จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 621

เมื่อเห็นว่าด้านหลังของหวังซวนมีบอดี้การ์ดอยู่กลุ่มหนึ่ง ผู้คนรอบด้านต่างก็ถอยหลัง

แต่ว่าการมุงดูเรื่องชาวบ้านเป็นนิสัยของพวกผู้คนอยู่แล้ว หลังจากที่ถอยไปยังระยะที่ปลอดภัยแล้ว ผู้คนต่างก็หยุดฝีเท้า และเริ่มทำหน้าที่เป็นผู้คนที่ดูเรื่องสนุก

“พาบอดี้การ์ดออกจากบ้านมาด้วยมากขนาดนี้ ดูก็รู้ว่าเป็นคุณชายตระกูลเศรษฐี ฉันว่าชายหนุ่มที่ถูกล้อมไว้คนนั้นซวยแน่ๆ”

“ฉันว่าคุณชายเศรษฐีคนนี้ คงจะอยากได้ผู้หญิงนั้นมั้ง ได้เมียสวยก็ไม่ดีนะ เพราะจะมีคนมากมายอยากจะครอบครอง”

“เหอะๆ ไม่มีอำนาจก็อย่ามีเมียสวย ไม่อย่างนั้นก็ต้องเตรียมใจที่จะต้องถูกสวมเขาไว้ ฉันดูพวกนี้ออกตั้งนานแล้ว ฉะนั้นจึงจงใจแต่งเมียที่ขี้เหร่มา”

ในขณะที่ผู้คนต่างก็ซุบซิบนินทา หวังซวนกระตุกขาอย่างได้ใจ ใช้หางตาเหลือบมองหลี่โม่และกู้หยุนหลัน

“ไอ้หนู เห็นความรวยของฉันรึยัง? ส่งสาวสวยด้านหลังของนายมาซะดีๆ เพียงแค่ให้ฉันเล่นจนพอใจแล้ว ไม่แน่อาจจะให้เด็กน้อยกับนายไปเลี้ยงสักคน”

คำพูดที่อวดเก่งของหวังซวน ทำให้พวกบอดี้การ์ดหัวเราะออกมา บอดี้การ์ดพวกนี้ต่างก็ใช้สายตาที่ไม่หวังดีมองกู้หยุนหลัน

ที่ผ่านมาเวลาที่หวังซวนเล่นกับสาวสวยก็ไม่เคยปิดบังมาก่อน แต่กลับชอบแบ่งปันกับพวกลูกน้อง ดังนั้นเพียงแค่หวังซวนได้กู้หยุนหลันไปอยู่ในมือ บอดี้การ์ดพวกนั้นก็จะได้ผลประโยชน์ด้วย

“สาวสวย คุณชายซวนของพวกเราสุดยอดมากนะ ลีลานั้นถือว่าเด็ดมากในกลุ่มผู้ชายเลย รับรองว่าเธอได้ลองแล้วลืมไม่ลงแน่ เธออย่าได้อยู่กับไอ้ขยะนั้นเลย รีบมาอยู่ในอ้อมกอดคุณชายซวนของพวกเราดีกว่า”

กู้หยุนหลันโมโหมาก พูดอย่างเย็นชาว่า “พวกแกฝันไปเถอะ แนะนำให้พวกแกรีบหนีไปซะ ไม่อย่างนั้นถ้าสามีของฉันโมโหขึ้นมา กลัวว่าพวกแกจะโดนหาเรื่องเข้าตัวนะ”

“โอ๊ะ สาวสวย เธอยังคาดหวังในตัวผัวขยะของเธอขนาดนี้เลยหรอ ผัวขยะของเธออยากจะให้พวกฉันรับผล กลัวว่าจะเป็นเรื่องที่ทำให้เกิดขึ้นไม่ได้ด้วยซ้ำนะสิ”

บอดี้การ์ดคนหนึ่งมองหลี่โม่อย่างท้าทาย สองมือกุมเข้าหากันเพื่อนวดข้อนิ้ว ข้อนิ้วมีเสียงดังเกิดขึ้นต่อเนื่องอย่างกับประทัด

