จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 591

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

กู้หยุนหลันที่ยุ่งมาทั้งวันบิดขี้เกียจ สองแขนยกขึ้นยืดสูง แสดงให้เห็นถึงรูปร่างหุ่นที่ดีของกู้หยุนหลัน

หลี่โม่อดไม่ได้จึงเดินเข้าไปกอดกู้หยุนหลันไว้ ให้กู้หยุนหลันเข้ามาอยู่ในอ้อมแขน

กู้หยุนหลันซบหน้าอกของหลี่โม่ไว้ เงยหน้าขึ้นมองหลี่โม่ พูดอย่างยิ้มๆว่า “รอจนเบื่อเลยใช่มั้ย ไม่ก็เย็นนี้เราไปเดินเล่นกันเถอะ”

“ได้สิ เธออยากไปที่ไหน? ได้ยินมาว่าคืนนี้มีงานแสดงวัตถุโบราณ พวกเราไปดูกันเถอะ ซื้อวัตถุโบราณให้ห้องทำงานของเธอเป็นของตกแต่ง”

ในตอนนี้กู้หยุนหลันเองก็เป็นถึงประธานที่ปกครองดูแลบริษัทมูลค่าหลายพันล้านแล้ว ในห้องทำงานก็ต้องมีของตกแต่งที่มีมูลค่าบ้าง และอักษรภาพวาดโบราณก็เหมาะสมที่สุดแล้ว

กู้หยุนหลันพยักหน้า “เอาสิ ฉันเองก็รู้สึกว่าห้องทำงานโล่งไปหน่อย อยากหาของมาตกแต่งพอดีเลย แต่ว่าฉันไม่รู้จักพวกโบราณวัตถุ นายต้องช่วยฉันตรวจสอบดูให้ดีนะ”

ดูท่าทางซุกซนของกู้หยุนหลันที่เหมือนกับเด็กสาวแล้ว หลี่โม่อดไม่ได้ที่จะก้มตัวลง แล้วจูบเข้าที่ริมฝีปากของกู้หยุนหลัน

ทั้งสองจูบกันไปสักพักก็ค่อยๆแยกออก กู้หยุนหลันหอบหายใจแล้วกลอกตาใส่หลี่โม่

“เกือบจะหายใจไม่ทันแล้วนะ”

กู้หยุนหลันพูดอย่างต่อว่า

“หึๆ”

หลี่โม่หัวเราะ ยื่นแขนไปดึงกู้หยุนหลันไว้ “พวกเราไปกันเถอะ ด้วยสายตาเฉียบคมของฉัน จะต้องเลือกตัวที่ดีที่สุดมาให้เธอเป็นของตกแต่งแน่นอน”

“เชื่อนายอยู่แล้ว จะชวนคางเหวินซิงและเสี่ยวถงด้วยมั้ย?”

หลี่โม่ส่ายหัวอย่างแรง “ไม่ชวนพวกเขา พวกเขาสองคนเป็นก้างขวางคอสุดๆเลย”

“ฮ่าๆ”

กู้หยุนหลันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา แล้วก็จับมือเดินออกไปข้างนอกกับหลี่โม่

หลังจากที่ทั้งสองคนออกมาจากหยุนจงหลันกรุ๊ป ก็หาร้านอาหารฝรั่งเศสกินข้าวก่อน จากนั้นก็เดินไปยังโรงเจียหยู้ถังที่ทำการจัดงานแสดงวัตถุโบราณ

โรงเจียหยู้ถังแห่งนี้ของเมืองฮ่านเพิ่งเปิดกิจการไม่นาน เป็นสาขาย่อยของโรงเจียหยู้ถังที่มีอายุนับร้อยปีของเมืองหลวง

หลังจากที่โรงเจียหยู้ถังสาขาย่อยแห่งนี้เปิดกิจการ ก็ดึงดูดคนดังมากมายของเมืองฮ่านเข้ามาไม่น้อย

ยังไงซะก็มีเรื่องราวนับร้อยปีเป็นเบื้องหลัง บวกกับโรงเจียหยู้ถังนำเอาวัตถุที่หาได้ยากมากมาได้ไม่น้อย ดังนั้นคนดังของเมืองฮ่านต่างก็พากันมาสนับสนุน จึงทำให้เป็นสิ่งที่โด่งดังมากในวงการวัตถุโบราณของเมืองฮ่าน

แต่ว่าโรงเจียหยู้ถังเองไม่ได้ก้มหน้าหาเงินเองเท่านั้น ยังนึกถึงสายงานเดียวกันในพื้นที่ด้วย ทุกอาทิตย์จึงทำการจัดงานแสดงวัตถุโบราณ ให้พื้นที่เวทีของโรงเจียหยู้ถัง เพื่อให้สายงานเดียวกันของพื้นที่ได้ทำการรวมตัวแลกเปลี่ยนกัน และรวดทำการขายวัตถุที่มีอยู่ด้วย

และในขณะที่ทำการรวมตัวแลกเปลี่ยน เจ้าของร้านโรงเจียหยู้ถังเองก็ให้บริการการประเมินค่าฟรีอีกด้วย จึงทำให้โรงเจียหยู้ถังขึ้นเป็นผู้มีอำนาจของวงการวัตถุโบราณในเมืองฮ่าน

เมื่อเดินไปถึงหน้าประตูใหญ่ที่ทำการตกแต่งเรียบง่ายของโรงเจียหยู้ถัง กู้หยุนหลันก็พูดขึ้นอย่างตกใจนิดหน่อยว่า “โรงเจียหยู้ถังนี่นา เดี๋ยวนี้ได้ยินมาไม่น้อยเลย”

“เดี๋ยวนี้สายงานโบราณวัตถุที่มีชื่อเสียงโด่งดังอย่างมากก็คือที่นี่แหละ วันนี้เป็นงานรวมตัวแลกเปลี่ยน ลองไปดูกันว่าจะได้เจอกับของดีอะไรมั้ย”

หลี่โม่จับมือกู้หยุนหลันไว้ ทั้งสองเดินเข้าโรงเจียหยู้ถังพร้อมกัน

ด้านในของโรงเจียหยู้ถังมีคนรวมตัวอยู่เต็มไปหมดแล้ว คนส่วนมากต่างก็ใส่เสื้อสูทรองเท้าหนังกัน ดูแล้วเหมือนกับนักธุรกิจ

คนที่ใส่เสื้อสูทพวกนี้ ไม่เพียงแค่มาดูวัตถุโบราณ แต่ที่ยิ่งกว่านั้นก็คือการมาสร้างขยายความสัมพันธ์

หลังจากตั้งแต่ที่มีพวกคนดังไม่น้อยชอบมาโรงเจียหยู้ถัง ก็มีพวกนักธุรกิจที่เล็งหาแต่กำไรบางคน ก็ได้มาเข้าร่วม เตรียมที่จะหารือกับพวกคนดังที่เกี่ยวข้องกับวัตถุโบราณ เพื่อดูว่าจะมีโอกาสทางด้านธุรกิจใหม่อะไรมั้ย