จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 593

เจ้าเจ็ดจางฟังคำพูดของหลี่โม่ แล้วพูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “แกนี่มันยังปากแข็งอีก ถ้าหากแกยังคิดว่านี่เป็นของปลอม พวกเราสามารถเชิญเจ้าของร้านโรงเจียหยู้ถังมาดูได้ ว่าของฉันมันเป็นของปลอมหรือของแท้กันแน่”

เจ้าเจ็ดจางเอาท่าไม้ตายออกมาใช้ เจ้าของร้านโรงเจียหยู้ถังเป็นพวกเดียวกับพวกเขาตั้งนานแล้ว

นักธุรกิจวัตถุโบราณหลายคนที่ยอมมาตั้งขายในโรงเจียหยู้ถัง และยอมให้เจ้าของร้านโรงเจียหยู้ถังประเมินค่าสินค้าของพวกเขา ก็เพราะว่าพวกเขาเป็นพวกเดียวกันตั้งนานแล้ว

นักธุรกิจวัตถุโบราณคนอื่นๆเอากำไร ส่วนเจ้าของร้านโรงเจียหยู้ถังเอาชื่อเสียง

ทั้งสองฝ่ายร่วมมือกันไปแบบนี้อย่างราบรื่น ใช้เวลาเพียงสองสามปี ทุกคนก็ล้วนได้เงินมากมายแล้ว

ดังนั้นเพียงแค่เป็นสินค้าที่ขายออกไปจากนักธุรกิจวัตถุโบราณพวกนี้ ในตอนที่เจ้าของร้านโรงเจียหยู้ถังประเมินค่าก็จะบอกว่าเป็นของแท้แน่นอน

ในตอนนี้ผู้คนที่มาดูต่างก็มีอารมณ์แปรปรวนแล้ว ขอเพียงความจริงอย่างหนึ่งมา ให้ผู้มีอำนาจมาบอกว่าเครื่องทองสัมฤทธิ์นี้เป็นของจริง ทุกคนต่างก็จะยืนอยู่ข้างทางฝั่งของเจ้าเจ็ดจาง

หากเมื่อหลี่โม่ถูกทิ้งให้โดดเดี่ยว งั้นก็มีแค่ทางเดียวคือชดใช้เงิน

หลี่โม่มือไขว้หลัง พูดอย่างนิ่งสงบว่า “งั้นก็ไปเชิญเขามาสิ ให้เขามาดูของปลอมชิ้นนี้ที่ไม่รู้จะปลอมยังไงได้อีกแล้ว”

“หึ! วันนี้ให้นายได้เห็นและสำนึก เหล่าลั๋วช่วยฉันไปเชิญเถ้าแก่เหอมาหน่อย ให้เถ้าแก่เหอมาดูสิว่าของๆฉันมันปลอมมั้ย”

เจ้าเจ็ดจางพูดอย่างมั่นใจมาก

เหล่าลั๋วตอบรับคำหนึ่ง แล้วก็รีบเดินไปยังหลังร้าน

เมื่อเข้าไปหลังร้าน เหล่าลั๋วเห็นหวังอู่นั่งอยู่ด้วยกันกับเถ้าแก่เหอ ไม่รู้ว่ากำลังคุยอะไรกัน

“แค่กๆ”

เหล่าลั๋วส่งเสียงไอดังๆสองที

ในตอนที่เถ้าแก่เหอเงยหน้าเห็นว่าเป็นเหล่าลั๋ว ก็ฉีกยิ้มและพูดว่า “เหล่าลั๋ว นายมีธุระงั้นหรอ?”

“ใช่ครับ ด้านนอกเจ้าเจ็ดจางเกิดเรื่องถกเถียงกับคนอื่นนิดหน่อย ขอเชิญเถ้าแก่เหอออกหน้าไปประเมินค่าสินค้าของเจ้าเจ็ดจางว่าเป็นของแท้ให้หน่อยครับ”

หวังอู่มีความสนใจในทันที ดวงตาประกายความเป็นโจร “เจ้าเจ็ดจางนั่นมันคนมีประสบการณ์ คงจะหาเรื่องโกงกินละมั้ง”

“หึๆ ดูออกก็อย่าได้พูดออกมาสิครับ ไอ้คนที่เหล่าจางโกงก็เป็นคนที่เมื่อกี้ไม่ให้เกียรติคุณ ช่วยเหล่าจางสักหน่อยก็ถือว่าเป็นการแก้แค้นให้ตัวคุณเองนะครับ”

เหล่าลั๋วมองหวังอู่ด้วยหน้าตายิ้มแย้ม

หวังอู่ตบมือ พูดอย่างเย็นชาว่า​ “ได้สิ! หาเรื่องใส่ตัวเองจริงๆ ลุงเหอครั้งนี้คุณช่วยผมได้แล้วใช่มั้ยครับ?”

เมื่อกี้ที่หวังอู่มาหาเถ้าแก่เหอ ก็เพราะอยากให้เถ้าแก่เหอช่วยจัดการหลี่โม่

แต่ว่าเถ้าแก่เหอนึกถึงชื่อเสียงของตัวเอง จึงไม่ได้ตกลงคำขอของหวังอู่

ตอนนี้หลี่โม่มีปัญหากับเจ้าเจ็ดจาง ก็เท่ากับว่ามีโอกาสจัดการกับหลี่โม่ ทำเอาหวังอู่รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

ครั้งนี้เถ้าแห่เหอไม่ลังเลเลยสักนิด พยักหน้าและพูดว่า “กล้ามีเรื่องในถิ่นของฉัน จะต้องลงโทษอย่างหนักอยู่แล้ว งั้นเราออกไปดูกัน”

เถ้าแก่เหอไขว้มือไว้ด้านหลังแล้วเดินออกไปด้านนอก เหล่าลั๋วและหวังอู่รีบเดินตามหลังของเถ้าแก่เหอ

ทั้งสามเดินออกจากหลังร้านตรงไปที่ห้องโถง ไปใจกลางวงที่มีผู้คนมุงอยู่ เมื่อมีคนเห็นพวกเถ้าแก่เหอ ก็รีบตะโกนขึ้นมาว่า

“ทุกคนหลีกทางหน่อย เถ้าแก่เหอมาแล้ว รีบให้เถ้าแก่เหอเข้าไปประเมินค่าสินค้าเร็ว”