“เหอะๆ ขยะอย่างแกเข้ามาให้ฉันจัดการกับแกดีๆสักที ให้เมียของแกได้รู้ถึงความขยะของแกดีๆสักหน่อย”

หลี่โม่ยืนอย่างนิ่งเงียบ ไม่ได้สนใจบอดี้การ์ดที่ท้าทายคนนั้น แต่กลับจ้องมองหวังซวนด้วยสายตาน่ากลัว

“ให้โอกาสที่จะมีชีวิตรอดกับแก เข้ามาคุกเข่าขอโทษพวกฉันในตอนนี้ซะ ไม่อย่างนั้น ฉันจะให้แกคลานออกไป”

หวังซวนเหมือนกับว่าได้ยินเรื่องตลกอย่างที่สุด กุมท้องหัวเราะจนตัวงอ

“ฮ่าๆๆ แม่งเอ้ย ฉันได้ยินอะไรเนี่ย? ไอ้ขยะนี่จะให้คุณชายไปคุกเข่าให้มัน แกคิดว่าแกมันเป็นตัวอะไรกัน?! ไปจัดการมันให้หมด จัดการไอ้ขยะนี่ให้หนักๆ เดี๋ยวฉันจะให้ไอ้ขยะนี่เลียรองเท้าของฉัน!”

พวกบอดี้การ์ดพุ่งออกไปด้วยเสียงหัวเราะ เหวี่ยงหมัดเข้าใส่หลี่โม่พร้อมกัน

ในสายตาของพวกบอดี้การ์ด จัดการกับหลี่โม่ยังไม่จำเป็นต้องใช้แรงเท่าเป่าฝุ่น จะต้องเป็นเวลาที่ดีในการได้อวดโชว์แน่นอน

หลี่โม่ถอนหายใจเบาๆ พูดนิ่งๆว่า “ในเมื่อพวกนายอยากตาย งั้นก็สนองให้ก็แล้วกัน”

เมื่อตอนที่หลี่โม่พูดจบ ร่างกายของเขาก็พุ่งเข้าไปอยู่ใจกลางวงบอดี้การ์ดพวกนั้นแล้ว

หลังจากที่ออกแรงไปสักพัก บอดี้การ์ดพวกนั้นก็ล้วนกระเด็นออกไป ป้าบๆ ตกลงพื้นเหมือนกับการใส่เกี๊ยวในหม้อ

“โอ๊ย หัวของฉัน ฉันรู้สึกเหมือนกระทบสมองเลย มองอะไรก็ภาพซ้อนเบลอไปหมด”

“เหมือนว่าหน้าออกของฉันจะกระดูกหักเลย รีบเรียกรถพยาบาลเร็ว ช่วยด้วย”

“เอวของฉันหักแล้ว หักแล้ว! ส่วนล่างของร่างกายฉันไม่มีความรู้สึกแล้ว!”

พวกบอดี้การ์ดร้องโอดครวญอย่างอนาถ หวังซวนและผู้คนที่มองดูต่างก็ตกตะลึง ไม่คิดเลยว่าหลี่โม่จะดุร้ายแบบนี้

“เหี้ย เมื่อกี้ฉันตาฝาดไปแล้ว? ที่เห็นอยู่นี่มันอะไรกัน? เป็นพวกบอดี้การ์ดถูกทำร้ายล้มลงได้ยังไงเนี่ย”

“ไอ้หนุ่มนี่ไม่ใช่คนธรรมดานี่นา มีความเป็นนักสู้ที่เก่งมากขนาดนี้ จะต้องเป็นผู้ชายที่เก่งมาก และสุดยอดมากแน่ๆเลย!”

“คุณชายเศรษฐีที่น่ารังเกียจคนนี้ถูกถีบทีเดียวกระเด็นไปที่แผ่นเหล็ก สะใจจริงๆเลย ไอ้หนุ่มนี่จะต้องเป็นฮีโร่อย่างแน่นอน!”

เดิมทีพวกผู้คนที่มุงดูต่างก็เป็นผู้ถูกกระทำ ดังนั้นจึงมีความเป็นศัตรูต่อคุณชายร้ายกาจอย่างหวังซวนเป็นอย่างมาก