลกู้!”

เขาก็สังเกตเห็นรอยนิ้วมือบนหน้าของกู้หยุนหลัน ยื่นมือไปจับเบาๆ แล้วพูดอย่างอ่อนโยน “คุณปู่ทำหรอ?”

กู้หยุนหลันดึงมือหลี่โม่ออกแล้วจากไปอย่างโมโห

หลี่โม่รีบขับมอเตอร์ไซค์ตามไป ตะโกนไปว่า “ฉันส่งเธอกลับบ้าน ที่นี่ห่างจากบ้านหลายกิโลนะ”

กู้หยุนหลันที่เล่นตัวเดินโมโหอยู่ข้างหน้า ยังหันกลับมาว่า “นายไม่ต้องมาสนใจฉัน!”

มองดูท่าทางของเธอที่เล่นตัวนี้ หลี่โมทำได้เพียงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ ทำได้เพียงแค่ค่อยๆตามอยู่ด้านหลัง

ภาพที่ดึงดูดความสนใจของคนบนถนนมาก

น่าจะเป็นเพราะว่าทนสายตาของผู้คนไม่ไหว หรืออาจจะเพราะเดินจนเหนื่อยแล้ว กู้หยุนหลันหยุดเดินแล้วหันหลังกลับไปนั่งที่เบาะหลังหน้านิ่งๆ แล้วพูดอย่างโมโห “รีบไป!”

หลี่โม่ยิ้มอ่อนๆ ขับมอเตอร์ไซค์ซ้อนกู้หยุนหลันกลับบ้าน

เมื่อกลับถึงบ้าน หวังฟางนั้นอารมณ์เสียจนแทบบ้าแล้ว เรื่องในห้องประชุม เธอรู้มาจากกู้เจี้ยนหมินแล้ว

“กู้หยุนหลัน เธอบ้าไปแล้วใช่มั้ย เธอกล้าบอกให้คุณปู่ขอโทษเธอต่อหน้าคนเยอะขนาดนั้น?ถ้าคุณปู่โกรธแล้วไล่เธอออกจากบ้านตระกูลกู้ ต่อไปพวกเราจะทำยังไง?”

กู้หยุนหลันพูดอย่างไม่แยแส “นี่เป็นเรื่องของหนูเอง”

หวังฟางได้ยินคำนี้ ก็โกรธจนหน้าเขียว “เรื่องของแกเอง?นี่มันเรื่องของเราทั้งบ้าน!ฉันไม่สน แกต้องไปบ้านใหญ่เดี๋ยวนี้ ไปขอโทษคุณปู่ซะ ไม่อย่างนั้น ฉันไม่มีลูกสาวอย่างแก!”

ตอนนี้ในใจกู้หยุนหลันเองก็ยุ่งเหยิง เธอเชื่อคำพูดของหลี่โม่ แต่ผลกลับพังพินาศขนาดนี้

ทันใดนั้นเธอก็หันไปมองหลี่โม่ที่กำลังยุ่งอยู่กับการทำความสะอาดบ้าน ถามด้วยดวงตาแดงก่ำ “นายเคยพูด ว่าคุณปู่กับกู้ซิงเว๋ยพวกเขาจะต้องมาขอร้องฉัน จริงใช่มั้ย?”