จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 597

“คุณหนูฟางของผมเอ้ย ผมไม่ได้ขอร้องให้ตระกูลฟางของพวกคุณมาช่วยผมเก็บกวาดเรื่องเละเทะพวกนี้สักหน่อย ก่อนหน้านี้ผมก็บอกกับพวกคุณอย่างชัดเจนแล้ว เรื่องพวกนี้ผมเคลียร์เองได้ เป็นพวกคุณต่างหากที่อยากจะเข้ามาแทรกเอง”

เมื่อได้ยินหลี่โม่ตอบแบบนี้ ฟางรั่วเสว่ก็โมโหขึ้นมาในทันที เธอกำลังอยากจะเอ่ยปากต่อว่าหลี่โม่ แต่กลับถูกกู้หยุนหลนที่อยู่ด้านข้างห้ามไว้ก่อน

“พอแล้วๆ คุณหนูฟาง หลี่โม่ พวกนายทั้งสองคนพูดให้น้อยลงกันหน่อยเถอะ!”

กู้หยุนหลันรีบแยกตัวทั้งสองคนออก เพื่อที่จะไม่ให้พวกเขาเกิดความขัดแย้งกัน

“ไม่ว่ายังไง พวกนายทั้งสองคนก็เป็นตัวแทนตระกูลฟางมาเข้าร่วมการแข่งขันแกะสลักหยกในครั้งนี้ ตอนนี้พวกนายอยู่เรือลำเดียวกันแล้ว พวกนายจำเป็นต้องพยายามด้วยกัน แบบนี้ถึงจะสามารถโดดเด่นในงานการแข่งขันแกะสลักหยกได้ ไม่อย่างนั้นถ้าเป็นแบบนี้พวกนายก็เหมือนให้คนอื่นมาดูเรื่องตลกไม่ใช่หรอ?”

ฟังกู้หยุนหลันพูดแบบนี้แล้ว ทั้งสองก็ไม่พูดจาอะไรอีก แล้วหันหน้าออกไป ต่างก็ไม่อยากเห็นอีกฝ่ายอีกแม้แต่นิดเดียว เพื่อที่จะไม่ให้ตัวเองโมโหเพิ่มขึ้น

เมื่อถึงสถานที่สมัครลงทะเบียน พบว่ามีคนเยอะมาก ถ้าหากว่าจะเข้าแถว คาดว่ารอจนถึงค่ำก็ยังไม่ถึงคิว ยังไงซะนี่ก็ไม่ใช่วิธีการที่มีการจดจำชื่อ ถึงตอนนั้นเพียงแค่ได้รับบัตรเชิญจากงานก็พอแล้ว ดังนั้นหลี่โม่จึงกลับบ้านไปเลย ฟางรั่วเสว่ไม่มีสิทธิ์ในการพูด จึงทำได้แค่เพียงกลับบ้านกับเขาและกู้หยุนหลัน

………….

ผ่านไปหลายวัน หลี่โม่และฟางรั่วเสว่มาถึงสถานที่ตั้งแต่เช้า ครั้งนี้ถึงแม้จะบอกว่าเป็นการแข่งขันแกะสลักหยก แต่ความเป็นจริงแล้วก็ยังเป็นงานประมูลโบราณวัตถุ ถ้าไม่มีกำไรก็ไม่เริ่ม นักธุรกิจไม่มีทางทำเรื่องอะไรที่ไม่ได้กำไร

เนื่องจากนี้สถานที่การจัดงานจึงเลือกจัดตั้งที่ศูนย์กีฬา ศูนย์กีฬาที่มีเซียวเลี่ยเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ที่สุด ก็เป็นเรื่องที่สมควรอยู่แล้ว

ในฐานะที่เป็นงานการแข่งขันแกะสลักหยกและงานประมูลครั้งใหญ่ที่มีเพียงปีละครั้ง การแข่งขันยังไม่ทันเริ่ม ในอาคารยิมเนเซียมก็เต็มไปด้วยผู้คนมากมายแล้ว งานจัดตั้งขึ้นที่ศูนย์กีฬาแบบปิดในส่วนตรงกลางของอาคารยิมเนเซียม หลี่โม่และฟางรั่วเสว่ต่อแถวที่หน้าประตูอยู่นานถึงจะได้เข้าด้านในโถงอาคาร

ในศูนย์กีฬานั้นก็มีคนนั่งอยู่จนเกือบเต็ม ในโถงอาคารยังแขวนป้ายผ้าขนาดใหญ่ไว้ด้วย ใช้สำหรับการถ่ายทอดสดของการแข่งขัน

ส่วนสถานที่สำคัญในการแข่งขันนั้นอยู่บนชั้นสองที่เป็นส่วนตัว โดยปกติแล้วที่นี่มีเพียงแค่บุคคลมีอำนาจที่ต้องการจัดงานเลี้ยงฉลองเท่านั้นถึงจะสามารถใช้งานได้ ความหรูหรานั้นไม่ธรรมดา

มองดูแขกรับเชิญคนสำคัญเดินขึ้นบนชั้นสอง หลี่โม่จึงพูดกับฟางรั่วเสว่อย่างอิจฉา

“ดูรายการถ่ายทอดสดในห้องโถงมันจะมีความหมายอะไรกัน สู้นอนดูทีวีฉายรายการในโรงแรมยังดีกว่าอีก ในเมื่อมาแล้วก็ต้องไปที่สถานที่จัดงานสิ”

ฟางรั่วเสว่ฉีกยิ้ม พูดด้วยสีหน้าอึดอัด

“ฉันเองก็อยากจะไปลองบรรยากาศในงานเหมือนกัน แต่ว่า…..พวกเราไม่มีบัตรเชิญนี่นา นี่มันก็ยากอยู่นะ….”

มองดูฟางรั่วเสว่ที่ไม่มีวิธี ในใจหลี่โม่คิดว่ายังไงก็ต้องพึ่งพาตัวเองสินะ

มองดูนาฬิกาทีหนึ่ง ระยะเวลาก่อนเริ่มการแข่งขันยังเหลืออีก 1 ชั่วโมง

หลี่โม่เอากระดาษปากกาที่พกพาติดตัวออกมา เขียนใบรายการหนึ่งยื่นให้กับฟางรั่วเสว่ สั่งเธอว่าจะต้องรวบรวมสิ่งของด้านในนี้ให้ครบภายในครึ่งชั่วโมง จากนั้นก็กลับมาที่ศูนย์กีฬา

ฟางรั่วเสว่มองดูใบรายการ เขียนไว้แต่พวกอุปกรณ์เครื่องเขียน เธอไม่รับรู้อะไรเลย แต่ก็ยังไปหาซื้ออย่างเชื่อฟัง

ครึ่งชั่วโมงถัดมา…….

ฟางรั่วเสว่ถือเครื่องเขียนกลับมาถุงหนึ่ง ยื่นให้กับหลี่โม่ที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ด้านนอกประตูศูนย์กีฬา และถามว่า

“หลี่โม่ ตอนนี้นายบอกฉันได้แล้วใช่มั้ยว่าซื้อของพวกนี้มาทำอะไร?”

หลี่โม่ยิ้ม แล้วล้วงเอาบัตรเชิญออกมาสองใบ

เมื่อฟางรั่วเสว่เห็นบัตรเชิญในมือของหลี่โม่ก็อดไม่ได้ที่จะดีใจ